รบกวนถามท่านผู้รู้ค่ะ คือทุกวันนี้เราจะเตรียมของไว้ใส่บาตร เกือบทุกวันค่ะ
แต่ด้วยเหตุผลของเราต้องออกแต่เช้า เราเลยต้องให้เด็กที่บ้านมีหน้าที่ใส่แทน
แต่เราก็จะจบของใส่บาตรทุกครั้ง

อยากถามท่านผู้รู้ค่ะ ว่าแบบนี้เราจะได้บุญไม๊คะ
วันนี้เราคุยกับคุณป้านักปฏิบัติธรรม เขาบอกเราว่า
เราจะได้น้อยคนที่ใส่จะได้มากกว่าเพราะเขาเป็นผู้ใส่
แต่เราไม่ห่วงบุญมากหรือน้อยนะคะ เพราะเราตั้งใจ ถ้าไม่มีเด็กเราก็จะไม่มีโอกาสได้ทำบุญเลย
เพียงแต่สงสัยว่า
มันน่าจะอยู่ที่ใจหรือเปล่าคะ เพราะทุกวันเวลาเราสวดมนต์เราก็จะกรวดน้ำ อุทิศส่วนกุศลทุกครั้งค่ะ
ที่ถามเพราะพอมีคนทักเราเลยไม่แน่ใจค่ะ
รบกวนท่านผู้รู้ด้วยนะคะ

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๓ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๕ อังคุตตรนิกาย สัตตก-อัฏฐก-นวกนิบาต
ปุญญวิปากสูตร

[๕๙] ดูกรภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายอย่ากลัวต่อบุญเลย
คำว่าบุญนี้เป็นชื่อของความสุข

มาวมญฺเญถ ปุญฺญสฺส น มตฺตํ อาคมิสฺสติ
อุทพินฺทุนิปาเตน อุทกุมฺโภปิ ปูรติ
อาปูรติ ธีโร บุญฺญสฺส โถกํ โถกํปิ อาจินํ
ไม่ควรดูหมิ่นต่อบุญว่ามีประมาณน้อยจักไม่มีมาถึง
แม้หม้อน้ำย่อมเต็มได้ด้วยหยาดน้ำที่ตกลงมาฉันใด
ผู้มีปัญญาสั่งสมบูญแม้ทีละน้อยๆ ย่อมเต็มได้ด้วยบุญ ฉันนั้น

ปญฺญญฺ ปริโส กยิรา กยิราถนํ ปุนปฺปุนํ
ตมฺหิ ฉนฺทํ กยิราถ สุโข ปุญฺญสฺส อุจฺจโย
ถ้าบุรุษจะพึ่งทำบุญ ควรทำบุญนั้นบ่อย ๆ
ควรทำความพอใจในบุญนั้น การสั่งสมบุญนำความสุขมาให้

บุญบาป ก็คือความรู้สึกนั่นแหละครับ ไม่ซับซ้อนเลย
ความรู้สึกที่ดี คือ กุศลจิต แปลว่าบุญ
ความรู้สึกไม่ดี ก็คือ อกุศลจิต แปลว่าบาป
รุ้สึกกลางๆ เรียกว่าอัพกฤตจิต (เช่นการเดิน ยืน นั่ง นอน)