เจ้ากรรมนายเวรเข้าสิง

ผู้เยี่ยมชม

ผมมีประสบการณ์เจ้ากรรมนายเวรพอสมควร หรืออาจมากก็ได้ เพราะผมเจอกระทำนับไม่ถ้วน

ช่วงนั้นผมไม่รู้ว่าเป็นเจ้ากรรมนายเวร แต่รู้สึกได้ว่ามีวิญญาณหรือภูตผีตนหนึ่งเดินตามหลังตลอดเวลา ผมบอกใครก็ไม่มีใครเชื่อ เพราะเจ้ากรรมนายเวรนั้นจะอยู่ข้างหลังอย่างเดียวไม่ยอมอยู่ข้างหน้า เราหมุนตัว มันก็หมุนเหมือนเงาตามตัวอยู่เบื้องหลัง

แต่ผมรู้ตัวว่ามันตามหลังอยู่ คนที่อยู่ใกล้กันคิดว่าผมบ้า ผมบอกว่างั้นผมจะเอื้อมมือไปสัมผัสวิญญาณให้ดู เพราะอยู่ห่างผมศอกเดียวแค่นั้น ผมยื่นมือไปข้างหลัง และบอกว่านี่อย่ตรงนี่ เพราะตรงนั้นมีความสั่นสะเทือนอยู๋

พอพูดอย่างนั้น ความสั่นสะเทือนรุนแรง แล้วที่มือผมมีลักษณะพองขน หรือที่เรียกว่าอาการขนลุก มีเม็ดโตๆขึ้นเต็มขนาดหัวไม้ขีดไฟ ผมบอกว่านี่เห็นมั้ย คนพากันกลัวอาการขนลุกนั้น แต่ผมปกติแต่ก็ไม่สบายกาย เพราะจิตของวิญญาณนั้นมีจุดประสงค์อะไรบางอย่างแน่วแน่ ผมสัมผัสได้

คืนหนึ่งผมอยู่คนเดียว และรู้ว่าวิญญาณนั้นยังตามทุกฝีก้าว ผมจึงเดินจงกรม และตั้งจิตว่าเพื่อปฏิบัติบูชาพระพุทธเจ้า และจะไม่ให้กุศลแก่วิญญาณที่ตามหลังผมซึ่งผมคิดว่ามีแต่จุดประสงค์ร้าย นึกว่าถ้าจะมาประทุษร้ายกันแล้ว ก็อย่าเอาบุญไปเลย เราทำเพื่อบูชาพระพุทธเจ้าอย่างเดียว

เมื่อเดินจงกรมเสร็จแล้วก็นอนและหลับไป จนประมาณตีหนึ่ง ผมหลับสนิททันใดนั้นเหมือนมีอะไรวิ่งเข้ามาทางปลายแขนข้างซ้ายอย่างรุนแรง มากระทบรักแร้เหมือนก้อนหินหรือลูกบอลพุ่งเข้ามา ทั้งที่หลับสนิทแขนข้างนั้นกระชากผมจากนอนลุกขึ้นนั่งทั้งที่งัวเงีย

ผมลุกขึ้นนั่งยังว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่แล้วผมก็เห็นว่าแขนข้างซ้าย ผมบังคับไม่ได้ มีบางอย่างควบคุม มันแข็งขืนและพยายามจะเคลื่อนไหวของมัน ผมบังคับยังไงก็สู้แรงที่ควบคุมนั้นไม่ได้ ผมว่านี่มันอะไรกัน มันเกิดอะไรขึ้นแบบนี้

ทันใดที่มือมีอาการแบบขนลุกให้เห็น ผมก็นึกว่าอะไร ที่ตามหลังนี่มาเข้าสิงผมแน่ และผมบังคับมือไม่ได้แล้ว ทำไมจึงมีบางอย่างมีอำนาจมาบังคับมือผมได้ ผมจึงอาศัยการสวดมนต์ แล้วใช้มือข้างขวาบังคับมือข้างซ้าย และสวดมนต์ลูปออกทางปลายมือ

สิงที่เข้ามาสิงอยู่ในมือและพยายามควบคุมผมจึงออกไปทีละนิดๆ จากการสวดมนต์จนออกไปหมด ใช้เวลาประมาณห้านาที

ผมเลยรู้ว่าคนที่ถูกผีเข้าหรือควบคุมมันเข้ามาทำนองนี้เอง แต่เมื่อเรามีสติมันก็ยังควบคุมใจเราไม่ได้ เลยเอาแต่แขนข้างเดียว และมีอารมณ์เหมือนโกรธและไม่พอใจ

ผมพบวิญญาณนั้นลอยอยู่ทุกแห่ง แสดงอาการให้เห็นเวลาหลับตา เวลาปิดไฟนอนในอีกหลายวันต่อมา ทำให้ผมไม่เป็นความสุขและพรั่นพรึงเหมือนกัน เมื่อผมตัดสินใจทำสมาธิไปพบวิญญาณนั้น จึงเห็นในสมาธิว่าวิญญาณนั้นที่ผมเห็นตัวขนาดคน ที่แท้เป็นอสุรกายมีตัวโตขนาดตึกหลายชั้น มีนิ้วเท้าแหลมเล็ก 3 นิ้ว กายทั้งหมดเป็นสีดำมืด ฝ่าเท้านั้นมีขนาดใหญ่เท่าถนนที่กว้างแปดเมตร

ในสมาธินั้นผมตัวเล็กกว่านิ้วเท้าของอสุรกายนั้น เมื่อเขาเดินเข้ามาหา ผมเห็นแต่ฝ่าเท้าที่ยกขึ้นเท่านั้น เมื่อเขามาถึงผมในสมาธินั้น เท้าเขาเหยียบดินจมหายลงไปในดิน แล้วร่างเขาจมไป เหลือแต่แขนที่จมลงไปหลังสุด ผมเห็นฝ่ามือขนาดใหญ่โตมโหฬารหงายขึ้นเหมือนขออะไรบงอย่าง และผมไม่ได้ให้อะไรก็จมดินไปต่อหน้าต่อตา

ผมนึกว่าอสุรกายนี้ขอส่วนบุญแน่ แล้วทันใดนั้นจิตหวาดกลัวหายไป มีแต่ความสงสารในความแร้นแค้นของอสุรกายตนนั้น ที่จริงแลวผมถวายทานทุกวัน แต่อสุรกายนั้งไม่สามารถอนุโมทนาบุญกุศลได้เลย หรืออาจได้แต่เล็กน้อย

ผมอธิษฐานจิตทำสมาธิใหม่ไปพบอสุรกายนี้อีกครั้ง แล้วทำสมาธิต่อคราวนี้แผ่เมตตาไปให้อย่างเดียว อสุรกายที่มาอยู่ตรงหน้านั้นสั่นสะท้านไปหมด แล้วร่างกายเปลี่ยนเหมือนกระดาษที่ถูกเผาไฟ ถูกความร้อน เปลี่ยนสีจากดำเป็นเทาแกมขาว แล้วเxxx่ยวละลายไป เหลือแต่ส่วนของข้อเท้าข้างเดียวที่เหลืออยู่และจมดินไป

และอสุรกายตนนั้นก็ไม่มารบกวน และส่งจิตอันโกรธไม่พอใจมาสู่ผมเลย หายไปเลยก็ว่าได้

ผมคิดว่าอสุรกายนั้นก็เป็นหนึ่งในเจ้ากรรมนายเวรจำนวนมากที่ผมพบ นี่เป็นความเชื่อเรื่องเจ้ากรรมนายเวรอย่างหนึ่ง

ตอบเมื่อ: 11 ธ.ค.2004, 4:13 pm

เรื่องน่ากลัวมากเลยค่ะ

สาธุด้วยน๊ะค่ะที่มีสติติดต่อกะอสุรกายได้

แต่อย่าไปติดอะไรแบบนี้มากน๊ะค่ะ

จิตจะไปติดในอุปทาน เดี๊ยวจะไปติดข้องอยู่กะอสุรกาย

จะยุ่งหล่ะค่ะทำให้ปนเปไปหมด

ความจำดีจังเลยค่ะ เล่าได้ละเอียดจัง

ผู้เยี่ยมชม

เจ้ากรรมคือจิตเราเองที่จำจดไว้ในจิต นายเวรจะมีหรือไม่อยู่ที่เจตนาของเราในการกระทำทางกาย วาจา และใจ ตกบันได เป็นสองอย่าง หนึ่งอุบัติเหตุ และวิบากกรรม มีแต่เจ้ากรรม นายเวรหามีไม่

ผู้เยี่ยมชม

ครับแล้วแต่ใครจะมีความเห็นอย่างไร ผมไม่เถียงในความเห็นของแต่ละท่าน เพียงแต่เล่าไปเท่านั้นเอง

มีอีกครั้งหนึ่งผมนอนบนเตียงผ้าใบที่พับได้ ในช่วงเวลากลางวัน และยกขาพาดสูงเพื่อให้เกิดความสบายในขณะที่กำลังจะเคลิ้มหลับพอดี

ผมเห็นสามคนเดินมาที่ปลายเท้าของผม มีคนสองคนช่วยกันจับที่ปลายเท้า แล้วรวบให้เท้ามาติดกันโดยหัวแม่เท้าชิดกัน ผมว่าคนสองคนนั่นกำลังทำอะไรมารวบเท้าผมไว้ทำไม ขณะที่ความคิดยังไม่สิ้นสุด เจ้าคนที่อยู่ตรงกลางกลับมุดเข้ามาในเท้าของผม

การที่วิญญาณตนนั้นมุดเข้ามาในเท้าแทนที่จะเป็นเหมือนเห็นในฝัน กลับเป็นว่ามีวัตถุวิ่งเข้ามาในร่างกายเหมือนก้อนหินขนาดกำปั้นพุ่งเข้ามา และถูกที่โคนขาใต้ช่องท้องเหมือนจะจุก จนผมผุดพรวดขึ้นจากเตียงเพราะความเจ็บนั้น พอลุกขึ้นมาก็นึกทันทีว่านี่มันไม่ใช่คน แต่เป็นผีที่จะเข้ามาในร่างกายเรานี่เอง

นี่เป็นครั้งที่สองที่ผมเจอเหตุการณ์คล้ายกับเรื่องแรก