ผมขอแสดงความคิดเห็นคัดค้านกฏกติกาในการแสดงความคิดเห็น บางข้อของทางบอร์ด
ข้อที่เรารู้สึกไม่เห็นด้วยคือข้อ 10.
10. ทีมงานเว็บมาสเตอร์ขอสงวนสิทธิ์ในการลบความคิดเห็น โดยไม่ต้องชี้แจงเหตุผลใดๆ ต่อเจ้าของความคิดเห็นนั้น เพราะถือว่าได้ทำการตกลงกันแล้ว

ผมอยากให้มีการชี้แจงกันด้วยเหตุผลครับ เพื่อให้มีความเข้าใจตรงกันและจรรโลงธรรม เพื่อคนที่มาแสดงความคิดเห็นเชื่อผิด คิด ผิด ทำผิด เราจะได้ร้วมมือกันตบๆ เขาให้เข้าเส่นทางไม่ใช้ลบทิ่งและก็ไม่สนใจ ผมอาจมีเมตตากรุณามากไปก็ได้แต่ผมรู้สึกสะเทือนใจ ถ้าคนที่ได้เข้ามาบอร์ดแห่งนี้ ไม่ได้รับความอบอุ่น บางครั้งสิ่งที่เขาแสดงออกมา เราควรช้วยกันชี้แจง ยกเว้นสิ่งนั้นจะผิด ผิดโดยทางกฏหมาย ให้ลบทันทีผมยอมรับได้ แต่ถ้าผิดที่ความคิดเห็นของเขา ซึ้งมาจากพื้นฐานของจิตใจ ในเมื่อพวกเราเป็นศิษย์ของพระศาสดาองค์เดียวกัน เราควรช้วยพี่น้องของเราไปในทางที่ถูก หากเขาอยู่ในอวิชชาก็ช้วยกันดึง ช้วยกันเปลี่ยนให้จิตใจเขาสูงๆ ยิ่งขึ้น การลบไปเลยผมว่า มันก็เหมือนเรา (สังคมเรา สังคมบอร์ดนี้ สังคมพุทธนี้) เป็นมะเร็ง แต่เราสะกดจิตไม่ให้รู้ว่าเรามี ถ้าเรามีเพื่อนเราที่ป่วยเราก็ควรจะช้วยกันรักษาไม่ใช้ปล่อยเขาหรือทำเป็นไม่สนใจ หรือว่าบอร์ดแห่งนี้มีแต่คนเห็นแก่ตัวกันละ หรือท่านมือถือสากปากถือศีล กรรมใดที่เกิดจากกระทู้นี้ เราขอแบกรับไว้ ด้วยจิตใจบริสุทธิ์ ที่เรามีเมตตา เราออกมาคัดค้านนี้ขอให้ท่านเจ้าของบอร์ด ช้วยพิจารณาชี้แจงด้วยครับ

ถ้ากระทู้นี้โดนลบ หรือไม่มีการชี้แจงใดๆ กลับจากผู้ดูเเล ในเมื่อเราได้มีความเมตตา กรุณา แล้ว ด้วยใจจริง ต่อชาวเรา ต่อสังคมเรา เพื่อให้เจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไป ข้าพเจ้าก็ขออุเบกขาและขอลาจากสถานที่บอร์ดนนี้เสีย ไปจากที่ๆ เจ้าของบอร์ดขาดการใส่ใจเพื่อสู่มรรคผลที่แท้ คือการพัฬฒนาของคนในสังคมบอร์ดนี้ไปด้วยกัน หากการเปลี่ยนกฏกติกาเพียงเล็กน้อยด้วยปัญญา สามารถช้วยคนที่หลงผิดได้ กุศลกรรม บุญที่จะได้รับ ไม่ได้ตกที่ผมหรอก ก็ตกแก่เจ้าของบอร์ด เจ้าของเว็ป พวกเราทุกคน ที่ได้ช้วยพี่น้อง มาสู่ทางและแก่นแห่งพุทธ พัฒนาจนถึงซึ้งพระนิพพาน

ถึงผมจะพึ่งมาที่นี้ แต่ผมก็มีความรักต่อสังคมพุทธที่นี้ จึงได้มีกระทู้ดังกล่าวขึ้น ขอบคุณครับ

น้อง Moss ของเราออกตัว ดังเอี๊ยด.....

น้องใหม่ไฟแรงจริงๆ นับถือๆๆ

แต่กระผมว่านะ ผมก็เห็น ด้วยกับ น้อง Moss บางข้อนะขอรับที่น้องเขาว่า
"เพื่อให้มีความเข้าใจตรงกันและจรรโลงธรรม เพื่อคนที่มาแสดงความคิดเห็นเชื่อผิด คิด ผิด ทำผิด เราจะได้ร้วมมือกันตบๆเขาให้เข้าเส่นทางไม่ใช้ลบทิ่งและก็ไม่สนใจ เราควรช้วยกันชี้แจง ยกเว้นสิ่งนั้นจะผิด ผิดโดยทางกฏหมาย ให้ลบทันทีผมยอมรับได้ เราควรช้วยพี่น้องของเราไปในทางที่ถูก หากเขาอยู่ในอวิชชาก็ช้วยกันดึง ช้วยกันเปลี่ยนให้จิตใจเขาสูงๆยิ่งขึ้น"

ผมขออนุญาติ ตัดต่อ นะขอรับ หวังว่าคงไม่โดนกฏหมายลิขสิทธิ์ กระผมว่าตัดแล้ว มันจะดูน่ารักดีนะ

แต่บางครั้งก็เข้าใจนะครับ ถ้าเป็นประเด็นที่หมิ่นแหม่มากๆ หรือจะนำมาซึ่งความไม่เข้าใจกัน หรือเป็นแนวความคิดที่ใหม่มากๆ แปลกพิษดาร ท่านก็มีสิทธิ ยุตติข้อขัดแย้งนั้นได้นะ

ใจร่มๆๆครับ อย่าให้ใครเขามาว่าทรงผมอันทรงเกียรติของเราได้นะครับ.....

ข้อความด้านบนเป็นการอ้างอิงกฎกติกาของเว็บบอร์ดมาทั้ง 10 ข้อ จะเห็นว่าข้อที่ 10 เป็นข้อสรุปของกฎกติกาทั้งหมด มีที่มาที่ไปอย่างชัดเจน ..เป็นข้อบรรทัดฐานของเว็บมาสเตอร์ และผู้ดูแลเว็บบอร์ดจะทำหน้าที่ดูแลรักษาควรสงบเรียบร้อยของเว็บบอร์ด และเป็นกฎกติกาที่ใช้กันทั่วตามเว็บทั่วไป

แต่ถ้ายกมาอ่านข้อ 10 เพียงอย่างเดียว จะมองได้ว่าผู้ดูแลบอร์ดนี้เผด็จการ หรือไม่มีเหตุผล ไม่มีความเคารพต่อสิทธิต่อเพื่อนสมาชิกด้วยกัน แต่ถ้าอ่านข้ออื่นๆ เข้ามาประกอบกันก็จะมีความคิดที่เปลี่ยนไปว่าผู้ดูแลบอร์ดที่นี่มีเหตุมีผล มีเมตตาพยายามปกป้องความสงบเรียบร้อยในบอร์ด เพื่อให้เพื่อนสมาชิกได้มีสถานที่สนทนาธรรมกันอย่างสงบ ไม่มีข้อขัดแย้งสร้างความวุ่นวาย

ทุกท่านในที่นี่ก็อยากจะเห็นเว็บบอร์ดแห่งนี้ มีความสงบเรียบร้อยไม่อยากจะเห็นความขัดแย้งโต้เถียงกันไปกันมา และเว็บบอร์ดก็ได้ผ่านจุดนั้นมาแล้ว อันเป็นที่มาที่ไปของการร่างกฎกติกาขึ้นมาใช้ ที่จริงแล้วกฎกติกาทั้งหมดนี้ไม่ได้เกิดขึ้นมาจากความคิดของผู้ดูเพียงส่วนเดียว แต่เกิดขึ้นจากการขอความคิดเห็นจากเพื่อนสมาชิกด้วยกัน และนำมากลั่นกรองจนได้กฎกติกาทั้ง 10 ดังที่เห็นกัน

กระทู้ที่ร่วมเสนอความคิดเห็นกัน
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=11&t=18987

พื้นฐานของจิตใจของแต่คนนั้นได้สร้างรากฐานมายาวนาน และแตกต่างกันไปแต่ละประสบการณ์ของแต่ละคน ถ้าบางคนเห็นว่าช่วยได้ก็พยายามช่วยไปตามความสติปัญหาความสามารถที่มีอยู่ด้วยจิตเมตตา แต่ถ้าคนใดพิจารณาเห็นยากหน่อยก็พยายามหาวิธีตักเตือนด้วยอุบายวิธีต่างๆ เพื่อให้คนนั้นมีสติหยั่งคิดขึ้นมาได้ แต่ถ้าช่วยแล้วด้วยคำพูดคำแนะนำ ด้วยอุบายวิธี แล้วยังไม่ปรับปรุง ก็ต้องว่าไปตามกฎกติกาข้อสุดท้าย ที่จริงแล้วทางผู้ดูแลหรือเพื่อนสมาชิกไม่ได้ปล่อยละเลย เพียงแต่ทุกอย่างต้องมีขั้นตอน ต้องใช้ระยะเวลา และมองว่าอะไรควรไม่ควรเหมาะสมหรือไม่

สมัยครั้งที่พระพุทธเจ้าทรงมีพระชนม์อยู่ พระองค์ได้พิจารณาว่าบุคคลใดควรสอนไม่ควรสอน และถ้าสอนหรือแนะนำไม่ได้ก็จะมีการลงทัณฑ์ เช่นการไม่คบหาสมาคม การไม่พูดด้วย เป็นต้น และสุดท้ายคือการฆ่าทิ้ง !! ฆ่าคือเลิกสนใจเลิกสอน เพราะพิจารณาเห็นว่าบุคคลนี้ไม่สามารถสอนให้กลับมาเป็นคนดีได้แล้ว สอนไปก็เสียเปล่า พระพุทธเจ้าทรงเปรียบเทียบกับคนเลี้ยงและฝึกม้า ถ้าคนเลี้ยงม้าพิจารณาเห็นว่าม้าตัวนี้ไม่สามารถฝึกให้ดีได้ ก็จะทำการฆ่าทิ้ง เพื่อไม่ให้มีการสืบเชื้อพันธุ์ที่ไม่ดีต่อไป

ที่ยกขึ้นมานี่ก็เพื่ออุปมาเปรียบเทียบให้ตัวเป็นตัวอย่าง ผู้ดูแลเองคงไม่มีสติปัญญาจะยกระดับไปเทียบเท่าพระองค์ได้ เพียงแต่ขอนำอุบายวิธีของพระองค์นำมาประยุกต์ใช้บางส่วนเพื่อความเหมาะสมต่อสถานที่ และบุคคล

ลำดับการพิจารณากระทู้ที่จะโดนลบนั้นมีลำดับ ดังนี้
1. กระทู้โฆษณา, ลามกอนาจาร, ผิดกฎหมาย จะลบทิ้งทันที
2. กระทู้เสนอความคิดเห็นธรรมดา แต่เข้าข่ายผิดกฎ ก็จะทำการย้ายกระทู้นั้นไปไว้ในบอร์ด "ลบกระทู้"
เพื่อรอการพิจารณา ถ้าไม่มีการทักท้วงใดๆ กระทู้ก็จะโดนลบโดยอัตโนมัติตามระยะเวลาที่ตั้งไว้

- บอร์ด "ลบกระทู้"
http://www.dhammajak.net/forums/viewforum.php?f=12

มีอะไรก็พูดคุยสอบถามกันได้
เข้ามาใหม่ก็เป็นของธรรมดา ที่จะเกิดความสงสัยต่างๆ
แต่เมื่อได้รับความชี้แจงแล้วก็พอจะเข้าใจและหายสงสัย

อีกอย่างสมาชิกเก่าๆ หรือที่จะเข้ามาใหม่ก็จะได้ทราบข้อชี้แจงนั้นๆ ไปด้วย

ก็ขออนุโมทนาสาธุด้วย

ขอบคุณสำหรับความกรุณาที่มาชี้แจงครับให้เข้าใจได้แจ่มแจ้งแล้วครับ แต่ผมว่ากระทู้ที่ผมตั้งนี้ ทำให้เราทุกๆ คนทั้งมาใหม่และมาเก่าเข้าใจกติกา และตัว admin ได้ดีขึ้น มอสก็ดีใจครับ ที่ admin มาชี้แจง ยินดีที่รู้จักครับ ขอให้ท่านเจริญในธรรมนะครับ

น้อง ท่าน จขกท มาใหม่


อาจจะยังไม่เคยเห็นการโพสกระทู้ที่เป็นประเภทนำคำสอนของพระพุทธเจ้ามาปฏิรูปใหม่ เสียจนเป็นคล้ายศาสนาแกงโฮะ(คนเหนือจะรู้จัก) หรือ ศาสนาอาหารหมู(เอาเศษอาหารมาเทปนกัน)

ช่วงนี้ มีส่วนแยกสุสานกระทู้ เอาไว้สำหรับ กระทู้เหล่านั้น (คล้ายๆกับนำเอาไก่ที่ติดเชื้อH5N1มารวมไว้หลุมเดียวกันแล้วเผา หรือ ไถกลบเสีย) น้องเลยไม่ได้เห็น

ก่อนหน้านี้ มีกระทู้เหล่านี้มากจริงๆ จนคนเขาเบื่อหน่ายการเข้ามาเสวนาธรรมกันไปมากแล้ว

กระทู้เหล่านี้ มีไม่น้อยครับ
ถ้ารวบรวมคำสอนในกระทู้ที่แปลกๆเหล่านั้นเป็นตำราให้คนรุ่นใหม่ศึกษา...รับรองว่า อ่านจบ เพี้ยนทันที



อยากเสนอ บทความของ ท่านเจ้าคุณ พระพรหมคุณาภรณ์

ท่านเจ้าคุณพระพรหมคุณาภรณ์ท่านเคยแสดงหลักการในเรื่องนี้ไว้ดังนี้ครับ


อนึ่ง ขอให้แง่คิดไว้นิดหนึ่งว่า การทำเช่นนี้ไม่ใช่หมายความว่าเราติดตำรา หรือติดพระไตรปิฏก อันนี้เป็นคนละเรื่องกัน แต่เป็นการที่เรารู้ว่าอะไรเป็นเกณฑ์ตัดสิน หรือเป็นมาตรฐานคำสอนในพระพุทธศาสนา ให้ได้รู้ว่าพระพุทธเจ้าสอนอะไร และสอนว่าอย่างไร ส่วนเราจะเชื่อหรือไม่ ก็เป็นเรื่องของเรา เป็นสิทธิเสรีภาพส่วนบุคคล แม้แต่ว่าจะเชื่อพระพุทธเจ้าหรือไม่ ก็เป็นสิทธิที่จะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ได้ ต้องแยกให้ถูก
เวลานี้ก็เป็นปัญหาอีกอย่างหนึ่งคือ ความสับสนของคนในยุคที่เรียกกันว่ามีการศึกษา แต่การศึกษานี้กำลังพร่ามัวลงไปมาก จนแยกไม่ถูกแม้แต่ระหว่างตัวหลักการ กับความคิดเห็นส่วนบุคคล เพียงแค่นี้ก็แยกไม่ถูก จึงแน่นอนว่าความสับสนจะต้องเกิดขึ้น แล้วก็นำไปสู่ปัญหาต่างๆ มากมาย
ถ้าเราถามว่าพระพุทธเจ้าสอนว่าอย่างไร หรือสอนเรื่องอะไรว่าอย่างไร เราจะดูที่ไหน เราก็ต้องไปดูพระไตรปิฎก เพราะเราไม่มีแหล่งอื่นที่จะตอบคำถามนี้ได้ เราจะว่าเอาเองหรือไปตอบแทนพระพุทธเจ้าได้อย่างไร ว่าพระองค์สอนอย่างนั้นอย่างนี้
ต่อจากนั้น เมื่อรู้ว่า หรือได้หลักฐานเท่าที่มีว่าพระพุทธเจ้าสอนว่าอย่างไรแล้ว เราจะเชื่อคำสอนนั้นหรือไม่ หรือเรามีความเห็นต่อคำสอนนั้นว่าอย่างไร อันนั้นก็เป็นเรื่องของเรา เป็นเรื่องของบุคคลนั้น ตอนนี้ไม่ใช่เรื่องหลักการแต่เป็นเรื่องของความคิดเห็น
ฉะนั้นจะต้องแยกส่วนนี้ให้ได้ เวลาจะพูดกันก็ต้องแยกให้ถูกว่าเรากำลังพูดกันเรื่องว่า คำสอนของพระพุทธเจ้าว่าอย่างไร พระพุทธเจ้าสอนในเรื่องนี้ว่าอย่างไร หรือว่าเรากำลังพูดเรื่องว่า เรามีทัศนะความคิดเห็นในเรื่องนั้นว่าอย่างไร ต้องแยกให้ถูก แล้วก็พูดให้เป็นขั้นตอน เป็นลำดับ ก็จะไม่เป็นปัญหา
เวลานี้ก็เท่ากับว่าได้เกิดปัญหาทั่วไปหมด
*** ตั้งแต่ไม่รู้จักพระไตรปิฎก ไม่รู้จักความสำคัญของพระไตรปิฎก ไม่รู้ว่าการรักษาสืบทอดพระไตรปิฎกเป็นมาอย่างไร
*** แล้วก็มีความสับสนระหว่างคำสอนของพระพุทธเจ้าว่าพระองค์สอนอย่างไร กับความคิดเห็นของบุคคล หรือเราแต่ละคนต่อคำสอนนั้นว่าเราคิดอย่างไร
ทั้งหมดนี้ มองกันไม่ชัดเจน คลุมเครือ และว่ากันเลอะเทอะสับสนไปหมด เพราะฉะนั้นก็แน่นอนว่าจะต้องเกิดปัญหา

ที่จริงเรื่องนี้ไม่ใช่ว่าจะยากอะไรเลย เพียงแต่แยกให้ถูก

*** ถ้าใครมาถามว่า พระพุทธเจ้าสอนว่าอย่างไร เราจะว่าเอาเองก็ไม่ได้ ก็ต้องว่าไปตามพระพุทธเจ้าสอน คือไปเอาหลักฐานมาแสดงให้ดู
*** แต่ถ้าเขาถามว่า พระพุทธเจ้าสอนว่าอย่างนี้แล้ว หรือ ธรรมะข้อนี้พระพุทธเจ้าสอนไว้ว่าอย่างนี้ คุณจะว่าอย่างไร อันนี้ก็เป็นเรื่องของเราจะว่าเอา เราคิดอย่างไรก็เป็นสิทธิของเรา เป็นเสรีภาพของเราที่จะพูดว่าธรรมะข้อนั้น พระพุทธเจ้าสอนไว้อย่างนั้นแล้ว เราจะว่าอย่างไร เราก็ว่าตามความเข้าใจของเราได้
แต่ที่จริงก็ควรจะศึกษาคำอธิบายของท่านให้ชัดแจ้งก่อน แล้วจึงมาสรุปเอา ถ้าสรุปดีก็ตรงตามที่พระพุทธเจ้าสอน สรุปไม่ดีก็ผิดพลาด ก็ศึกษาค้นคว้าต่อไป แต่อย่างน้อยก็แยกให้ชัดอย่างที่กล่าวมาแล้วว่า พระพุทธเจ้าสอนว่าอย่างไร ก็ว่าไปตามที่พระองค์สอน แล้วเราเห็นว่าอย่างไร ก็ว่าไปตามที่เราเห็น เวลานี้คนว่ากันนุงนังสับสนไปหมด

และ


ถ้าหลักคำสอนยังมีมาตรฐานรักษา
พระพุทธศาสนาก็อยู่ไปได้ถึงลูกหลาน

แท้ที่จริง บุคคล 2 ประเภทนี้ เท่ากับประกาศตัวอยู่โดยนัยว่า มิได้นับถือพระพุทธศาสนา มิต้องพูดถึง
ว่าจะเป็นพระภิกษุหรือผู้้บวชอยู่่ในพระธรรมวินัย กล่าวคือ
1. ผู้กล่าวอ้างว่า ตนปฏิบัติได้เอง โดยไม่ต้องอาศัย ไม่ต้องฟัง ไม่ต้องสดับคำสอนของพระพุทธเจ้า
2. ผู้ปฏิเสธคำสอนของพระพุทธเจ้า ดังที่มีมาถึงเราในพระไตรปิฎก

ที่พูดทั้งนี้มิใช่หมายความว่าจะต้องยอมรับคำและความทุกอย่างในพระไตรปิฎก โดยมิให้สงสัยหรือไต่ถาม ในพระพุทธศาสนาไม่มีการผูกขาดเช่นนั้น เพราะท่านเปิดเสรีภาพให้แม้แต่ที่จะปฏิเสธพระไตรปิฎก และ ปฏิเสธพระพุทธเจ้า แล้วปฏิบัติการอย่างซื่อตรง โดยสละภิกขุภาวะหรือไม่อยู่ในพระพุทธศาสนาต่อไป
แต่ สำหรับผู้ที่ยังนับถือพระพุทธศาสนา ก็ต้องปฏิบัติการตรงไปตรงมาเช่นเดียวกัน กล่าวคือ การนับถือพระพุทธศาสนา แปลว่านับถือคำสอนของพระพุทธเจ้า จึงต้องเพียรหาคำสอนของพระองค์ผู้เป็นพระศาสดาในพระไตรปิฎก

เมื่อสงสัยคำหรือความใดแม้แต่ในพระไตรปิฎก ก็ไม่จำเป็นต้องเชื่อทันทีอย่างผูกขาด แต่สามารถตรวจสอบก่อน ดังที่พระพุทธเจ้าได้ทรงวางหลักทั่วไปไว้แล้ว ซึ่งสำหรับพวกเราบัดนี้ก็คือการใช้คำสั่งสอนในพระไตรปิฎก ตรวจสอบแม้แต่คำสั่งสอนในพระไตรปิฎกด้วยกันเอง กล่าวคือ หลักมหาปเทส 4 ได้แก่ ที่อ้างอิงใหญ่ หรือ
หลักใหญ่สำหรับใช้อ้างเพื่อสอบสวนเทียบเคียง เริ่มแต่หมวดแรก ที่เป็นชุดใหญ่ ซึ่งแยกเป็น
1. พุทธาปเทส (ยกเอาพระพุทธเจ้าขึ้นอ้าง)
2. สังฆาปเทส (ยกเอาสงฆ์ทั้งหมู่ขึ้นอ้าง)
3. สัมพหุลัตเถราปเทส (ยกเอาพระเถระจำนวนมากขึ้นอ้าง)
4. เอกเถราปเทส (ยกเอาพระเถระรูปหนึ่งขึ้นอ้าง)1
(ที.ม. 10/113/104; องฺ.จตุกฺก. 21/180/227)

ๆลๆ........