ถ้าเราไปบวชเนกขัมมะ ?????

ตอบเมื่อ: 10 พ.ย.2005, 7:50 am

เนกขัมมะ คือ นุ่งห่มขาว แล้วถือศีลแปด แล้วมีศีลข้อนึ่งห้ามแต่งหน้า ใช้เครื่องหอม
แล้วถ้าเราใช้แป้งโรยตัว เพื่อให้ตัวรู้สึกแห้งสบายตัว แต่ไม่ได้ใช้เพื่อความสวยงาม ผิดศีลมั้ยคะ สาธุ

ตอบเมื่อ: 10 พ.ย.2005, 12:53 pm

ดูที่เจตนา เหตุผลดังกล่าวไม่ผิด แต่เพื่อความสบายมากเกินไปก็ไม่ควรนะครับ

เจตนาของศีลข้อนี้เพื่อไม่ให้เราหลงติดอยู่กับความสวยงาม กลิ่มหอมๆ

ถ้าเราใช้แป้งเพื่อเรื่อยทาตัวป้องกันฝืดคัน บางคนอาจจะแพ้ความชื่น แพ้อากาศให้แป้งทาป้องกันตรงนี้ได้อยู่ แต่ควรเลือกแป้งที่มีกลิ่นมากไป หรือมีกลิ่นที่ดูแล้วไม่เหมาะสมกับเพศนักบวชนักครับ

ตอบเมื่อ: 10 พ.ย.2005, 12:59 pm

ปาณาติปาตา เวระมณี สิกขาปะทัง สะมาทิยามิ

(เจตนาเป็นเครื่องเว้นจากการฆ่าสัตว์)

อะทินนาทานา เวระมณี สิกขาปะทัง สะมาทิยามิ

(เจตนาเป็นเครื่องเว้นจากการถือเอาสิ่งของที่เจ้าของไม่ได้ให้)

อะพรัหมะจะริยา เวระมณี สิกขาปะทัง สะมาทิยามิ

(เจตนาเป็นเครื่องเว้นจากการกระทำอันมิใช่พรหมจรรย์)

มุสาวาทา เวระมณี สิกขาปะทัง สะมาทิยามิ

(เจตนาเป็นเครื่องเว้นจากการพูดไม่จริง)

สุราเมระยะ มัชชะปะมาทัฏฐานา เวระมณี สิกขาปะทัง สะมาทิยามิ

(เจตนาเป็นเครื่องเว้นจากการดื่มสุราและเมรัย อันเป็นที่ตั้งแห่งความประมาท)

วิกาละโภชนา เวระมณี สิกขาปะทัง สะมาทิยามิ

(เจตนาเป็นเครื่องเว้นจากการบริโภคอาหารในยามวิกาล)

นัจจะคีตะวาทิตะ วิสูกะทัสสะนะ มาลาคันธะวิเลปะนะ ธาระณะมัณฑะนะ

วิภูสะนัฏฐานา เวระมณี สิกขาปะทัง สะมาทิยามิ

(เจตนาเป็นเครื่องเว้นจากการฟ้อนรำ การขับร้อง การดนตรี การดูการเล่น

ที่เป็นข้าศึกต่อกุศล การทัดทรงสวมใส่ การประดับ การตกแต่งด้วยพวงมาลา

ด้วยกลิ่นหอม ด้วยเครื่องทา)

อุจจาสะยะนะ มะหาสะยะนา เวระมณี สิกขาปะทัง สะมาทิยามิ

(เจตนาเป็นเครื่องเว้นการนั่งนอนบนที่สูงและที่นอนใหญ่)

ตอบเมื่อ: 15 พ.ย.2005, 8:33 pm

ผมว่า ศีล ปฏิบัติเพียง 5 ข้อก็ยากแล้วครับ ศีลที่ต่อจาก ศีลข้อ 5 จนถึงศีล 227 เป็นกรอบให้เราอยู่ในศีลทั้ง 5 ข้อ คือศีลที่เหลือจะทำให้ผู้ปฏิบัติสร้างบารมีให้พ้นทุกข์ในชาติปัจจุบันได้ง่ายขึ้น เพราะเจตนารมณ์ของศีล คือให้เรางดเว้นการกระทำใด ๆ ให้ผู้อื่นเดือดร้อนด้วยเจตนาของเราโดยประการทั้งปวง

เนกขัมมะ คือศีลข้อ 6-8 มากกว่า เพราะบารมีสร้างจากความยากลำบาก แต่เวลาใช้ทำให้ผู้รับได้รับความสุขสบาย ดังนั้นศีลข้อ 6-8 เป็นการสร้างบารมีให้ผู้ปฏิบัติมากกว่าจะเป็นข้อห้ามมิให้ปฏิบัติ เมื่อปฏิบัติแล้ว บารมีจะเกิดขึ้นกับผู้ปฏิบัติเอง

ตอบเมื่อ: 03 พ.ย.2006, 12:06 am

จะทำอะไรก็ตามเถิด ให้ยึดทางสายกลางไว้เป็นพอ จะทำงานใหญ่งานเล็ก จะนั่งสมาธิภาวนา จะเทศน์จะบรรยายธรรม ก็ควรเดินตามทางสายกลาง เพราะทางสายกลางนำไปสู่ความสุขใจ ที่มันทุกข์ใจวุ่นวายใจจะเป็นบ้ากันอยู่ทุกวันนี้ เพราะทำอะไรเกินตัว อย่างงานบางอย่างมันเกินความสามารถของตนก็ไม่ต้องทำเพราะมันเกินความสามารถของเรา รู้จักประมาณตน รู้จักฐานะของตนนั้นแหละคือทางสายกลาง เราพูดกันแต่ปากว่าทำอะไรให้ยึดสายกลางไว้ ดึงไปมันก็ขาด หย่อนไปมันก็ดีดไม่ดัง แต่ไม่ได้พากันปฏิบัติให้มันเป็นบุญเป็นคุณขึ้นมา ในครอบครัวก็เหมือนกันทำอะไรก็ให้ยึดสายกลางไว้ ถ้าตึงเกินไปคนในบ้านก็ปั่นป่วน หย่อนเกินไปก็เหลิงได้ใจ ธรรมข้อนี้ช่วยแก้ปัญหาได้

ตอบเมื่อ: 04 พ.ย.2006, 9:40 pm

สิ่งที่ทำลงไปแล้วเกิดลังเล ......ไม่แน่ใจ....ว่าผิดศีลหรือไม่....
ควรหยุดทำ.... ดีกว่า... หาข้ออ้างเพื่อที่จะทำ...เพราะ
ทำแล้วไม่สบายใจ....คือทุกข์
ก็....อดทนความไม่แห้งสบายเนื้อสบายตัวดีกว่า.... พอใจสบาย
กายก็จะสบายตามค่ะ
ดิฉันถือศีล 8 ทุกวันพฤหัส แรกๆก็เผลอลูปแป้งด้วยเหตุผลเดียวกัน
จนต้องระวัง...ฝึกสติบ่อยๆ ตอนแรกรู้สึกรำคาญแต่พอเริ่มสวดมนต์ ...
ปลงสังขารเข้า..ร่างกายนี้ไม่มีในเรา เราไม่มีในร่างกายนี้...ฯลฯ
ก็อยู่ได้สบายๆ ไม่วิตกเรื่องผิดศีลข้อ 7 หรือเปล่าหนอ..แล้วค่ะ