รวมภาพที่โพสต์ในบอร์ด 119

ตอบเมื่อ: 26 ส.ค. 2004, 8:47 am

ซ๊าทุๆๆๆๆๆๆ กะทุกความเห็นคับ
อนุโมทนากะคุณ ป. คับ...ตรง สั้น กระชับ ดีจิงๆ
อนุโมทนากะนิวคับ...ภาวนามยปัญญาทำให้ประจักษ์แจ้งในสภาพธรรมทั้งปวง
อนุโมทนากะท่านสายลมคับ...สำหรับบทความที่เมตตาค้นหามาให้

ขอซาแดงความเห็นเพิ่มเติมอันเป็นสุตตมยปัญญานะคับ

ชีวิตคืออะไร ?

ในทางธรรม...
ชีวิต คือความเป็นอยู่ของร่างกาย จิตและเจตสิก
โดยอาศัยกรรมเป็นผู้นำเกิด
และตามรักษาดำรงชีวิตและกระทำการต่าง ๆ ได้
โดยอาศัยจิตและเจตสิกเป็นผู้กำกับ

ส่วนต่างๆ ที่ประกอบขึ้นเป็นร่างกายนั้น
ในทางธรรมเรียกว่า รูปธรรม
เป็นธรรมชาติที่ไม่มีความรู้สึก นึกคิดใด ๆ ทั้งสิ้น
เปรียบได้ดั่งท่อนไม้
หรือเรียกสั้น ๆ ว่า รูป

ส่วน จิตและเจตสิก เป็น นามธรรม เรียกสั้น ๆ ว่า นาม
เป็นธรรมชาติที่รับรู้สิ่งต่างๆ และสามารถคิดนึกเรื่องราวต่าง ๆ ได้

ดังนั้น ตัวเราหรือสัตว์ทั้งหลาย จึงมีส่วนประกอบอยู่ 3 ส่วน
ได้แก่ กาย จิต และเจตสิก ซึ่งในทางธรรมเรียกว่า รูป กับ นาม
แต่พืชทั้งหลายไม่ได้เกิดมาจากกรรม
ไม่มีจิตและเจตสิกในการรับรู้ คิดนึกเรื่องราวต่าง ๆ จึงไม่ถือว่ามีชีวิต

ข้อมูลจาก - อภิธรรมโชติกะวิทยาลัย
มหาวิทยาลัย มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

ยิ้ม

เดฟ

ตอบเมื่อ: 26 ส.ค. 2004, 8:53 am

ขันธ์ 5 จึงหมายถึงสภาวธรรม 5 อย่าง ซึ่งประกอบด้วย

1. รูปขันธ์ คือ อวัยวะน้อยใหญ่ หรือกลุ่มรูป ที่มีอยู่ในร่างกายทั้งหมด

2. เวทนาขันธ์ คือ ความรู้สึก เป็นสุข เป็นทุกข์ ดีใจ เสียใจ หรือเฉย ๆ

3. สัญญาขันธ์ คือ ธรรมชาติที่มีหน้าที่ในการจำ
หรือเป็นหน่วยความจำของจิตนั่นเอง

4. สังขารขันธ์ คือ ธรรมชาติที่ปรุงแต่งจิตให้มีลักษณะต่าง ๆ
เป็นกุศลบ้าง เป็นอกุศลบ้าง เปรียบดังสีต่าง ๆ ที่หยดลงไปในแก้วน้ำ
เป็นเหตุให้น้ำในแก้วเปลี่ยนไปตามสีที่หยด

5. วิญญาณขันธ์ หรือ จิต คือ ธรรมชาติที่รับรู้สิ่งต่าง ๆ
ที่มาปรากฏทาง ตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจ
อีกทั้งเป็นธรรมชาติที่ทำให้เกิดความรู้สึกนึกคิดต่าง ๆ

ข้อมูลจาก - อภิธรรมโชติกะวิทยาลัย
มหาวิทยาลัย มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

ยิ้ม

เดฟ

ตอบเมื่อ: 26 ส.ค. 2004, 9:01 am

ตอบเมื่อ: 26 ส.ค. 2004, 9:04 am

ข้อมูลจาก อภิธรรมโชติกะวิทยาลัย
มหาวิทยาลัย มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

ยิ้ม

เดฟ

ตอบเมื่อ: 26 ส.ค. 2004, 9:19 am

ตามธรรมชาติของจิต เมื่อมีอารมณ์มาปรากฏทางทวารใด
จิตหรือวิญญาณจะเกิดขึ้นเพื่อรับอารมณ์ทางทวารนั้น
เช่น เมื่อมีเสียงมาปรากฏทางหู
โสตวิญญาณวิถีจะเกิดขึ้นเพื่อรับรู้เสียงนั้น
โสตวิญญาณจะเกิดดับเร็วมากเป็นจำนวนนับครั้งไม่ถ้วน
สลับกับมโนวิญญาณวิถีที่เกิดขึ้นทางใจ
เพื่อตีความหมายของเสียงที่กำลังปรากฏอยู่
เมื่อรู้ความหมายว่าเป็นเสียงชมเชยก็จะมีความยินดีพอใจ
แต่หากเป็นเสียงด่าก็จะเกิดโทสะ
ถ้ามีสติยับยั้งไว้ได้ก็ดีไป
แต่เมื่อใดที่ขาดสติก็จะเกิดการตอบโต้ทางกาย (กายกรรม)
เช่น ไปชกหน้าผู้ที่กำลังด่าเรา
หรือทางวาจา (วจีกรรม)
เช่น ด่าตอบไปทันที
ซึ่งเป็นการสร้างกรรมใหม่ที่จะต้องได้รับผลของกรรม (วิบาก)
ในอนาคตต่อไป

ใจจะเป็นผู้สั่งให้เกิดการกระทำทางกายและทางวาจา
ทั้งที่เป็นบุญ (กุศลกรรม) และที่เป็นบาป (อกุศลกรรม)
บางครั้งก็เพียงแต่คิดไว้ในใจ (มโนกรรม)
โดยที่ไม่ได้แสดงออกทางกาย หรือ ทางวาจาเลยก็มี

การแสดงออกทางกายและทางวาจาที่เป็นบุญ
เรียกว่า กายสุจริต วจีสุจริต
ส่วนการแสดงออกทางกายและทางวาจาที่เป็นบาป
เรียกว่า กายทุจริต วจีทุจริต

กรรม ที่ทำด้วยเจตนาดี มีจิตสะอาดผ่องใส
ผลลัพธ์จะออกมาเป็นความสุขท่านเรียกว่า บุญ
ส่วนกรรมที่ทำด้วยเจตนาไม่ดี มีจิตเศร้าหมอง
จะส่งผลออกมาเป็นความทุกข์ ท่านเรียกว่า บาป
กรรมที่กระทำไว้แล้ว ไม่ว่าดีหรือชั่วย่อมไม่สูญหายไปไหน
เพราะกรรมสามารถติดตามไปให้ผลได้ ทั้งในชาตินี้และชาติหน้า

ปัญหาที่น่าสงสัยคือ เราสั่งสมกรรมไว้ได้อย่างไร
มีใครจดบันทึกบัญชีกรรมของเราไว้
เหมือนบัญชีเงินฝากในธนาคารหรือไม่

คำตอบก็คือ บุญบาปที่เราทำไว้
ไม่ต้องมีใครมาติดตามจดบันทึกไว้
เพราะจิตสามารถในการสั่งสมบุญและบาป
เมื่อเราได้กระทำกรรมใด ๆ ลงไป ไม่ว่าจะดีหรือชั่ว
แม้จะนานสักเพียงใดก็ตาม จะกี่ภพกี่ชาติก็ตาม
ผู้กระทำย่อมจะต้องได้รับผลของ บุญและบาป เมื่อกรรมมีโอกาสส่งผล

ถึงแม้จิตจะเกิดดับอยู่ตลอดเวลาก็ตาม
แต่ผลกรรมที่ได้กระทำไว้ ไม่ว่าจะเป็นบุญหรือเป็นบาป
ก็จะไม่สูญหายไปพร้อมกับการดับของจิตแต่ละดวง
ทั้งนี้ เพราะจิตดวงใหม่มีเหตุปัจจัยมาจากจิตดวงเดิม
และจิตดวงใหม่ที่เกิดขึ้นมานั้น
ก็เป็นเหตุเป็นปัจจัยให้แก่จิตดวงต่อไปเช่นกัน

การที่จะเกิดมาเป็นมนุษย์ได้นั้น
จะต้องอาศัยผลของบุญกุศลในอดีต
ครั้นหมดเหตุหมดปัจจัยของบุญกุศล ก็ต้องตายไปจากโลกมนุษย์
เมื่อตายไปแล้วก็ต้องเกิดอีก
การเกิดใหม่ก็ต้องอาศัยเหตุปัจจัยชุดใหม่
ทำให้ชีวิตเกิดขึ้นมาใหม่อีก
สุดแล้วแต่เหตุปัจจัยใหม่นี้ จะเป็นกุศลหรืออกุศล

ถ้าเป็นกุศลก็จะปฏิสนธิ (เกิด) ในสุคติภูมิ
คือเกิดเป็นมนุษย์หรือเทวดา
ถ้าเป็นอกุศลก็จะปฏิสนธิในอบายภูมิ
คือเกิดเป็น สัตวนรก เปรต อสุรกาย หรือสัตว์เดรัจฉาน
แล้วแต่เวรกรรมของตน

ชีวิตของคนเราและสัตว์ทั้งหลาย
จึงต้องเวียนเกิด เวียนตาย ตามอำนาจของกรรมและกิเลส

ข้อมูลจาก - อภิธรรมโชติกะวิทยาลัย
มหาวิทยาลัย มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

ยิ้ม

เดฟ

ตอบเมื่อ: 26 ส.ค. 2004, 9:23 am

ตอบเมื่อ: 26 ส.ค. 2004, 12:41 pm

ผู้เยี่ยมชม

ตอบเมื่อ: 30 ส.ค. 2004, 7:22 pm

ตอบเมื่อ: 31 ส.ค. 2004, 12:08 am

ตอบเมื่อ: 31 ส.ค. 2004, 8:44 am

ตอบเมื่อ: 31 ส.ค. 2004, 12:38 pm

ตอบเมื่อ: 01 ก.ย. 2004, 12:09 pm

ตอบเมื่อ: 04 ก.ย. 2004, 8:40 am