= ยิ้มสู้วิกฤติ =

ตอบเมื่อ: 13 ก.ย. 2008, 11:46 pm

ยิ้มสู้วิกฤติ
(Coping with crisis with Smiling)

Henry Wadsworth Longfellow กวีชาวอเมริกัน ได้เขียนบทกวีไว้ชิ้นหนึ่ง และพลตรีหลวงวิจิตรวาทการ ได้นำมาแปลเป็นไทย พร้อมทั้งร้อยกรองไว้เป็นบทกลอน ดังนี้.. “ เป็นการง่ายยิ้มได้ไม่ต้องฝืน เมื่อชีพชื่นเหมือนบรรเลงเพลงสวรรค์ แต่คนที่ควรชมนิยมกัน ต้องใจมั่นยิ้มได้แม้ภัยมา ”

หมายความว่ายามที่คนเรากำลังมีความสุข ก็ย่อมต้องสามารถยิ้มได้อยู่แล้วเป็นปรกติ ไม่มีอันใดน่าประหลาดใจ แต่คนที่สมควรได้รับคำชื่นชมนิยมยินดี ก็คือคนที่สามารถยิ้มได้ แม้มีภัยมาถึงตัว เพราะนั่นเป็นเครื่องหมายแสดงว่าเขาผู้นั้น มีขวัญและกำลังใจกล้าแข็งมาก จึงสามารถยิ้มได้แม้ภัยมา และย่อมเป็นที่แน่ใจได้ว่าเขาจะผ่านวิกฤตินั้นไปได้ด้วยดี

ต่างกับคนอีกหลายคน ที่เมื่อมีวิกฤติ หรือมีภัยมาถึงตัว ก็เอาแต่ตื่นตระหนก ตกอกตกใจ เสียขวัญ ตีอกชกหัว ฟูมฟาย ดิ้นทุรนทุราย ก่นด่า สาปแช่ง กล่าวโทษโน่นนี่ หรือไม่ก็นั่งหดหู่ห่อเหี่ยวเฉา กอดเข่า เศร้าซึม มืออ่อนตีนอ่อน ไม่เป็นอันทำอะไร สุดท้าย ทุกอย่างก็ยิ่งแย่ลงไปอีกทบเท่าทวีคูณ

แม่ชีเทเรซ่า เคยกล่าวว่า “ พยายามจุดเทียนเข้าไว้ อย่ามัวแต่สาปแช่งความมืด! ” ดังนั้น เมื่อเกิดวิกฤติขึ้นในชีวิต ไม่ว่าจะเป็นชีวิตงานหรือชีวิตส่วนตัว เราต้องมีท่าทีที่สร้างสรรค์ในการตั้งรับกับปัญหาทั้งหลาย ด้วยการยอมรับความจริง ยิ้มสู้กับมัน และจัดการมันด้วยสติปัญญา ไม่ใช่อารมณ์

เราต้องคิดต่อเรื่องนี้ด้วยความคิดที่เรียกว่า “ คิดให้ทะลุปรุโปร่ง ” หรือที่ภาษาอังกฤษเขาเรียกว่า “ Breakthrough Thinking ” คือคิดด้วยการยอมรับความจริง คิดด้วยหลักเหตุผล คิดให้มันกระจ่างแจ้ง คิดเพื่อการแก้ปัญหา ไม่ใช่คิดวนเวียนซ้ำซาก คิดในแง่ร้ายถ่ายเดียว

มีความจริงอยู่ 7 ประการ ที่จะทำให้เรายิ้มสู้วิกฤติได้ ดังนี้ :-

ความจริงประการแรก : เรากำลังเผชิญกับความยุ่งยากบางประการ เรารู้และยอมรับว่าเศรษฐกิจยามนี้กำลังเข้าขั้นวิกฤติ ราคาน้ำมันแพงมากขึ้นเรื่อยๆ และไม่มีทีท่าว่าจะลดลง หรือแม้แต่คงที่ ปัญหาภัยแล้ง ปัญหาภัยใต้ ปัญหาการท่องเที่ยวตกต่ำ ฯลฯ ส่งผลให้การทำมาหากินฝืดเคือง สินค้าราคาแพง การทำธุรกิจ การค้าการขาย มีความยากลำบากมากขึ้น ต้นทุนสูง ผู้คนไม่ค่อยใช้เงิน ฯลฯ เหล่านี้เป็นเรื่องที่เราต้องยอมรับอย่างหน้าชื่นตาบาน

ความจริงประการที่สอง : ความยุ่งยากคือวงจรปรกติของโลกและจักรวาล ในประวัติศาสตร์ของมนุษย์ชาติ ไม่เคยปรากฏว่าเศรษฐกิจจะดีอย่างเดียว โดยไม่ตกต่ำ หรือตกต่ำอย่างเดียว โดยไม่เคยดีเลย มันเป็นวงจรที่กลับไปกลับมาอย่างนี้อยู่ตลอด เศรษฐกิจของโลกและของทุกประเทศมักจะดีอยู่ 5 ปี 10 ปี แล้วก็ตกต่ำไปอีก 5 ปี 10 ปี แล้วก็กลับมาดีไปอีกหลายปี จากนั้นก็จะตกต่ำไปอีกหลายปี สลับกันไปอยู่อย่างนี้ ไม่ว่าเราจะชอบหรือไม่ชอบ มันก็จะเป็นของมันไปอย่างนี้ มันเป็นกฎธรรมชาติ กฎแห่งจักรวาล

ชีวิตคนเราก็เหมือนกัน โกโนสุเกะ มัตซึชิตะ ผู้ก่อตั้งบริษัท มัตซึชิตะ เคยกล่าวว่า “โชคดีกับโชคร้ายมันก็เหมือนกับเกลียวเชือก ที่ต้องพันคู่กันไปตลอดเวลา” หรือภาษิตไทยก็เคยกล่าวไว้คล้ายๆกันนี้ว่า “ชั่วเจ็ดที ดีเจ็ดหน” เราจะเลือกพบกับอย่างใดอย่างหนึ่งเพียงอย่างเดียวไม่ได้ เราต้องเจอทั้งสองอย่างไปชั่วชีวิต

ความจริงประการที่สาม : ทุกที่ ทุกคน กำลังผจญกับความยุ่งยาก อย่าหนีไปไหนเลย ไม่ว่าใครก็ต้องเจอปัญหาแบบนี้เหมือนกัน อาจจะเจอพร้อมกัน หรือเจอกันคนละเวลากับเรา แต่อย่างไรก็ต้องเจอแน่นอน ทุกคนต่างก็ซวยเสมอหน้ากันหมด มีเราซวยอยู่คนเดียวเสียที่ไหน?

ความจริงประการที่สี่ : เราอาจไม่สามารถบังคับควบคุมปัจจัยภายนอกตัวเราได้ แต่เราสามารถบังคับควบคุมปัจจัยภายในตัวของเราเองได้ 100% วิกฤติ หรือภัยร้ายที่คุกคามเราอยู่นั้น เราอาจจะไม่สามารถไปบังคับควบคุม หรือไปกำหนดให้มันเกิดหรือไม่เกิดได้ แต่เราสามารถเลือกได้ว่าจะมีท่าทีกับมันเช่นไร เราจะมองมันเป็นวิกฤติ หรือมองเป็นโอกาสก็ได้ เราจะมองมันเป็นภัยคุกคาม หรือมองมันเป็นความท้าทายก็ได้ เราจะคิดว่าทำอะไรไม่ได้แล้ว หรือคิดว่ามันต้องมีทางออกสักทางหนึ่งแน่ก็ได้ ลองคิดแบบศิลปินตลกโย่ง เชิญยิ้มซิครับ โย่ง เชิญยิ้ม เคยพูดว่า “ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่มีทางออก ถ้ามันไม่มีทางออกจริงๆ เดี๋ยวเราก็ไปออกตรงทางเข้าก็ยังได้!”

ความจริงประการที่ห้า : คนทุกคนสามารถผ่านความยุ่งยากทุกอย่างได้ ถ้ารู้จักประสานพลังในตัวเอง Dr.Robert Cooper นักวิชาการด้านประสาทวิทยาสมัยใหม่ (Neuroscience) กล่าวไว้ในหนังสือ “The Other 90%” ที่ได้จากการค้นคว้าวิจัยของเขาว่า คนเรายังมีพลังงานอีกเหลือเฟือถึงเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ที่จะสามารถรับมือกับภัยคุกคามอะไรก็ได้ ร่างกายมนุษย์นั้นมหัศจรรย์เหลือที่จะพรรณา มันเตรียมพลังงานทุกอย่างไว้เพียบพร้อมให้คนเรานำมันออกมาใช้ แต่คนเราส่วนมากก็เอาออกมาใช้เพียง 10% เท่านั้นโดยเฉลี่ย จงจำไว้ว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เรายังมีพลังงานในตัวอีก 90% รอให้เราหยิบฉวยมันออกมาใช้ ขอเพียงเราประสานพลังในตัวเราทั้งความคิด จิตใจ อารมณ์ และร่างกาย ของเราให้หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว แล้วคอยดูว่าเราจะสามารถสร้างปรากฏการณ์ชนิดแผ่นดินสะท้าน ทะเลสะเทือนได้หรือไม่!

ความจริงประการที่หก : เราสามารถแปรความยุ่งยากให้เป็นความสำเร็จได้ ถ้าเราสามารถประสานพลังกับคนอื่นๆ จงรู้จักขอความร่วมมือ ขอความช่วยเหลือ รอบๆตัวเรามีคนพร้อมจะช่วยเหลือเรา และมีเรื่องให้เราช่วยเหลือเขา จับมือกับเขา ประสานพลังกับเขา สร้างให้เกิดพลังอย่างที่ Dr.Napoleon Hill เรียกว่าเป็น “พลังอภิจิต” (Master mind) ถ้าทำได้ดังนี้ หนึ่งบวกหนึ่งมันจะต้องมากกว่าสอง อย่างแน่นอน

ความจริงประการสุดท้าย : ความยุ่งยากทั้งมวล เปลี่ยนแปลงคนธรรมดาให้เป็นผู้นำ และเปลี่ยนแปลงผู้นำสู่การเป็นผู้นำที่ยิ่งใหญ่ ไม่มีเครื่องมือใดสร้างผู้นำที่ยิ่งใหญ่ได้ดีเท่ากับปัญหาและอุปสรรค การทำอะไรได้ดีในภาวะปรกติ ยังไม่ใช่เครื่องวัดความเป็นผู้นำ การทำอะไรได้ดีในภาวะไม่ปรกติต่างหากที่ทำให้เกิดความแตกต่างระหว่างคนธรรมดากับผู้นำ และผู้นำธรรมดากับผู้นำที่ยิ่งใหญ่

มีคำกล่าวที่อาจจะดูเชยไปสักนิด แต่มันก็เป็นสัจธรรม ที่ว่า... “ ถ้าเรายิ้มให้กับโลก โลกจะก็ยิ้มให้กับเรา แต่ถ้าเราร้องไห้ เราก็จะต้องร้องไห้คนเดียว! ” ยิ้มสู้วิกฤติเถิดครับ แล้วเราจะสู้ได้

คัดลอกจากบทความ By อาจารย์วสันต์ พงศ์สุประดิษฐ์.

ตอบเมื่อ: 14 ก.ย. 2008, 12:59 am

ตอบเมื่อ: 14 ก.ย. 2008, 8:02 am

ยิ้มสู้
YIM SOO

ทำนอง: พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ภูมิพลอดุลยเดช
คำร้อง: พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าจักรพันธ์เพ็ญศิริ

โลกจะสุขสบายนั้นเป็นได้หลายทาง
ต้องหลบสิ่งกีดขวางหนทางให้พ้นไป
จะสบความสุขสันต์สำคัญที่ใจ
สุขและทุกข์อย่างไรเพราะใจตนเอง

ฝ่าลู่ทางชีวิตต้องคิดเฝ้าย้อมใจ
โลกมืดมนเพียงใดหัวใจอย่าคร้ามเกรง
ตั้งหน้าชื่นเอาไว้ย้อมใจด้วยเพลง
ไยนึกกลัวหวาดเกรงยิ้มสู้

คนเป็นคนจะจนหรือมี
ร้ายหรือดีคงมีหวังอยู่
ยามปวงมารมาพาลลบหลู่
ยิ้มละมัยใจสู้หมู่มวลเภทภัย

ใฝ่กระทำความดีให้มีจิตโสภา
สร้างแต่ความเมตตาหาความสุขสันต์ไป
จะสบความสุขสันต์สำคัญที่ใจ
เฝ้าแต่ยิ้มสู้ไปแล้วใจชื่นบาน

เกร็ดน่ารู้

เพลงพระราชนิพนธ์ ยิ้มสู้: smiles เป็นเพลงพระราชนิพนธ์ลำดับที่ ๑๖ ทรงพระราชนิพนธ์ใน พ.ศ. ๒๔๙๕ ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าจักรพันธ์เพ็ญศิริ นิพนธ์คำร้องภาษาไทย เพื่อเป็นการปลอบขวัญ และให้กำลังใจแก่คนตาบอด แล้วพระราชทานให้นำไปบรรเลง ในงานสมาคมช่วยคนตาบอด ในพระบรมราชูปถัมภ์ ณ เวทีลีลาศสวนอัมพร เมื่อวันเสาร์ที่ ๑ มีนาคม ๒๔๙๕ ส่วนคำร้องภาษาอังกฤษ พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าจักรพันธ์เพ็ญศิริ ทรงนิพนธ์ในปีต่อมา

สู้ สู้

ตอบเมื่อ: 14 ก.ย. 2008, 1:38 pm

ไม่มีวิกฤตที่ไหนเลย ถ้าจิตของเราไม่นำเอาเรื่องภายนอกเข้ามาในใจของเรา
เว่ยหลางกล่าวว่า

"คนโง่พยายามหลักเลี่ยงประสพการณ์ที่ตนเองไม่ชอบ แต่ไม่พยายามหลีกหนี
ความคิดปรุงแต่งของตนเอง คนฉลาดจะหลีกหนีความคิดปรุงแต่งของตนเอง
แต่จะไม่หลีกหนีประสพการณ์ใดๆ"

ทุกอย่างที่เราประสพมาในชีวิตย่อมเป็นผลจากกรรมเก่า แต่กรรมเก่าย่อมไม่มี
ผลต่อจิตของเราถ้าจิตของเราไม่คิดปรุงแต่งมัน อะไรจะเกิด ก็ต้องให้มันเกิด

หลวงพ่อคูณและพระอรหันต์ต่างๆ เทศน์ว่า "มันเป็นอย่างนั้นแหละ"

ตอบเมื่อ: 14 ก.ย. 2008, 4:17 pm

ตอบเมื่อ: 14 ก.ย. 2008, 8:28 pm