ขอขอบพระคุณทุกท่านครับที่ร่วมสนทนา

คุณพลศักดิ์ วังวิวัฒน์

ปฏิจจสมุปบาทคือตัวกระบวนการ ปฏิจสมุปบาทนิโรธวารคือกระบวนกรที่ดำเนินไปแห่งการดับทุกข หมายถึงบรรลุสัจฉิกริยาคืออรหันต์

หากไม่เข้าใจไม่เข้าถึงปฏิจจสมุปบาทก็ยังไม่นับเป็นพระอรหันต์

จะแตกต่างก็ตรงที่มีอภิญญาหรือไม่เท่านั้น

สุดท้ายต้องลงที่วิชชา คือรู้แจ้งเห็นจริง หมดสิ้นอาสวะ

อีกประเด็นคือ

ในภพภูมิต่างๆนั้นเป็นสภาวะ ไม่ใช่อาณาจักร์ จึงเอาโลกเป็นบรรทัดฐานจินตนาการไม่ได้

ไม่รู้จะเอาอะไรมาแสดงกะเขาน่ะครับ
มาอ่านเอาความรู้ไว้พิจารณาอย่างเดียวคงไม่ว่ากันนะครับ

คุณ"mes"ครับ




1. หากไม่เข้าใจไม่เข้าถึงปฏิจจสมุปบาทก็ยังไม่นับเป็นพระอรหันต์

.....ผิดครับ อรหันต์สุกขวิปัสสโกไม่มีทางเข้าใจปฏิจจสมุปบาทได้ เนื่องจาก
1. ผู้ที่ฝึกสติปัฏฐาน 4 เป็นผู้ใช้วิธีลัดเข้าไปนิพพาน จึงหลุดพ้นไม่ยึดมั่นถือมั่นและไม่ปรุงแต่งสิ่งใด
2. ปฏิจจสมุปบาทในข้อที่ไม่มีทางเข้าใจ คือ เรื่องภพภูมิ เรื่องวิญญาณธาตุ แตกต่างจากวิญญาณขันธ์
ผู้ที่ไม่ได้อภิญญา ท่านจะไปรู้เห็นเรื่องอย่างนี้ได้อย่างไร เรื่องนี้มันต้องออกไปดูด้วยตนเอง


2. ในภพภูมิต่างๆนั้นเป็นสภาวะ ไม่ใช่อาณาจักร์ จึงเอาโลกเป็นบรรทัดฐานจินตนาการไม่ได้[/quote]

.....ผิดครับ นั่นแหละหลงประเด็นไปเลย ผมเข้าสู่อาณาจักรต่างๆในปรโลกมาแล้ว ไม่น้อยกว่าพันครั้ง
ขนาดพุทธทางภิกขุสมัยก่อนท่างก็หลงประเด็น นึกว่าเรื่องเหล่านี้ไม่มีจริง คนที่เน้นเป็นอรหันต์สุกขวิปัสสโก
เขาแค่ได้ฌาน 1 และเจริญวิปัสสนา เขาย่อมไม่มีทางรู้เห็นเหมือนพวกที่ได้ฌาน 4

.....ผิดครับ นั่นแหละหลงประเด็นไปเลย ผมเข้าสู่อาณาจักรต่างๆในปรโลกมาแล้ว ไม่น้อยกว่าพันครั้ง
ขนาดพุทธทางภิกขุสมัยก่อนท่างก็หลงประเด็น นึกว่าเรื่องเหล่านี้ไม่มีจริง คนที่เน้นเป็นอรหันต์สุกขวิปัสสโก
เขาแค่ได้ฌาน 1 และเจริญวิปัสสนา เขาย่อมไม่มีทางรู้เห็นเหมือนพวกที่ได้ฌาน 4[/quote]

ข้อที่1. copyมาให้ดูเต็มๆ พลศักดิ์ วังวิวัฒน์ไม่ต้องอ่านก็ได้ แล้วพิจารณากันเอง

แบ่งตามวิธีการในการพัฒนาตน
พระอรหันต์ ๒ คือ

พระวิปัสสนยานิก ผู้เจริญวิปัสสนาล้วน แล้วได้ฌานในภายหลัง
พระสมถยานิก ผู้มีสมถะเป็นญาณ ผู้เจริญสมถะกรรมฐาน จนได้ฌานก่อนแล้ว จึงเจริญวิปัสสนาต่อ

[แก้] แบ่งตามคุณวิเศษ
พระอรหันต์ ๔ คือ

พระสุกขวิปัสสก (ไม่มีญาณวิเศษใดๆ นอกจากรู้การทำอาสวะให้สิ้นไป (อาสวักขยญาณ) อย่างเดียว) อานิสงค์จากการที่ปฏิบัติวิปัสสนาเพียงอย่างเดียว
พระเตวิชชะ (ผู้ได้วิชชา ๓ คือ รู้ระลึกชาติได้(บุพเพนิวาสานุสสติญาณ) รู้จุติและอุบัติของสัตว์ทั้งหลาย(จุตูปปาตญาณ) รู้ทำอาสวะให้สิ้น(อาสวักขยญาณ)) อานิสงค์จากการที่ปฏิบัติวิปัสสนา และถือธุดงควัตร
พระฉฬภิญญะ (ผู้ได้อภิญญา ๖ คือ แสดงฤทธิ์ได้(อิทธิวิธี) หูทิพย์(ทิพยโสต) ตาทิพย์(ทิพฺพจักขุ) ทายใจผู้อื่นได้(เจโตปริยญาณ) ระลึกชาติได้(บุพเพนิวาสานุสสติญาณ) และญาณที่ทำให้อาสวะสิ้นไป(อาสวักขยะญาณ)) อานิสงค์จากการปฏิบัติวิปัสสนาและเจริญสมาธิจนได้ฌานสมาปัตติ
พระปฏิสัมภิทัปปัตตะ (ผู้บรรลุปฏิสัมภิทา ๔)คือแตกฉานในความรู้อันยิ่ง ๔ ประการ ได้แก่ อัตถปฏิสัมภิทา ความแตกฉานในอรรถ ธัมมะปฏิสัมภิทาความแตกฉานในธรรม นิรุตติปฏิสัมภิทาความแตกฉานในภาษา ปฏิภาณปฏิสัมภิทา ความแตกฉานในปฏิภาณไหวพริบ อานิสงค์จากการปฏิบัติวิปัสสนา และเล่าเรียน ตรึกตรอง ทรงจำและแสดง ซึ่งพระธรรมวินัยที่พระศาสดาทรงตรัสสอน(ไตรปิฎก)ซึ่งการเล่าเรียนธรรมอานิสงค์ได้ธรรมปฏิสัมภิทา รู้จริงในเหตุของสรรพสิ่งในธรรมชาติ การตรึกตรองธรรม อานิสงค์ได้อัตถปฏิสัมภิทารู้จริงในผลลัพที่ลึกซึ้ง การท่องทรงจำธรรม อานิสงค์ได้นิรุตติปฏิสัมภิทา รู้จริงในภาษาต่างๆในโลก การเทศนาแสดงธรรม อานิสงค์ได้ปฏิภาณปฏิสัมภิทา รู้จริงในการแก้ไขปัญหาเข้าใจในนิสัยสันดานของสัตว์โลก

[แก้] แบ่งตามคุณสมบัติเฉพาะตน
พระอรหันต์ ๕ คือ

พระปัญญาวิมุต
พระอุภโตภาควิมุต
พระเตวิชชะ
พระฉฬภิญญะ
พระปฏิสัมภิทัปปัตตะ
พระอรรถกถาจารย์แสดงความหมายของพระอรหันต์ไว้ ๕ นัย คือ

ไกลจากกิเลส
กำจัดกิเลสได้หมดสิ้น
เป็นผู้หมดสังสารวัฏ คือ การเวียนว่ายตายเกิด
เป็นผู้ควรแก่การบูชาพิเศษของเทพและมนุษย์ทั้งหลาย
ไม่มีที่ลับในการทำบาป ไม่มีความชั่วเสียหายที่จะต้องปิดบัง
ดึงข้อมูลจาก "http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%AD%E0%B8%A3%E0%B8%AB%E0%B8%B1%E0%B8%99%E0%B8%95%E0%B9%8C".


ข้อที่2. ถามพลศักดิ์ วังวิวัฒน์ว่า 1 กิโลเมตร บนสวรรค์กับโลกมนุษย์เท่ากันหรือไม่

คุณพี่ mes