พ้นทุกข์เมื่อปันสุขให้ผู้อื่น

ตอบเมื่อ: 31 ต.ค.2006, 7:49 pm

มิเนโกะ อิวาซากิ
เป็นอดีตเกอิชาที่มีชื่อเสียงทั่วโลกจากหนังสือเรื่อง Geisha
และยังเป็นที่มาของหนังสือยอดนิยมเรื่อง Memoirs of a Geisha
ของอาเทอร์ โกลเดน
ในวัยเด็กนั้นเธอมีชีวิตที่ลำบากแสนเข็ญ
เนื่องจากเป็นเด็กกำพร้าและไร้การศึกษา
ลุงจึงนำเธอไปขายให้แก่สำนักเกอิชาตั้งแต่ยังเล็ก
ชีวิตของเธอเต็มไปด้วยเคราะห์กรรม
นอกจากสูญเสียน้องชายที่รักแล้ว
เธอยังสูญเสียคนรักที่เป็นทุกอย่างในชีวิต

แล้ววันหนึ่งเธอก็ตัดสินใจจบชีวิตตัวเอง
เธอเดินเข้าไปในป่าท่ามกลางพายุหิมะ
และนั่งรอความตายอันหนาวเหน็บ
แต่ชายชราผู้หนึ่งช่วยชีวิตเธอเอาไว้

ชายชราพูดประโยคหนึ่งซึ่งเตือนใจให้เธอได้คิด
"คนที่คิดถึงแต่ตัวเองย่อมอยากตายทั้งนั้น"
ชายชราขอให้เธอกลับเข้าไปในเมือง และ
ทำดีกับผู้อื่นวันละคน
หลังจากนั้น ถ้าเธอยังอยากตาย เขาจะช่วยเธอให้สมปรารถนา

เธอทำตามที่ชายชราแนะนำ
เธอเริ่มต้นด้วยการซื้อหนังสือให้เด็กยากจนคนหนึ่ง
จากนั้นเธอก็เล่านิทานให้เด็กฟัง
วันละคนสองคน ต่อมาเธอเริ่มแต่งนิทานเอง
นับแต่วันนั้นเธอไม่เคยกลับเข้าไปในป่าแห่งนั้นอีกเลย

ในยามที่เราประสบเคราะห์กรรม
เรามักคิดว่าโลกนี้โหดร้ายกับเราเป็นอย่างยิ่ง
"ทำไมถึงต้องเป็นฉัน ?" ทุกคนอดไม่ได้ที่จะตั้งคำถามนี้
ราวกับว่า มีฉันคนเดียวที่โชคร้ายอย่างนั้น
แต่ทันทีที่เรามองพ้นตัวเองออกไป จะพบว่าคนที่ทุกข์
อย่างเราก็มีไม่น้อย และคนที่ทุกข์ยิ่งกว่าเรายังมีอยู่อีกมากมาย

การรับรู้ว่ายังมีคนอีกมากมายที่ทุกข์ยิ่งกว่าเรา
ช่วยให้เราทานทนเคราะห์กรรมได้มากขึ้น
แต่ดียิ่งกว่านั้นก็คือการก้าวพ้นจากโลกของตัวเอง
ออกไปช่วยเหลือคนเหล่านั้น
การได้ช่วยเหลือผู้อื่น
ไม่เพียงช่วยให้เราหมกมุ่นกับความทุกข์ของตัวเองน้อยลงเท่านั้น
หากยังทำให้จิตใจได้รับความสุข
สุขเพราะรอยยิ้มของผู้ที่ได้รับไมตรีจากเรา
และสุขเพราะได้พบว่าชีวิตของเรายังมีคุณค่าอีกมาก
หาได้ไร้ค่าอย่างที่เคยเข้าใจไม่

"ผู้ให้ความสุขย่อมได้รับความสุข"
พุทธภาษิตนี้คือความจริงที่คงทนต่อการพิสูจน์เสมอ

หญิงผู้หนึ่งซึ่งเป็นแพทย์เด็กได้สูญเสียสามีอย่างปัจจุบันทันด่วน
เธอโศกเศร้ามากจนไม่มีใจทำอะไรทั้งสิ้น
แม้จะกลับไปที่ทำงานหลังเสร็จสิ้นพิธีศพ
เธอก็ได้แต่นั่งจับเจ่าอยู่ในห้อง
ไม่ออกไปหาคนไข้ และไม่พูดไม่จากับใคร
หัวหน้าและเพื่อน ๆ ในแผนกกุมารเวช
พยายามปลอบโยนและให้กำลังใจ แต่ก็ไร้ผล

ผ่านไปสองสัปดาห์เธอก็ยังไม่สร่างซา
จากความโศกเศร้าและความเงียบงัน
ในที่สุดหัวหน้าก็คิดวิธีหนึ่งได้
เขานำทารกคนหนึ่งที่ป่วยหนักไปวางไว้บนโต๊ะทำงานของเธอ
พร้อมกับบอกว่า ทารกคนนี้ต้องการการดูแลรักษา
แล้วเขาก็เดินออกจากห้องไป

ทีแรกเธอก็นั่งเฉย แต่ไม่นานทารกก็เริ่มร้องไห้
เธอยังคงนั่งนิ่งไม่ไหวติง แต่เมื่อทารกร้องดังขึ้น
เธอก็อยู่เฉยไม่ได้ ลุกขึ้นมาดูทารก
และพบว่าจำต้องเปลี่ยนผ้าอ้อมและป้อนนม
เสร็จแล้วเธอก็กลับไปจับเจ่าเหมือนเดิมอีก
แต่ทารกไม่ยอมให้เธอทำเช่นนั้นได้นาน
เธอจึงต้องลุกขึ้นมาดูแลเด็กเป็นระยะ
ทีนี้ไม่ใช่แค่เปลี่ยนผ้าอ้อม ป้อนนม
แต่เยียวยาอาการเจ็บป่วยของเด็กน้อยด้วย

วันรุ่งขึ้นเมื่อกลับมาที่โรงพยาบาล
สิ่งแรกที่เธอทำ คือ ถามว่าทารกคนนั้นเป็นอย่างไรบ้าง
เธอเข้าไปตรวจดูอาการของทารกถึงเตียง
และพบว่ายังมีทารกอีกหลายคนที่รอคอยการดูแลรักษาจากเธอ
วันนั้นทั้งวันเธอจึงง่วนอยู่กับการรักษาเด็ก
วันถัดไปก็เช่นเดียวกัน
เธอไม่มีเวลาที่จะเจ่าจุกกับความทุกข์อีกต่อไป
ไม่นานเธอก็คลายจากความโศกเศร้า
และกลับมาเป็นคนเดิมที่แย้มยิ้มหัวเราะได้

คนเราทุกข์ไม่ใช่เพียงเพราะว่าประสบกับสิ่งไม่สมหวังเท่านั้น
หากยังเป็นเพราะเราเอาใจไปหมกมุ่น
เจ่าจุกกับความไม่สมหวังด้วย
ยิ่งหมกมุ่นก็ยิ่งทุกข์
แต่เมื่อใดที่ถอนใจออกไปจดจ่อกับสิ่งอื่นแทน
ความทุกข์ก็จะบรรเทาลง
การช่วยเหลือผู้อื่นเป็นวิธีหนึ่ง
ที่สามารถดึงจิตออกไปจากความทุกข์ได้
อีกทั้งยังมีความสุขเป็นรางวัลตอบแทน

คนเราทุกข์ไม่สร่างก็เพราะมัวแต่คิดถึงแต่ตัวเอง
เพราะเหตุนี้ใช่ไหมชายชราจึงเตือนสติมิเนโกะอิวาซากิว่า
"คนที่คิดถึงแต่ตัวเองย่อมอยากตายทั้งนั้น"

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
ถ้ารักตัวเองจริงก็อย่าลืมนึกถึงผู้อื่นให้มาก ๆ

ดอกไม้

ที่มา : E-Mail ของเพื่อนรัก