เมื่อไม่ยึดมั่นความรู้ธรรมะว่าเป็นของเรา ผู้นั้นย่อมหลุดพ้น

ผู้เยี่ยมชม

พระพุทธเจ้า ทรงมีพระปัญญาแทงตลอดในธรรมะ แต่ทรงยึดมั่นไม่ถือมั่นพระปัญญาของพระองค์ ทรงแสดงเนื้อความนี้ตอนหนึ่ง ใน

~พรหมชาลสูตร~
วรรคที่ ๖๒.

พระผู้มีพระภาคตรัสว่า

"ดูกรภิกษุทั้งหลาย เรื่องนี้ตถาคตรู้ชัดว่า ฐานะที่ตั้งแห่งทิฏฐิเหล่านี้ บุคคลถืออย่างนั้นแล้ว ยึดอย่างนั้นแล้ว ย่อมมีคติอย่างนั้น มีภพเบื้องหน้าอย่างนั้น และตถาคตย่อมรู้เหตุนั้นชัด ทั้งรู้ชัดยิ่งกว่านั้น ทั้งไม่ยึดมั่นความรู้ชัดนั้นด้วย เมื่อไม่ยึดมั่น ก็ทราบความเกิดขึ้นความดับไป คุณและโทษของเวทนาทั้งหลาย กับทั้งอุบายเป็นเครื่องออกไปจากเวทนาเหล่านั้นตามความเป็นจริง จึงทราบความดับได้เฉพาะตน เพราะไม่ยึดมั่น ตถาคตจึงหลุดพ้น."

คำอธิบายเนื้อความนี้ ในอรรถกถา พรหมชาลสูตร ท่านอธิบายว่า

ตญฺจ ตถาคโต ปชานาติ ความว่า ใช่ว่าตถาคตจะรู้ชัดเฉพาะทิฏฐิพร้อมทั้งเหตุ พร้อมทั้งคติ แต่อย่างเดียวก็หามิได้ ที่จริงตถาคตย่อมรู้ชัดทั้งหมดนั้น และรู้ชัดซึ่งศีล สมาธิ และพระสัพพัญญุตญาณ ซึ่งเป็นคุณธรรมยิ่งขึ้นไปกว่านั้น.

คำว่า ตญฺจ ฯ น ปรามสติ ความว่า ก็แม้จะรู้ชัดคุณวิเศษยอดเยี่ยมอย่างนี้นั้น แต่ก็ไม่ยึดมั่นด้วยความยึดมั่น คือ ตัณหาทิฏฐิมานะว่า เรารู้ชัด.

อ้างจาก
พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑
ทีฆนิกาย สีลขันธวรรค
พรหมชาลสูตร

http://84000.org/tipitaka/attha/v.php?B=09&A=1&Z=1071

พร้อม อรรถกถา ทีฆนิกาย สีลขันธวรรค
พรหมชาลสูตร

http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=09.0&i=1&p=1

ที่มา :: พันทิพดอดคอม