อิอิ

เดี๋ยวให้เป้นคนโน้น เป้นคนนี้
เดี๋ยวให้เป็นนายกบ
เดี๋ยวให้เป็นนายเช่นนั้น
เดี๋ยวให้เป็นยายแม่มด
เดี๋ยวให้เป็นอิอิ

ไม่เกี่ยวข้องกันกะใคร น๊าคร๊าบบบ
อย่ามามั่วนะคร๊าบบบ

หรอครับ ถ้างั้นรอหน่อย มาเมื่อไหร่ชวนปราศรัยเรื่องสติสักหน่อย ยังหาข้อสรุปไม่ได้ว่า สติมีลักษณะเป็นอย่างไร แล้วมีวิธีเจริญอย่างไร
เช่นตัวอย่างนี้ก็กำลังตามหาสติอยู่


คือช่วงนี้รู้สึกแปลกๆครับ สภาวะธรรมเกิดก็ตามรู้ไปปกติ
แต่มันรู้สึกเหมือนสติไม่เกิดเต็ม 100% อะครับ
และมันก็รู้ได้เร็วกว่าเดิม และมันก็หายไปแล้วกว่าเดิม ที่กล่าวมานี่หมายถึง สติ นะครับ
ขอยกตัวอย่างนะครับ

เปิดตู้เย็นจะดื่มน้ำ[ตอนนี้ตามไม่ทัน] ดื่มเสร็จ หันไปเห็นลูกอม[ตอนนี้สติเกิดรู้ว่าอยากกินลูกอม] แล้วก็หยิบลูกอมมากิน[สติหายไปแล้ว] แต่ตอนที่สติเกิดนี้ มันเกิดเพียงแค่แวบเดียว แล้วก็หายไปเร็วมาก
ผมรู้สึกเหมือนกับว่า สติที่เกิด มันเป็นสติตัวจริง
แล้วสติที่มันจะมีหลังจากสติตัวจริงดับไป [เขาเรียกว่าอะไรผมไม่รู้] ผมให้สตินั้นเป็นเครื่องหมาย X
ผมรู้สึกว่า ไอ้สติ X เนี้ย มันไม่เกิด แต่สติตัวจริงยังเกิดอยู่
อยากถามว่ามันจะมีผลอะไรไหมครับ และควรจะแก้ไขยังไง

อิ อิ เพราะจริง ๆ ท่านเป็นได้มากกว่านั้น...

หิดทิดริด จำแลงให้เป็นหลายคนได้
และจำแลงหลายคนให้เป็นท่านได้ อิ อิ

จะเป็นเอกอนเมื่อไรบอกนะคะ

ขอบคุณกับทุกการชี้แนะ...ค่ะ

เอกอนจะเป็นทองแผ่นเดียวกะข้าพเจ้าหรือ

เอ่ หรือข้าพเจ้า เป็นชาติสยาม ไฮโลว์

อิอิ

สติขาด เกิดความรู้สึกขึ้น ไหลไปจนแปลกๆ

สติปถุชน ก็เกิดๆ ดับๆ เป็นพักๆ
เป็นเรื่องปกติ

สติขาด เพราะเห็นความผิดปกติ เป็นความปกติ
เจริญต่อไป ให้สม่ำเสมอ ทำไปเรื่อยๆ
สติมันจะแข็งแรงขึ้นมาเอง

สติขาด เพราะไหลไปกับคิดล่วงหน้า

ถ้าพยามจะมีสติให้มันต่อเนื่องไม่ขาดสาย

สติขาด เพราะไหลไปกับความพยายาม

อันนั้นมันเป็นสติของพระอรหันต์แล้วล่ะ
สติขาด เพราะแสดงอวดสติพระอรหันต์ ทั้งๆที่ยังแค่ปุถุชน

พระอรหันต์ก็ไม่ได้เกิดมามีสติต่อเนื่อง
สติขาด เพราะคิดออกนอก

เริ่มจาก ติดๆดับๆ ขาดๆต่อๆ เหมือนเราๆ ท่านๆ

สติขาด เพราะไม่รู้จัก สติ ว่าต้องเกิดดับ

ถ้ายังสงสัย ก้เอาความคิดที่สงสัยนี่แหละ มาทำวิปัสนา
สติขาด เอาสังขารคิดมาซ้อนสังขารคิด

หมั่นรู้ตัวเวลาสงสัย ให้บ่อยๆ
สติขาด เพราะตั้งความหมั่น

สติทันความสงสัยเมื่อไหร่ ความสงสัยก็ขาด

พอจะเริ่มมีสติ ปุถุชน

ไม่จำเป็นต้องขบคิดเรื่องที่ถามแต่อย่างใด
สติขาด เพราะไหลไปว่าจำเป็นหรือไม่จำเป็น

ถ้าอธิบายในภาษานักปฏิบัติ

สติขาดกระจุย เพราะถือว่าเป็นนักปฎิบัติ

เราแค่เฝ้าดูจิตมันทำกิจกรรมต่างๆ
จิตมันทำกิจกรรมต่างๆโดยอาศัยบริการจากอายตนะ ...
กิจกรรมต่างๆนี้แหละ .... เป้นเหตุแห่งทุกข์

สติขาด กิจกรรมเฝ้าดูนี่แหละ เหตุแห่งทุกข์

กรณีนี้ จิตมันก้ผลิตสังขารต่างๆขึ้นมา แล้วพัฒนาไปเป้นทุกข์

สติขาด ตั้งแต่เริ่มผลิตสังขารแล้ว


หน้าที่เราแค่ฝึกให้สติมันรู้ทันกิจกรรมเหล่านี้

สติขาด ธรรมเป้นอนัตตาบังคับไม่ได้

ดุให้เคยตัวว่า มันจิตเอาอีกแล้วนะ แส่หาเรื่องอีกแล้ว

สติขาด ใช้สังขารปรุงต่อ

ดูให้ชินชา เคยตัว เป็นนิสัย

สติขาด ทำเพื่อปรุงสังขาร เป็นความเคยชิน

แล้วมันจะพัฒนาไปเป็นสติที่ดียิ่งขึ้นไปเรื่อยเอง