คนที่เกิดมา อ้วน ผอม เกิดจากสาเหตุใด

ตอบเมื่อ: 05 ต.ค.2008, 6:27 pm

1. คนที่เกิดมา อ้วน ผอม เกิดจากสาเหตุใด

2. คนสวย ขี้เหร่ เกิดจากสาเหตุใด ดอกไม้

3. คนที่มีจิตใจอิจฉา ปากร้าย แต่เป็นผู้ถูกรับในสังคม

ตอบเมื่อ: 05 ต.ค.2008, 8:15 pm

ภัทรภร จานศิลา พิมพ์ว่า:

1. คนที่เกิดมา อ้วน ผอม เกิดจากสาเหตุใด

2. คนสวย ขี้เหร่ เกิดจากสาเหตุใด ดอกไม้

3. คนที่มีจิตใจอิจฉา ปากร้าย แต่เป็นผู้ถูกรับในสังคม

กระผมมีคำตอบเดียวครับสำหรับทั้ง 3 คำถาม ตอบว่า กรรม ครับ

ตอบเมื่อ: 05 ต.ค.2008, 9:38 pm

กรรมคือการกระทำ
กรรมที่ทำให้มีรูปร่างหน้าตาขี้ริ้วขี้เหร่ก็คือความโกรธคนมักโกรธผูกอาฆาตพยาบาทมักแสดงความโกรธให้ปรากฏเมื่อเกิดเป็นมนุษย์ย่อมทำให้รูปร่างหน้าตาไม่สวย ถ้านึกไม่ออกว่าความโกรธเป็นสาเหตุทำให้ไม่สวยได้อย่างไรเราลองมองหน้าตัวเองในกระจกเวลาโกรธดูจะเห็นหน้ายักษ์หน้ามารปรากฏให้เห็นเมื่อลองมองกลับกันถ้าอารมณ์ดีจิตใจแจ่มใสลองยิ้มใส่กระจกก็จะเห้นนางฟ้าปรากฏให้เห็น
เราควรหยุดโกรธถ้าทำได้ก็จะเป็นกุศลผลบุญทำให้เกิดมาสวยทั้งชาตินี้และชาติหน้า

ตอบเมื่อ: 05 ต.ค.2008, 9:57 pm

จะอ้วน จะผอม สวย หรือ ขี้เหร่ เกิดจากกรรมเก่า แต่คนอ้วนผอมขี้เหร่ อาจจะ
มีความสุขมากกว่าคนสวยและหุ่นดีก็ได้ ไม่ใช่หรือครับ

ตอบเมื่อ: 06 ต.ค.2008, 3:31 pm

กระผมว่าไม่ใช่เรื่องกรรมอย่างเดียว
อะไรๆๆ ก็โทษแต่กรรมๆๆๆๆ.....ไม่ถูกนะครับ
ทำให้เราเฉื่อย...อาจไม่หาทางแก้ไขได้....

ดังท่านกล่าวไว้ว่า...

อ้างอิงจาก:

กรรมเก่าทั้งนั้นหรือ

ปัญหา ตอบหลักกรรมในทางพระพุทธศาสนานั้นเราจะถือว่าความสุขก็ดี ความทุกข์ก็ดี ที่เราได้รับอยู่ในบัดนี้ เป็นผลของกรรมเก่าที่เราได้ทำไว้แล้วในชาติก่อน ดังนี้ได้หรือไม่ ?

พุทธดำรัสตอบ “.....เวทนาอันบุคคลเสวยในโลกนี้ บางเหล่าเกิดขึ้นมีดีเป็นสมุฏฐานก็มี มีสวนต่าง ๆ เหล่านั้นรวมกันเป็นสมุฏฐานก็มี เกิดแต่ความแปรแห่งฤดูก็มี เกิดแต่การบริหารร่างกายไม่สม่ำเสมอก็มี เกิดแต่ความพยายาม (ของตน) ก็มี เกิดแต่วิบากแห่งกรรมก็มี..... ข้อนี้อันเจ้าตัวเองก็รู้เช่นนั้น อันโลกก็สมมติว่าเป็นจริง สมณะพราหมณ์ทั้งหลายเหล่าใด มักกล่าวและมีความเห็นในข้อนั้นอย่างนี้ว่า “บุคคล... เสวยเวทนาทั้งปวง (สุข ทุกข์ ไม่สุข ไม่ทุกข์) เพราะเหตุแห่งกรรมที่ตนทำแล้วในก่อน เขาย่อมเพิกเฉยข้อที่ตนเองก็รู้ดี ย่อมเพิกเฉยต่อข้อที่โลกสมมติว่าเป็นจริง เพราะฉะนั้นเรากล่าวว่า การกล่าวแลความเห็นอย่างนี้ของสมณะพราหมณ์เหล่านั้น เป็นการกล่าวผิดและเห็นผิด” ดังนี้

สิวกสูตร สฬ. สํ. (๔๒๗)