เทพเจ้ากับคนขับเกวียน...พันเอก (พิเศษ) นวม สงวนทรัพย์

ผู้เยี่ยมชม

เทพเจ้ากับคนขับเกวียน
โดย พันเอก (พิเศษ) นวม สงวนทรัพย์

อดีตกาลนานมาแล้ว

ชาวนาขับเกวียนเข้าป่าไปตัดไม้มาซ่อมแซมบ้านของตน ซึ่งมีสภาพชำรุดทรุดโทรม หลังจากตัดไม้บรรทุกเกวียนเต็มแล้ว รีบขับเกวียนออกจากป่า ก่อนพระอาทิตย์ตก แต่ในเวลากลับบ้านฝนตกหนักทำให้พื้นดินอ่อนตัว ชาวนาขับเกวียนที่บรรทุกไม้เต็มเกวียนผ่านมา ดินชุ่มน้ำฝน ทานน้ำหนักเกวียนไม่ไหว ดินยุบตัวลงกลายเป็นหล่มลึก ล้อเกวียนตกอยู่ในหล่มลึกนั้น โคลากเกวียนไม่ไหว

“ข้าแต่เทวะ” ชาวนาลงจากเกวียน นั่งบนพื้นดิน พนมมืออ้อนวอนเทพเจ้าในป่า

“โปรดช่วยลูกช้างด้วยเถิด”

เทพเจ้าปรากฏร่างเป็นพรานป่า เดินออกจากป่าลึก ตรงมาที่เกวียนตกหล่มอยู่

“เจ้านั่งพนมมือบนบานเทพเจ้าทำไม ?” เทพเจ้าในร่างพรานป่า สอนชาวนา

“จงใช้พลังกายที่แข็งแรงของเจ้าให้เกิดประโยชน์ซิ ออกแรงผลักดันเกวียนจนสุดแรง เฆี่ยนโคให้ฉุดลากเกวียน เกวียนของเจ้าก็จะขึ้นจากหล่มได้ เจ้าต้องช่วยตนเอง จะมีเทพเจ้าองค์ใดเล่ามาช่วยเหลือ”

กล่าวจบ เทพเจ้าในร่างพรานป่าเดินเข้าป่าหายลับไป

ชาวนากระทำตามคำแนะนำของเทพเจ้าในร่างพรานป่า สามารถนำเกวียนขึ้นจากหล่มได้ ขับเกวียนไปถึงบ้านก่อนค่ำ

นิทานคติ

“ตนแลเป็นที่พึงของตน ใครอื่นใดเล่า ? จะเป็นที่พึ่งของตน”

>>>>>>>> จบ >>>>>>>>

ผู้เยี่ยมชม

ตอบเมื่อ: 12 มิ.ย.2008, 4:28 pm

ขอบคุณครับ