บำรุงใจให้งอกงาม

ตอบเมื่อ: 23 พ.ย.2006, 9:29 pm

ดอกไม้หายไปไหนหมด ?

ทันทีที่สงครามในกัมพูชายุติลงเมื่อสิบกว่าปีก่อน การฟื้นฟูบูรณะประเทศก็เริ่มขึ้น มีอาสาสมัครและหน่วยงานจากต่างประเทศหลั่งไหลเข้าไปช่วยเหลือเป็นจำนวนมาก พระญี่ปุ่นท่านหนึ่งได้รับเงินบริจาคจากผู้มีน้ำใจจำนวนหลายล้านเยน และได้เดินทางไปยังประเทศกัมพูชาด้วยตนเอง เพื่อดูว่าจะสามารถช่วยเหลืออะไรได้บ้าง

ท่านเล่าว่า ได้ไปเยี่ยมโรงเรียนแห่งหนึ่งในชนบท ภาพที่เห็นมีแต่ศาลาโทรมๆ หลังหนึ่ง นักเรียนทุกชั้นต้องเรียนอยู่ใต้ชายคาเดียวกันโดยไม่มีฝากั้นห้อง อุปกรณ์การเรียนการสอนก็ขากแคลน เมื่อท่านพบครูใหญ่ก็ได้เล่าความประสงค์ และถามว่า โรงเรียนอยากได้รับความช่วยเหลืออะไรบ้าง ในใจนั้นท่านคิดว่าสิ่งที่โรงเรียนนี้ต้องการมากที่สุด ก็คือ สมุด ดินสอ โต๊ะ เก้าอี้ และอาคารเรียนที่ดีกว่าเดิม

แต่คำตอบที่ได้จากครูใหญ่ก็คือ โรงเรียนอยากได้พันธุ์ไม้ดอก !!!

ท่านรู้สึกแปลกใจกับคำตอบ เมื่อซักถามครูใหญ่ ก็ได้คำตอบว่า เด็กๆ เหล่านี้เกิดและเติบโตท่ามกลางสงคราม พบเห็นแต่การทำลายล้าง สภาพแวดล้อมเต็มไปด้วยความหดหู่ ทำให้จิตใจของเด็กหดหู่หมองเศร้าไปด้วย เพราะฉะนั้นสิ่งที่เด็กเหล่านี้ต้องการอย่างมากก็คือ สภาพแวดล้อมที่สดใส ที่จะช่วยให้จิตใจเบิกบาน ถึงตอนนั้นแล้วเด็กก็คงพร้อมที่จะเรียน ด้วยเหตุนี้โรงเรียนจึงอยากได้พันธุ์ไม้ดอกมาปลูกให้ทั่วโรงเรียน เพื่อสร้างนรรยากาศที่สดใส

ท่านได้ฟังแล้วก็เห็นด้วย ขณะเดียวกันก็รู้สึกละอายใจที่นึกถึงแต่วัตถุ ทั้งๆ ที่เป็นนักบวช แต่กลับลืมความต้องการทางจิตใจ ซึ่งเป็นมิติที่สำคัญของทุกชีวิต

ก่อนกลับไปญี่ปุ่น ท่านได้ดำเนินการจัดพันธุ์ไม้ดอกไปให้โรงเรียนแห่งนั้น ต่อมาครูใหญ่ได้เขียนจดหมายมาเล่าว่า เดี๋ยวนี้ดอกไม้บานสะพรั่งไปทั้งโรงเรียน เด็กๆ ร่าเริงกว่าเดิม และเขายังได้เก็บเมล็ดพันธุ์เพื่อแจกให้โรงเรียนอื่นต่อไป

ไม่ใช่พระญี่ปุ่นท่านนั้นที่คิดถึงแต่วัตถุ ใครต่อใครก็คิดทำนองนั้นเช่นกัน มองให้กว้างอีกนิด เราไม่ได้คิดถึงแต่การช่วยเหลือด้วยวัตถุในยามที่เห็นคนเดือดร้อนเท่านั้น แม้กับตัวเราเอง ใช่หรึอไม่ว่าเราก็นึกถึงแต่การแสวงวัตถุ หรือมัวใส่ใจกับความต้องการทางกาย ขณะที่ความต้องการทางด้านจิตใจถูกมองข้ามไป

http://www.youtube.com/watch?v=hTHqLzf-ssc&mode=related&search=

Where Have All The Flower Gone?

Where have all the flowers gone, long time passing?
Where have all the flowers gone, long time ago?
Where have all the flowers gone?
Young girls have picked them everyone.
Oh, when will they ever learn?
Oh, when will they ever learn?

Where have all the young girls gone, long time passing?
Where have all the young girls gone, long time ago?
Where have all the young girls gone?
Gone for husbands everyone.
Oh, when will they ever learn?
Oh, when will they ever learn?

Where have all the husbands gone, long time passing?
Where have all the husbands gone, long time ago?
Where have all the husbands gone?
Gone for soldiers everyone
Oh, when will they ever learn?
Oh, when will they ever learn?

Where have all the soldiers gone, long time passing?
Where have all the soldiers gone, long time ago?
Where have all the soldiers gone?
Gone to graveyards, everyone.
Oh, when will they ever learn?
Oh, when will they ever learn?

Where have all the graveyards gone, long time passing?
Where have all the graveyards gone, long time ago?
Where have all the graveyards gone?
Gone to flowers, everyone.
Oh, when will they ever learn?
Oh, when will they ever learn?

Where have all the flowers gone, long time passing?
Where have all the flowers gone, long time ago?
Where have all the flowers gone?
Young girls have picked them everyone.
Oh, when will they ever learn?
Oh, when will they ever learn?

บทความจากหนังสือ มรรคาแห่งชีวิต

ตอบเมื่อ: 24 พ.ย.2006, 8:22 am

ตอบเมื่อ: 27 พ.ย.2006, 7:30 pm

อนุโมทนาสาธุค่ะ...คุณผู้เยี่ยมชม
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ ภาพประกอบน่ารักๆ

เจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปนะคะ

ธรรมะสวัสดีค่ะ

ดอกไม้