อาจมีผู้ถามว่า ตัณหาอยากในทางที่ดี คือ อยากทำดี อยากในสิ่งดีงาม และภาวะที่ดีบ้างไม่
ได้หรือ ซึ่งก็ตอบได้ทันทีว่าได้ และเป็นอย่างนี้บ่อยครั้งด้วย แต่ความอยากใน
ทางดีของตัณหาจะเป็นไปในลักษณะของความเป็นเงื่อนไข โดยมุ่งหวังว่าจะอาศัยภาวะดีงามนั้น
เสพเสวยเวทนาอันอร่อย (สุขเวทนา) ได้มากขึ้น หรือภาวะนั้นจะช่วยเสริมขยายความมั่นคงถาวร
ยิ่งใหญ่แก่อัตตาของตน ความอยากดีอย่างนี้ ตามปกติเป็นบทบาทของภวตัณหา (วิสุทธิ.
3/118) เช่น อยากเกิดเป็นเทวดา (จะได้มีนางฟ้ามากมายเป็นบริวาร จะได้เป็นผู้ยิ่งใหญ่
อายุยืนนาน เสวยของทิพย์) อยากเป็นวีบุรุษวีรสตรี (ตัวตนจะได้ขยายใหญ่ขึ้นด้วยคำ
ยกย่องสรรเสริญ) อยากเป็นพระโสดาบัน (จะได้เป็นผู้สูงเลิศกว่ามนุษย์สามัญ) หรือ
อย่างง่ายๆ อยากเป็นคนดี (จะได้มีเกียรติคนยกย่องนับถือ เพิ่มความมั่นคงยิ่งใหญ่แก่ตัว
ตน) ดังนี้เป็นต้น
พูดอย่างรวบรัดว่า จะดีหรือชั่วก็แล้วแต่ ขอให้เป็นเงื่อนไขเพื่อจะได้เสพสุขเวทนาหรือปกป้อง
รักษาเสริมขยายอัตตาก็แล้วกัน * ตัณหาอยากได้ทั้งนั้น และเพราะตัณหาอยากดีบ่อยๆนี่
แหละ จึงทำให้เกิดความสับสนปนเปกับฉันทะ เป็นปัญหาในการทำความเข้าใจและแยกออก
จากกัน

.............

*อยากทำลายอัตตาหรืออยากให้อัตตาดับสูญ ซึ่งเป็นวิภวตัณหา ก็ดูคล้ายเป็นอยากดีได้เหมือนกัน เช่น อยากเป็นพระอรหันต์ จะได้ดับสูญเลิกเกิดเสียที (แต่ถ้าอยากเป็นพระอรหันต์เพื่อจะได้เป็นบุคคลสูงสุดในพระพุทธศาสนา ก็กลายเป็นภวตัณหา)