ทุกคนล้วนยิ่งใหญ่ ไม่มีใครเด่นกว่าใคร

ผู้เยี่ยมชม

ทุกคนล้วนยิ่งใหญ่ ไม่มีใครเด่นกว่าใคร

เราอย่าได้แบ่งแยกกันเลยว่าใครเด่นใครด้อย
จิตใจของกวีและหางแมลงป่อง
มันก็ชูขึ้นจากแผ่นดินเดียวกันนั่นแหละ

โดยธรรมชาติของคนนั้น ชอบหาความเด่นความดังใส่ตัว โดยเฉพาะลูกผู้ชายด้วยแล้ว ชอบยกหูชูหางเป็นที่สุด ที่เป็นดังนี้ก็เพราะ คนเรานั้นยังมี "ตัวกู" และ "ของกู" อยู่ในกมลสันดานนั่นเอง

ในสังคมจะเห็นการอวดตัวยกตนว่าเด่นกว่าดังกว่ากันอยู่ทั่วไป แย่งกันเด่น แข่งกันดัง ชิงการนำในวงการ แล้วก็มีรายการริษยาตาร้อนตามมาติดๆ นำความทุกข์เดือดร้อนมาสู่ชีวิต แล้วไม่รู้จะไปแก่งแย่งแข่งดีกันทำไม ก่อให้เกิดเวรภัยกันเปล่าๆ

ท่านคาลิล ยิบราน ในฐานะที่ท่านเป็นปราชญ์และกวี ท่านบอกว่า เราไม่ต้องไปบอกหรอกว่า ใครเด่นกว่าใคร ดีกว่าใคร ทุกๆคนมีความสำคัญด้วยกันทั้งหมด ท่านบอกว่า ไม่ว่าจะเป็นจิตใจของกวีหรือหางแมลงป่อง ก็ชูขึ้นจากแผ่นดินเดียวกัน การที่มีคนเด่น คนดัง คนดี คนเก่ง เกิดขึ้นมามากมายนั้น ย่อมเป็นประโยชน์ด้วยกันทั้งนั้น จะได้ช่วยกันสร้างสิ่งดีงาม สร้างความเจริญให้แก่สังคม ประเทศชาติ และโลกของเรา

เอาเด่นหลายๆ เด่น เอาดีหลายๆ ดี ดังหลายๆ ดัง และเก่งหลายๆ เก่ง มารวมพลังเป็นหนึ่งเดียว แล้วร่วมกันสร้างสรรค์ในทางดีงาม ใครถนัดทางไหน นำศักยภาพทางนั้นออกมาใช้ให้เต็มที่ ดีกว่าที่จะปล่อยให้ต่างคนต่างทำ แล้วก็เกิดการกระทบกระทั่งกัน ขัดแย้งกัน ทำลายกัน ไม่เกิดประโยชน์อันใดเลย

คนเด่น คนดัง คนดี และคนเก่ง แต่ละคนควรจะมองหาความดีของกันและกัน ยกย่องสรรเสริญเขา ส่งเสริมให้เขาทำดีขึ้นมากๆ มิใช่ว่าเห็นใครดีใครเด่นกว่าตนแล้วทนไม่ได้ ต้องขัดขวางทำลายมันไม่ให้เกินหน้าเราอย่างนี้ใช้ไม่ได้

คนทุกคนมีคุณค่าที่หน้าที่ของตน คนมีหน้าที่ทำนาทำสวน มีคุณค่าในการปลูกข้าวและผลไม้ให้คนอื่นๆ ได้กินกัน คนมีหน้าที่สร้างตึกสร้างบ้าน มีคุณค่าในการปลูกบ้านให้คนอยู่ ปลูกอาคารให้คนใช้ คนมีหน้าที่ในการรักษาโรค มีคุณค่าในการบรรเทาทุกข์ทางกายและยืดอายุของคนป่วย คนมีหน้าที่ในการตัดสินคดี มีคุณค่าในการอำนวยความยุติธรรมให้แก่ผู้มีเรื่องราว คนมีหน้าที่สอนธรรม มีคุณค่าในการบรรเทาทุกข์ทางใจ ความบีบคั้นจากกิเลสให้แก่คนมีกิเลสตัณหา เป็นต้น เราจะเห็นว่า ไม่มีใครปราศจากคุณค่าเลย ทุกคนมีคุณค่าในหน้าที่ของตัวเองทั้งหมด ไม่มีใครด้อยไปกว่าใคร ทุกคนเป็นคนเด่นด้วยกันทั้งนั้น เพียงแต่เด่นกันคนละด้าน ตามความถนัดและการเรียนรู้ของตน

คัดลอกจาก หนังสือปรัชญาน่าคิด ของคาลิล ยิบราน

กราบขอบพระคุณครับ สาธุ