พญาลิงข้ามน้ำ

ตอบเมื่อ: 30 ส.ค. 2005, 9:53 am

นิทานชาดก อรรถกถา วานรินทชาดก ว่าด้วยธรรมของผู้ล่วงพ้นศัตรู

ในอดีตกาลนานแสนนานมาแล้ว …..

สมัยที่พระเจ้าพรหมทัตครองราชย์อยู่ที่กรุงพาราณสี พระโพธิสัตว์เกิดเป็นพญาลิง ร่างกายใหญ่โต แข็งแรงมาก ชอบท่องเที่ยวไปเพียงลำพังตัวเดียวตามริมน้ำ

ที่กลางแม่น้ำนั้นมีเกาะอยู่เกาะหนึ่ง อุดมสมบูรณ์ไปด้วยผลไม้นานาชนิด เช่น มะม่วง ขนุน เป็นต้น แต่ลำน้ำนั้นกว้างมาก แม้ว่าพญาลิงจะมีเรี่ยวแรงมหาศาล ก็ไม่สามารถกระโดดข้ามพ้นในคราวเดียว ต้องกระโดดไปพักที่ก้อนหินที่โผล่ขึ้นมากลางลำน้ำนั้นก่อนครั้งหนึ่ง แล้วค่อยกระโดดต่ออีกครั้งหนึ่งจึงถึงเกาะได้ เมื่อขึ้นเกาะแล้วก็เที่ยวหาผลไม้กินจนเย็นจึงกระโดดกลับมายังฝั่งเดิม วันรุ่งขึ้นจึงค่อยมาใหม่

ในลำน้ำนั้น ยังมีจระเข้อาศัยอยู่คู่หนึ่ง เห็นพญาลิงกระโดดไปมา จระเข้ตัวเมียก็เกิดแพ้ท้อง อยากกินเนื้อหัวใจลิงก็พูดกับสามีว่า

" เธอจ๋า ฉันแพ้ท้อง รู้สึกอยากกินหัวใจลิงตัวนั้นเหลือเกิน"

" ได้ซิเธอจ๋า วันนี้เมื่อมันจะกลับมาจากเกาะตอนเย็น พี่จะนอนดักรอมันอยู่ที่ก้อนหินกลางน้ำ " จระเข้ผู้สามีตอบ

เมื่อถึงเวลาเย็นจระเข้ก็ไปนอนคอยอยู่บนก้อนหิน พญาลิงเมื่อกินผลไม้อิ่มหนำสำราญดีแล้ว จนเย็นก็กลับฝั่ง ขณะนั้นเองเมื่อมองไปยังก้อนหินกลางน้ำก็รู้สึกผิดปกติ จึงสงสัยว่าทำไมก้อนหินนี้จึงสูงกว่าเก่า ทั้งที่น้ำก็ไม่ได้ขึ้น ไม่ได้ลงเลย คงเป็นเพราะมีจระเข้มานอนคอยจับเราอยู่เป็นแน่ จึงลองทดสอบดู ขณะที่ยืนอยู่ฝั่งเกาะก็กล่าวว่า

" ก้อนหินจ๋า " เงียบไม่ได้รับคำตอบ

" ก้อนหินจ๋า " ก็ยังเงียบอีก

"ก้อนหินจ๋า " ไม่มีคำตอบอีกเช่นเคย

"ก้อนหินจ๋า ท่านเป็นอะไรไปหรือเปล่า ทำไมวันนี้ถึงไม่ตอบเราเล่า" พญาลิงลวงถามอีกครั้ง จระเข้ฟังแล้วก็รู้สึกสงสัยว่าทุกวันก้อนหินนี้จะพูดคุยกับลิงนั้น จึงตอบไปว่า

" มีอะไรหรือเจ้าลิง "

พญาลิงเมื่อได้ยินเสียงตอบก็แน่ใจทันทีว่าเป็นจระเข้นอนขวางอยู่แน่แท้ทีเดียว จึงถามกลับไปว่า

" ท่านเป็นใครกันแน่ "

จระเข้เมื่อรู้ว่าหลงกลแล้ว จึงตอบไปตามตรงว่า " เราเป็นจระเข้ นะซิ "

" ท่านมานอนที่นี่ทำไมกัน " พญาลิงถาม

" ข้าต้องการเนื้อหัวใจท่าน นะซิ " จระเข้ตอบ

พญาลิงเมื่อมองไม่เห็นหนทางอื่นที่จะข้ามกลับไปยังฝั่งนู้นได้ ก็คิดว่าต้องหาทางลวงจระเข้ตัวนี้เสียแล้ว จึงบอกว่า

" เอาล่ะ ข้าจะสละร่างกายนี้ให้ท่าน ท่านจงคอยอ้าปากงับเราเถิด " ตามธรรมดาของจระเข้นั้น เมื่ออ้าปากขึ้นตาจะต้องหลับลง จระเข้ไม่ทันคิดก็นอนอ้าปากรอ พญาลิงเมื่อเห็นจระเข้อ้าปากแล้วก็รึบกระโดดเหยียบลงในปากจระเข้แล้วกระโดดต่อไปจนถึงฝั่งด้วยความรวดเร็วเหมือนฟ้าแลบ จระเข้เห็นก็รู้สึกอัศจรรย์มาก จึงกล่าวว่า

" ท่านลิงผู้เจริญ ในโลกนี้บุคคลผู้ประกอบด้วยธรรม ๔ ประการจึงสามารถครอบงำศัตรู ท่านคงจะมีธรรมทั้งสี่ข้อนี่เป็นแน่แท้ อันธรรม ๔ ประการนั้นคือ สัจจะ ธรรมะ ธิติ จาคะ

สัจจะ คือ เมื่อท่านบอกว่าท่านจะกระโดดมาที่ข้า ท่านก็กระโดดมาจริง เพียงแต่ข้างับท่านไม่ทันเอง

ธรรมะ คือ ท่านมีปัญญารู้ว่า จะต้องทำอย่างไร

ธิติ คือ ความเพียรตั้งใจแน่วแน่

จาคะ คือ การเสียสละ ท่านเสียสละกระโดดเข้ามาในปากเราแล้ว เราไม่สามารถงับท่านไว้ได้เอง นี่คงต้องโทษตัวเราแล้ว

เมื่อบุคคลมีธรรมะนี้ย่อมล่วงพ้นไปได้ เหมือนเช่นที่ท่านล่วงพ้นข้าพเจ้า " จระเข้สรรเสริญแล้วจากไป

http://www.budnet.info/tri/CT_15vanarin.php

ตอบเมื่อ: 30 ส.ค. 2005, 12:30 pm

สาธุด้วยครับ

ผู้เยี่ยมชม

บารมีของพระโพธิสัตว์ ประเสริฐยิ่งนัก

ผู้เยี่ยมชม

ปัญญาของโพธิสัตว์ ย่อมประเสริฐกว่าสัตว์ทั้งหลาย