เป็นคนจิตอ่อน

ผู้เยี่ยมชม

ผมจะนั่งสมาธิในห้องพระและเมื่อนั่งไปได้สักพัก มักจะได้ยินเสียงตู้พระดังกบ้างหรือเสียงอื่นๆจนทำให้ตกใจแลจิตคิดมาก จะมีแนวทางแก้ไขอย่างไรครับ

ผู้เยี่ยมชม

กำหนด รู้ หนอ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ที่ ลิ้นปี่ บริเวณท้องนะ (สายวัดอัมพวัน)

ลองดู ถ้าหายก็ ค่อย กำหนดที่ ชีพจร (สาย หลวงพ่อทอง) เพียร กำหนดสติ ดู

ถ้าไม่ ไหว ก็ แนะนำให้ เดิน จงกรม ก็ ฝึกสติ ดูโทษ ของสังขาร แล้วค่อย เจริญเมตตา...

ขอให้เจริญในธรรม ^^

ผู้เยี่ยมชม

การทำสมาธิ เมื่อจิตของผู้ปฏิบัติกำลังเข้าสู่อุปจารสมาธิ (ก่อนที่จะเข้าสู่อัปปนาสมาธิ) ประสาทหูจะไวเป็นพิเศษ จึงทำให้ได้ยินเสียงต่างๆ ได้ดังกว่าปกติ อย่าได้ตกใจ ให้ตั้งสติทำจิตให้มั่นคง บริกรรมภาวนาต่อไป

ตอบเมื่อ: 15 ก.ย. 2005, 9:04 am

อย่าส่งจิตออกนอก

การปฏิบัติธรรมจะมีอะไรแปลก ๆ เสมอ บางทีเห็นเป็นภาพ ซึ่งครูบาอาจารย์มักสอนว่าสิ่งที่เห็นนั้นเราเห็นจริง แต่สิ่งที่ถูกเห็นบางครั้งยังไม่ใช้ของจริง บางทีได้ยินเป็นเสียง บางทีได้กลิ่นก็มี

สำคัญคือสติอยู่ที่คำบริกรรมนั้นอย่าปล่อย เดี่ยวสิ่งที่ เห็นนั้นจะหายไปเอง นี่คือวิธีละนิมิต ที่นักปฏิบัติมักติดกันในช่วงแรก ๆ เพราะเป็นของแปลกใหม่จากภูมิความรู้ของตน ถ้ายังติดอยู่การภาวนาจะล่าช้า อุปมาเส้นทางเดินสู่จุดหมายมักมีสิ่งต่าง ๆ สองข้างทางให้เห็นหลายอย่าง ถ้าเราแวะดูเสิยทุกอย่างเราก็ไปถึงจุดหมายล่าช้า แต่พวกที่มีจริตในทางชอบดูสิ่งต่าง ๆ นี้เมื่อถึงจุดหมายแล้วมักจะสอนได้เก่งเพราะความรู้มาก ลูกเล่นมาก โดยอาศัยความสามารถต่าง ๆ เป็นเครื่องมือนี้เอง

ขอความเจริญในธรรมจงมีแก่เพื่อนผู้เห็นภัยในวัฏสงสารทุกท่านครับ

ผู้เยี่ยมชม

ผมไม่เคยเห็นอะไรเลยครับ หรือว่าเห็นก็ไม่รู้ เคยมองหลอดไฟแล้วหลับตา หรือหลับตากลางแดด จะไม่เหมือนกับปิดไฟแล้วหลับตา

ตอบเมื่อ: 15 ก.ย. 2005, 4:43 pm

เพิ่มเติมครับ ความเห็นของผมคราวที่แล้ว(คห 3 )

คือไม่ทุกคนครับที่จะเห็น

ผู้ใดไม่เห็นก็อย่าไปสงสัยว่าตัวเองปฏิบัติผิด แล้วเกิดท้อถอยนะครับ

สำคัญคือ ศีล สมาธิ ปัญญา เท่านั้นที่เป็นทางสายเอก

ส่วนข้อปลีกย่อยอันเป็นความรู้ประเภทเครื่องประดับทางสมาธินั้น ไม่เป็นทุกคนครับ ขอให้ได้สมาธิจริง ๆ แล้วอาศัยกำลังของสมาธินั้นพิจารณาสภาวะธรรมทั้งหลายทั้งภายนอกกาย ภายในกาย ให้เห็นตามเป็นจริงว่าเป็นของไม่เที่ยง เป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เมื่อเจริญความเห็นอย่างนี้ให้เนื่อง ๆ แล้วกิเลสความยึดมั่นถือมั่นในตัวเราย่อมเบาบางลง ๆ จนละกิเลสได้ในที่สุด

ตอบเมื่อ: 15 ก.ย. 2005, 8:07 pm

ยึดมั่นในจิตแล้วเพ่งกสิณไปอย่าให้ใจฟุ้งซ่านก็เพียงพอแล้ว