บางครั้งก็รู้ว่าเบื่ออะไร บางครั้งก็ไม่รู้ แต่เมื่อเบื่อแล้ว อารมณ์ก็จะไปชมแช่ในความเบื่อๆ เซ็งๆ นั้น ก้อพยายามรู้ตัวว่าเบื่อ ว่าไม่เป็นกลาง พยายามไปเดิน หรือทำอะไรอย่างอื่นแต่ความเบื่อก็ยังไม่หายไป ก็ได้แต่เบื่อๆๆ อยู่อย่างนั้นไม่เลิกรา

เมื่อก่อนมันจะทรมานกับความอึดอัด ไม่อยากเบื่อ แต่ตอนนี้มันเหมือนปลงๆ กับความเบื่อ เหมือนจะดี แต่กลายเป็นว่าเราจะเบื่อซึมกะทืออยู่อย่างนี้ มันไม่ถูกใช่มั้ยคะ แล้วจะต้องปฎิบัติยังไงถึงจะดีคะ

อีกเรื่องนึง เป็นคนที่มีความขี้เกียจในตัวสูงมากเลย ตื่นมาก็ขี้เกียจไม่ยอมลุก เป็นความขี้เกียจชนิดที่ อะไรก้อไม่สามารถสั่งให้เปลี่ยนได้ ต้องจวนตัวมากๆ จริงๆ ถึงจะทำ ต้องทำยังไงถึงจะมีความขยันหมั่นเพียรคะ จนปัญญาจริงๆ ค่ะ

รบกวนทุกคนช่วยแนะนำด้วยค่ะ

ที่มา: การบริหารอารมณ์

ความเบื่อก็เหมือนสิ่งต่าง ๆ ทั้งหลายในธรรมชาติที่มีคุณอนันต์โทษมหันต์ สามารถกระชับชีวิตเราให้ตรงทางและพัฒนาขึ่นสู่ระดับสูงส่งยิ่งขึ้นได้ ขณะเดียวกันก็อาจจะทำให้เราแช่อยู่ในอารมณ์จมอยู่ความเหนื่อยหน่ายได้นานแสนนาน หรือหากบริหารไม่ดี มีปฏิกิริยาเบี่ยงเบนก็อาจทำให้หลงทาง ชีวิตเสียหายได้เช่นกัน

ความเบื่อนั้นมักเข้ามาทักทาย เยี่มกราย และอยู่กับทุกคนเป็นช่วง ๆ ไม่ว่าต้องการและเรียกหาหรือไม่ก็ตาม เมื่อมาแล้วก็มีทั้งคุณและโทษฝากเรา ถ้าเราเข้าใจ บริหารให้ดีก็ได้ประโยชน์ ถ้าไม่เข้าใจหรือบริหารไม่ดีก็เกิดโทษได้ ดังนั้นจำเป็นที่ทุกคนพึงรู้วิธีสร้างมิตรภาพเชิงสร้างสรรค์กับความเบื่อ เพื่อจะได้เกิดประโยนชน์ต่อพัฒนาการแห่งชีวิตโดยสมควร

การควบคุมความเบื่อ ความเบื่อนั้นมีอานุภาพโดยตัวมันเอง มันอาจถูกขับดันให้ไปสร้างปัญญาและพัฒนาการที่ต่อเนื่อง หรือสร้างอารมณ์ทื่ท้อแท้หดหู่ประชดประชัน กระทั่งชั่วร้ายได้ ดังนั้นในการบริหารความเบื่อนั้นต้องต้องรู้และสามารถควบคุมความเบื่อได้ด้วย เสมือนการใช้กระแสไฟฟ้าให้เกิดประโยชน์นั้น ต้องควบคุมโทษให้ได้ด้วย มิฉะนั้นนอกจากไม่มีประโยชน์แล้ว ยังอาจเกิดโทษขั้นหายนะได้

การควบคุมความเบื่อนั้นกระทำโดย 1. ควบคุมลักษณะของความเบื่อ 2. ควบคุมความเข้าของความเบื่อ 3. ควบคุมทิศทางของความเบื่อ

ควบคุมลักษณะความเบื่อ โดยควบคุมให้อยู่ในขอบข่ายของปัญญามากที่สุด ไม่แตกตัวไปเป็นอารมณ์ซึ่งมีผลข้างเคียงที่ไม่พึงปรารถนามาก

การควบคุมความเบื่อหน่ายใหเป็นปัญญาญาณนั้นต้องหมั่นกำกับความเบื่อหน่ายด้วยหลักธรรมและสรุปลงสู่ความเป็นจริงตามกฎธรรมชาติให้ได้ เพราะถ้าไม่สรุป ความคิดจะกระเจิดกระเจิงและปรุงแต่งไปบนพื้นฐานของความไม่เข้าใจ แล้วจะเกิดความน้อยใจความไม่พึงพอใจว่า ทำไมต้องเป็นเช่นนี้ หรือทำไมต้องเป็นฉันด้วย ต่าง ๆ นานา

ความคิดที่ว่า "ทำไม" ล้วนสะท้อนมาจากความไม่เข้าใจ ความไม่เข้าใจก็คือความโง่นั่นเอง และธรรมชาติของความโง่เมือเกิดขึ้นแล้วในความคิดมันจะผลักดันไปพูดจาโง่ ๆ และทำอะไรที่โง่ ๆ ได้อีกมากมาย ดังนั้นต้องควบคุมลักษณะของความเบื่อให้เป้นปัญญาล้วน ๆ มากที่สุด โดยกำกับด้วยหลักธรรมและสรุปลงสู่กฎธรมชาติเสมอ เมื่ทำได้อย่างนี้ ปัญญาจะยิ่งงอกงาม และสามารถใช้ประโยชน์จากความเบื่อได้เต็มที่

ความคิดเห็นส่วนตัว

เวลาผมเบื่อมาก ผมจะสวดมนต์ครับ ..ครั้งเริ่มแรกจะเบื่อมากแต่พอสวดได้สักไม่เกิน 2-3 นาที..ใจจะระลึกถึงองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า (ความบริสุทธิและความเพียรของพระพุทธองค์) จะน้อมนำความร่มเย็นและพลังสงบที่มีแต่ความตื่นเบิกบานมาสู่พลังใจได้ครับ...ทดลองมาแล้วได้ผลทุกครั้ง

หวังว่าคงพอจะช่วยคุณได้บ้างนะครับวิธีของผม
เจริญในธรรม

ความเบื่อ ความขี้เกียจ เป็นทุกข์ มีสมุทัยก็คือตัณหาเป็นเหตุ ดับตัณหาซะเหตุก็ดับ หนทางหรือวิธีการก็คือ มรรค ไงครับ

มรณานุสติครับ...ให้คุณตั้งสติดีๆ..แล้วนึกถึงความตาย..ของตัวคุณเอง....

สวัสดีครับผมขอแนะนำหลักธรรมอริยสัจสี่ครับ(เหมือนพี่นัฎดนัยครับ )

1.เบื่อ....คืออาการของทุกข์ที่คุณกำหนดรู้ ขี้เกียจก็เป็นอาการเบื่ออย่างหนึ่ง คือไม่อยากทำอะไร

2.เหตุของความเบื่อคืออะไร.....

ลองค้นหาดูครับ .... คุณจะรู้ดีกว่าคนอื่นครับเช่นผิดหวัง เศร้าน้อยอกน้อยใจใครเป็นต้น

การที่บางครั้งอยู่เฉยๆก็รู้สึกเบื่อนั้น เป็นผลจากธรรมารมย์

คือคุณนำสัญญาเก่าๆ หรือความจำในอดีตนั้นมานึกถึง ก็เกิดอารมณ์เบื่อขึ้นมาเอง

เช่นเดินไปมาเห็นเก้าอี้ตัวหนึ่งซึ่งมีอดีตฝังจำอยู่ก็นึกเบื่อ ได้ยินเพลงนี้ขึ้นมาก็นึกเบื่อเป็นต้น

3.เมื่อรู้เหตุของการเบื่อแล้วก็หาทางดับเหตุนั้นด้วยใจของคุณนะครับ

ไม่ใช่กดข่มเช่นดูหนังเพื่อให้ลืม.....(สมถะ)
ทำสมาธิเพื่อให้ลืม เดี๊ยวก็ฟุ้งขึ้นมาอีกจนได้ครับ

ต้องพิจารณาด้วยปัญญาโดยแยบคายจนใจยอมรับ(วิปัสสนา)
ว่าเราโง่จริงๆที่นำเหตุการณ์ที่ผ่านไปแล้วมามาทำให้ใจทุกข์อยู่ทำไม....

อยู่บ้านมากเกินไปหรือเปล่า....ทำให้เราทำไรขี้เกียจจะทำอะไรก้ช้าไปหมดไม่ACtive ควรจะไปเที่ยวไหนบ้างน่ะ เช่นผมอาจไปเดินสยาม หรือCentral world หรือไม่ก็ไปสถานที่มีกลิ่นไอธรรมชาติหน่อยๆก็ได้ เช่น สวนสัตว์ หรือ สวนอาหาร หรือ ที่สงบเช่น วัดต่างๆในกรุงเทพหรือใกล้ๆกรุงเทพเช่นวัดปทุมวนาราม,วัดอินทรวิหาร,วัดบวรนิเวศ หรือไปไหว้พระธาตุเช่นพระธาตุเจดีย์หลวงลำปาง พระธาตุหริภุณชัยลำพูน(หากแวะไปที่นั่น) ................(ช่วยหายเบื่อได้มากเหมือนกัน)

อีกวิธีตื่นเช้าเลย สักตีห้า หรือหกโมงเช้า ล้างหน้า แปรงฟัน อาบน้ำให้เรียบร้อย แล้วมาสวดมนต์กัน...... เอาบทที่ชอบที่สุดเช่น ผมชอบสวดยอดพระกัณฑไตรปิฎก ก้สวดบูชาพระรัตนตรัยแล้ว ไตรสรณ แล้วก็บทสวดอิติปิโส ฯ แล้วก้จบด้วยสวดยอดพระกัณฑ์ฯ ตอนนี้ให้ทำแค่สวดมนต์ก่อน
แล้วหลังจากนั้นคุนจะนอนต่อหรือไปทำธุระอะไรต่อก็ได้ เสริจสิ้นแล้ว วันต่อมาถ้ามีเวลาก้ทำเหมือนกับวันแรกๆ หรือไม่ก็ให้ทำทุกวันหยุด ถ้าทำได้ ..... จะหายเบื่อขี้เกียจเซง หรือ ความเบื่อทุกอย่างตลอดรายการ ทำให้หายได้หมด


แบบแรกง่ายหน่อยทำได้ตลอดเวลา แบบหลังต้องใช้หลักความเพียร+ขันติหน่อยๆ แต่แบบหลังแก้ไขได้ชะงักนัก.....

.ใช้ข้อนี้ครับ ขยันเป็นผึ้ง
ขี้เกียจเป็นแมงวัน
ถ้าไม่เพียรเป็นhttp://www.dmc.tv/pages/guide/page06.html