ช่วยกันแสดงความคิดเห็นหน่อยนะคะ

ตอบเมื่อ: 14 ก.ค.2006, 3:29 pm

คือว่าดิฉันได้มีโอกาสอ่านบทกวี ชื่อเรื่อง "วิบัติเย็น" แล้วรู้สึกว่าผู้แต่งทำได้ดีมากๆ ถ่ายทอดความรู้สึกนึกคิดเกี่ยวกับเรื่องของการตัดป่าไม้ อ่านแล้วรู้สึกอินไปกับบทกวีด้วยเลย เพราะตัวดิฉันเองก็ต่อต้าน แล้วก็เกลียดคนที่ตัดไม้ทำลายป่ามาก เลยทำให้มีความคิดว่าน่าจะเอาบทกวีดีๆ แบบนี้มาให้ทุกๆ ท่านได้อ่านกัน ดิฉันเชื่อว่าทุกคนที่ได้อ่านก็คงจะรู้สึกแย่กับพวกที่ชอบตัดไม้ทำลายป่าเหมือนดิฉันอย่างแน่นอนค่ะ ^_^

* หลังจากที่ทุกท่านอ่านจบแล้ว มีความคิดเห็นยังไง ก็ร่วมกันแสดงความคิดเห็นกับดิฉันด้วยนะค่ะ ขอบพระคุณทุกๆ ท่านที่ให้ความร่วมมือค่ะ *

วิบัติเย็น

เทพแห่งป่า......ทรงพิโรธ.......คงโกรธขึ้ง
น้ำป่าจึง.......ท่วมทลาย.......สายทางผ่าน
เมื่อป่า.......ถูกทำลาย.......ทุกสายธาร
น้ำจึงซ่าน.......สาดซัด.......วิบัติเย็น
ผู้ล้อมป่า.......ทำไมไม่.......รักษาป่า
ปล่อยพวกห่า.......เดนนรก.......ตกเครื่องเซ่น
ตัดไม้ใหญ่.......จนพินาศ.......ขาดกระเด็น
จึงลำเค็ญ.......เข็ญคร่ำ.......ร่ำน้ำตา
อำนาจเงิน.......เดินหน้า.......ป่าล่มแล้ว
ทุกเถื่อนแถว.......ล่มสลาย.......ทำลายป่า
น้ำหลากคือ.......โทษทัณฑ์.......ฟ้าบัญชา
กลืนชีวา.......ชนสังเวย.......เย้ยไยไพ
วิธีหยุด.......พวกตัดไม้.......ทำลายป่า
เพิ่มโทษ.....ฆ่า ประหาร ประจานให้
สลักชื่อ.......สกุลแช่ง ทุกแหล่งไทย
มันจะได้......สูญสลาย.......ทุกสายพันธุ์

..............................................................

ผู้ประพันธ์ คุณตะวัน หุ้มแพร

** ขอขอบพระคุณทุกท่านนะคะที่ได้เข้ามาอ่านจนจบ และร่วมแสดงความคิดเห็นกัน โอกาสหน้าถ้าดิฉันมีบทกวีที่ดีๆ แบบนี้อีก ดิฉันจะนำมาลงเผื่อแผ่ให้ทุกท่านได้อ่านกันอีกนะค่ะ **

ผู้เยี่ยมชม

เค้าแต่งได้ดีนะคะ พูดตรงดีค่ะ ชอบจัง พวกที่ทำลายป่าไม้สมควรที่จะตัดสินโทษประหารไปเลย

ตอบเมื่อ: 14 ก.ค.2006, 6:58 pm

สาธุ

ผู้เยี่ยมชม

มาแสดงความคิดเห็นให้แล้วนะที่รัก อิอิ
ท่าทางผู้แต่งคงเกลียดคนจำพวกนี้อย่างแรงอ่ะ
ไม่รู้จะเริ่มพูดอะไรดี แต่ก็เป็นบทกวีที่ดีนะ
เอาเป็นว่ารักแนนเสมอก็แล้วกันนะ

ปล.อย่าลืมออนเอ็มล่ะ แล้วก็อย่าดองไดอารี่นะ

ผู้เยี่ยมชม

มีอะไรซึ้งมาให้แนนด้วย ขอลงหน่อยนะ ขำๆน่า
1. การรักและไม่ได้รับรักตอบ เป็นทุกข์ แต่สิ่งที่ทุกข์ยิ่งกว่า คือการรักใครสักคน แต่ไม่มีความกล้าพอที่จะบอกให้คนคนนั้นรู้ และต้องมาเสียใจภายหลัง
2. ความรักคือความรู้สึกที่คุณยังห่วงใยใครสักคนอยู่ แม้จะแยกความรู้สึก
ความลุ่มหลง และความสัมพันธ์แบบรักใคร่ออกไปแล้ว
3. สิ่งที่น่าเศร้าในชีวิต คือการพบคนที่มีความหมายอย่างมากสำหรับเรา
แต่มาค้นพบภายหลังว่าเราไม่ได้ถูกกำหนดมาเพื่อสิ่งนั้น และจะต้องปล่อยให้ผ่านพ้น
4. เมื่อประตูแห่งความสุขปิดลง ประตูแห่งความสุขบานอื่นก็จะเปิดขึ้น แต่เราก็มัวแต่มองประตู ที่ปิดลงไปแล้วเนิ่นนาน จนกระทั่งเรามองไม่เห็นประตูแห่งความสุขบานอื่น ที่เปิดไว้รอ
5. เพื่อนที่ดีที่สุดคือคนที่คุณสามารถนั่งอยู่ริมระเบียงด้วยกันโดยไม่พูดอะไรกันสักคำ แต่สามารถเดินจากไปด้วยความรู้สึกเหมือนได้คุยกันอย่างประทับใจที่สุด

ตอบเมื่อ: 16 ก.ค.2006, 4:28 am

เราว่าแล้วเชียวว่าต้องมีนอกเรื่อง เราต้องส่งอาจารย์นะเนี่ย ร้องไห้

ช่วยแสดงความคิดเห็นให้มันตรงกับหัวข้อหน่อยก็จะดีนะจ๊ะ

ขอย้ำว่าต้องส่งอาจารย์นะ ปรบมือ

ไม่ได้มาตั้งกระทู้ขำๆ แหมๆๆ
แต่ยังไงก็ขอบคุณมากนะจ๊ะเพื่อนรัก ยิ้มแก้มปริ

ปล.ถ้ามีเรื่องอาไรฝากถึงเราก็ไปเม้นท์เอาไว้ในไดนะจ๊ะ หรือโทรมาเลยก็ได้นะ ไม่ว่ากัน
ปล.เราออนเอ็มช่วงวันหยุดอ่ะ ส่วนไดก็นานๆจะเข้าไปอัพที ใกล้สอบแล้วด้วย รักเพื่อนทุกคนเสมอนะจ๊ะ

ตอบเมื่อ: 16 ก.ค.2006, 6:14 am

เป็นไปตามกรรมของแต่ละคน

ผู้เยี่ยมชม

Hi!!! NAN
how r u going? do u know?
I miss u very much.
คิดถึงแนนจัง รู้สึกว่าช่วงนี้แนนจะรักความยุติธรรมเป็นพิเศษเลยนะ

+
แต่ก็ดีแล้ว I think so everything.

จุ๊บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ผู้เยี่ยมชม

เป็นเรื่องที่ดีนะคะ อ่านแล้วรู้สึกปลื้ม ชอบจังเลยค่ะ^_^

ผู้เยี่ยมชม

เป็นอย่างที่ในบทกวีว่าทุกประการเลยอ่ะ

ตอบเมื่อ: 28 ก.ค.2006, 1:56 am

เกลียดพวกที่เห็นแก่ผลประโยชน์ของตัวเองที่สุดเลยอ่ะ
แลบลิ้น

ผู้เยี่ยมชม

ดีใจที่มีผู้สนใจในธรรมชาติ ป่าไม้ พุทธศาสนา ธรรม มาจาก ธรรมชาติ อยู่แล้วคะ การดูแลป่าคือดูแลมนษยชาติของเราเอง การทำลายป่าคือทำลายตนเอง แต่ กว่าคนจะเข้าใจ โลกก็สูญเสียป่าไปมาก ที่ๆ เคยเป็นป่า กลายเป็นทะเลทรายมีนำมันอยู่ใต้ทราย ป่าที่เขียวเปลี่ยนเป็นซากที่ก่อเกิด น้ำมัน และน้ำมันก็ลดลงๆๆๆ ป่าไม่เพิ่ม เราใช้พลังงาน และธรรมชาติกันเกินจำเป็น จากเดิน มาใช้ลิฟท์ จากวิ่งมาใช้รถ เออ เราลองมาคิดกันดูนะ จริงๆทุกอย่างมันเป็นธรรมชาตินะ

ผู้เยี่ยมชม

เห็นด้วยกับทุกๆท่านค่ะ ซึ้ง

ตอบเมื่อ: 22 ส.ค. 2006, 11:01 pm

ผู้เยี่ยมชม

สาธุ