เตือนกันได้

เกิดเป็นคนพี่น้องและผองเพื่อน
มัวแปดเปื้อนอาฆาตคอยบาดหมาง
คิดให้ร้ายหงุดหงิดจิตไม่วาง
ไม่มีว่างเบาสบายคลายอารมณ์

ก่อเมตตาดีกว่าพาสบสุข
พ้นเพลิงทุกข์แผดเผาเอาดีข่ม
จะเลวร้ายเมามายวางใจพรหม
อุเบกขาพาสมนิยมเย็น

เราคือแขกแปลกหน้ามาเยือนโลก
สุขกับโศกวนเวียนอย่างที่เห็น
ชีวิตคนร่วมทุกข์ยากลำเค็ญ
ใฝ่บำเพ็ญเถิดหนาอย่าดูดาย

ใจแจ่มใสจิตหมดว่างกิเลส
เรียนรู้เหตุตามจริงทุกสิ่งหมาย
เบื้องหน้าตนทุกคนชีวาวาย
เหลือฝากลายดีชั่วทีตัวทำ

มองเหตุการณ์ผันผ่านด้านบวกลบ
ใจสงบอย่าหลงไปใฝ่ทางต่ำ
มัวหมกหมุ่นโกรธเกลียดเครียดประจำ
เชิญน้อมนำคำพุทธามาใส่ใจ

ชีวิตคนสั้นนักจักเป็นผี
ควรฝากดีเสียก่อนตอนเคลื่อนไหว
สติตนเตือนตนก่อนบอกใคร
ประมาทไซร้ทางหลงลงอบาย........

๒๒ ตุลาคม ๒๕๕๐ ๒๒.๐๕ น.
จาก http://gotoknow.org/blog/dokmai/141045

ขอให้ ผัวเมีย เพื่อน พี่น้อง เพื่อนร่วมงาน บุคคลในครอบครัว
ในสถานที่ทำงาน
ในสังคม และในประเทศ
ปาวารณาต่อกัน
ยอมรับคำตักเตือนซึ่งกันและกัน
ตักเตือนกันด้วยความปรารถนาดี
ยอมรับความผิดความถูกที่ได้ตักเตือนกัน
ยอมรับเหตุผลความผิดความถูก ด้วยความเป็นธรรม
จะทำให้สังคม ครอบครัว จะพบแต่ความสงบสุข

สำคัญเบื้องแรกตั้งแต่ครอบครัวผัวเมีย
เพราะครอบครัวที่ดีเป็นพื้นฐานของสังคมที่ดี
ผัวเมีย หวังพึ่งเป็นพึ่งตายกัน
ขอให้ปาวารณายอมรับซึ่งกันและกัน
ครอบครัวเราก็จะมีแต่ความสุข
ลูกเต้าจะมีความสุขเป็นคนที่มีคุณภาพของสังคมต่อไป

หากพ่อแม่มีแต่ทะเลาะกัน
ลูกเต้าไปเรียนหนังสือ
ก็มีแต่เหม่อ ๆ ลอย ๆ
เรียนไม่รู้เรื่อง
สุดท้ายก็เสียคนได้
สังคมก็ขาดคนดีมีคุณภาพ

สาธุ..

ปาวรณาด้วยคน แบบไม่ค่อยมีเวลา
(ผ้าขี้ริ้วอะไร น่ารักจัง ใครจะกล้าเอาไปเช็ดน้อ)

ร่วมปวารณาหลังออกพรรษาค่ะ

อ้าว นึกว่าเป็นผู้ชายนะทีแรก ตัวเอง