ชาวนากับงูเห่า...พันเอก (พิเศษ) นวม สงวนทรัพย์

ตอบเมื่อ: 03 เม.ย.2006, 9:03 am

ชาวนากับงูเห่า
โดย พันเอก (พิเศษ) นวม สงวนทรัพย์

บรรพกาลนานมาแล้ว

กาลนั้นเป็นฤดูหนาว อากาศหนาวจัดมาก จนกระทั้งน้ำกลายเป็นน้ำแข็ง เช้าวันนั้นชาวนาคนหนึ่งเมื่อเสร็จจากการซื้อของที่ตลาดแล้ว เดินมุ่งหน้ากลับบ้าน ซึ่งติดอยู่ ณ เชิงเขา ระหว่างทางพบงูเห่านอนเข็งทื่ออยู่ข้างทางเดิน ชาวนาบังเกิดความเวทนาสงสาร ยกงูเห่าซุกเอาไว้ในเสื้อคลุม เร่งรีบเดินทางกลับบ้าน เมื่อไปถึงบ้าน วางงูเห่าลงบนพรมหน้าเตาผิงไฟในบ้าน

ภรรยา ลูกชาวนาชายหญิง 3 คน และชาวนานั่งผิงไฟข้างเตาผิง ทุกคนเฝ้าดูงูเห่าด้วยความเวทนาสงสาร งูเห่าจะคืนชีพได้หรือไม่ ?

“ พ่อจ๋า งูไม่ตายแล้ว ” ลูกชายหญิง 3 คน ของชาวนาร้องบอกพ่อด้วยความดีใจ เมื่อมองเห็นร่างงูเห่า เริ่มกระดิกตัว เคลื่อนไหวได้ หลังจากได้รับความอบอุ่นจากไฟในเตาผิงนานพอสมควร

ลูกชายวัย 5 ขวบของชาวนา ลุกขึ้นนั่งคุกเข่า ยกมือขึ้นจะลูบหัวงูเห่าด้วยความเวทนาสงสาร ทันใดนั้น งูเห่าชูหัว แผ่แม่เบี้ย เตรียมท่าฉก ! ชาวนาคว้าดาบคมกริบที่วางไว้ข้างกาย ฟันหัวงูเห่าขาดกระเด็น !

นิทานคติ

“จงอย่าแสวงหาความกตัญญูกตเวทิตาธรรม จากคนอกตัญญูทั้งหลาย”