วัชรยาน (Vajrayana) เป็นชื่อหนึ่งของลัทธิพุทธตันตระ พระอาจารย์ชาวทิเบตได้กล่าวไว้ในศตวรรษที่ 14 ท่านให้หลักการของลัทธิพุทธตันตระไว้ว่า:

"ความทุกข์ทั้งหมดเกิดขึ้นจากการเห็นแก่ตัว ความสุขทั้งหมดเกิดขึ้นจากการหวังดีให้ผู้อื่นมีความสุข"

ความทุกข์ มีรากฐานมาจากบาป ความสุขมีรากฐานมาจากบุญ ด้วยเหตุนี้ เราจึงกล่าวได้ว่า:

"บาปทั้งหมดเกิดขึ้นจากการเห็นแก่ตัว บุญทั้งหมดเกิดขึ้นจากการหวังดีให้ผู้อื่นมีความสุข"


ด้วยหลักการ ความทุกข์-ความสุข และ บุญ-บาป อันนี้ คุณจะสามารถตอบคำถาม
เกี่ยวกับบาปบุญได้ทั้งหมด ตัวอย่างเช่น


1. พระเวสสันดร ยกเมียและลูกให้เป็นทาสคนอื่น เหตุที่เป็นบุญ เพราะว่าจิตของท่านหวังดีปราถนาให้
ผู้อื่น(ชาวโลก)มีความสุข จึงยอมเสียสละความสุขส่วนตัว แต่ชาวบ้านยกเมียและลูกให้เป็นทาสคนอื่น
เขาเห็นแก่ตัว อยากได้เงินทองจากผู้อื่น จึงเป็นบาป

2. เมียยอดรัก ให้หมอถอดเครื่องช่วยหายใจยอดรักออก เหตุที่เป็นบุญ เพราะว่าจิตของเมียยอดรัก
หวังดีปราถนาให้ผู้อื่น(ยอดรัก)มีความสุข ไม่ต้องทรมานต่อไปอีกหลายวัน

3. พระที่โดดน้ำลงไปช่วยผู้หญิงขึ้นจากน้ำ เหตุที่เป็นบุญ เพราะว่าจิตของท่านหวังดีปราถนาให้ผู้อื่น(คนตกน้ำ)มีความสุข ส่วนพระที่ไม่ลงไปช่วย แม้ท่านไม่ทำอะไร แต่ก็เป็นบาป ด้วย
จิตของพระคนนั้นเขาเห็นแก่ตัว ยึดติดกับตำรา

4. หลวงพี่เท่งโกหกโดยตะโกนว่า "ตำรวจมา ตำรวจมา" เหตุที่เป็นบุญ เพราะว่าจิตของท่านหวังดีปราถนาให้ผู้อื่น(คนที่โดนยำตีน)มีความสุข หลุดพ้นจากการถูกทำร้ายร่างกาย

5. พระโจอี้(หลวงพี่เท่ง 2)ช่วยแม่ที่เป็นลม มีการประคองยกขึ้น แล้วยกหัวให้ดมยาดม
เหตุที่เป็นบุญ เพราะว่าจิตของท่านหวังดีปราถนาให้ผู้อื่น(แม่ขแงเขา)มีความสุข หลุดพ้นจากการเป็นลม ถ้าพระโจอี้ไม่ช่วยแม่ที่เป็นลม ไม่ยอมผิดพระวินัย เรื่องห้ามแต่เนื้อต้องตัวผู้หญิง มันจะเป็นบาป ด้วยจิตของพระโจอี้เห็นแก่ตัว ยึดติดกับตำรา ไม่ยึดในหลักกตัญญู และหลักกรุณา

พระพุทธเจ้าตรัสว่า " เรากล่าวว่าเจตนา(ความจงใจ)เป็น(ตัว)กรรม "

เจตนาเป็นบุญ = เจตนาหวังดีให้ผู้อื่นมีความสุข ยอมเสียสละตัวเอง

เจตนาเป็นบาป = เจตนาเห็นแก่ตัว คนหรือสัตว์อื่นเดือดร้อนก็ไม่สน