สงสัย..หากกำลังสวดมนต์

ตอบเมื่อ: 13 ส.ค. 2008, 6:34 pm

สงสัยว่าหากเรากำลังสวดมนต์อยู่แต่แล้วจิเราไม่สงบไปนึกถึงคนที่ทำร้ายเรา ทำให้เราทุกข์ใจ แล้วเราก็ร้องไห้ออกมา โดยไม่สามารถระงับได้ เราจะบาปไหมคะ แล้วคนที่เราไปนึกถึงเค้าจะบาปไหมคะ ใครรู้ช่วยตอบที่นะคะ อืมม์

ตอบเมื่อ: 13 ส.ค. 2008, 8:08 pm

ก่อนจะสวดมนต์ หรือกำลังสวดมนต์อยู่ ก็พยายามตั้งสติ มีสมาธิกับการสวดมนต์ และบทสวดมนต์ให้มากขึ้น เพื่อไม่ให้ความฟุ้งซ่านในเรื่องต่างๆ เข้ามาแทรกทำลายความเป็นสมาธิในขณะสวดมนต์

ถ้าเราคิด และทุกข์ใจ ตอนนั้นเราก็บาปแล้ว บาปคือความทุกข์ร้อนใจ คนที่เราคิดด้วยไม่บาปหรอก เพราะเค้าไม่รับรู้อะไรกับเราด้วย

ถ้ายังมีอาการเช่นนั้นอีก ขอแนะให้ตั้งสติ ทำจิตให้เป็นสมาธิแล้วทำการแผ่เมตตา ไม่จองเวรซึ่งกันและกัน ถ้าผ่านๆ มาแล้ว ก็ขออโหสิกรรม ไป และแผ่ส่วนกุศลทั้งหมดให้แก่เค้าด้วย

การทำอย่างนี้ ทำให้จิตของเราสงบไม่ฟุ้งซ่าน และเมื่อคิดถึงเค้าก็จะไม่มีอาการอาฆาตโกรธเคือง จิตก็จะกลับเป็นสบายไม่ขุ่นมั่ว เหมือนเมื่อก่อนๆ

ยังจำประโยคนี้ได้หรือเปล่า?

"เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร"

พุทโธ

ตอบเมื่อ: 13 ส.ค. 2008, 8:24 pm

ขอบคุณคะก็รู้สึกเหมือนกันว่าน่าจะบาป แต่ตอนที่นึกถึงอาการคือเสียใจแต่ไม่ได้โกรธเคืองเค้านะคะ เพราะใจก็อโหสิกรรมให้เค้าไปแล้ว และทุกครั้งที่สวดมนต์นั่งสมาธิก็จะอโหสิกรรมให้ทุกๆ คนที่ทำร้ายเราโดยตลอด

แต่เหมือนใจเราไม่มุ่งอยู่ที่การสวดมนต์ ก็อย่างที่คุณสายลมว่านั่นแหละค่ะ เราไม่มีสมาธิเพียงพอ แต่ไม่เคยคิดอาฆาตโกรธเคืองใครเลยนะคะ เพราะรู้ว่า ใครทำอะไรไว้ทุกคนย่อมได้รับผลจากการกระทำของตัวเอง รวม ทั้งตัวเราด้วย

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะคะ คือไม่อยากจิตตกตอนสวดมนต์หนะคะ

ตอบเมื่อ: 16 ส.ค. 2008, 7:40 pm

เมื่อก่อนนานแล้วเราเคยเป็นค่ะ แต่ไม่ใช่ว่านึกถึงคนที่ทำร้ายหรือทำให้เราทุกข์ใจนะ ไม่รู้ว่าตอนนั้นเราเสียใจอะไรสักอย่างก็ร้องไห้ สวดไปก็ร้องไป น่าเวทนาจริงๆ ...มานั่งคิดๆ ดูแล้วก็เราว่าจริง ๆน่าจะสงบสติอารมณ์ซะก่อนอ่ะค่ะ ให้จิตตั้งมั่นก่อนแล้วมาสวดมนต์ดีกว่า เพราะถ้าจิตยังไม่สงบแล้วเรามานั่งร้องไปสวดไปมันคงจะบาปนะคะ เหมือนว่าใจเรายังยึดยังทุกข์อยู่ ทั้งๆ ที่ใจจริงก็อยากจะสวดมนต์ แต่ตอนร้องเหมือนมันหยุดไม่ได้ แต่ตอนนี้เราไม่เป็นแล้วค่ะ ตอนนั้นนานมากแล้วและเป็นอยู่ครั้งสองครั้งก็ไม่เป็นอีกเลย..

เห็นด้วยกับคุณสายลมค่ะให้แผ่เมตตาให้เค้าด้วย......เราเองก็แผ่ให้ศัตรูกับคนที่มีปัญหากันเหมือนกัน ตัวเราไม่อะไรแล้ว อโหสิ ให้อภัย ไม่โกรธไม่เคือง แต่ทางเค้าเราไม่รู้เหมือนกันว่ายังโกรธ ยังเคืองเราอยู่หรือเปล่า ตรงนี้ก็อยากทราบเหมือนกันว่าถ้าเราอโหสิแต่ถ้าเค้ายังติดใจกับเรื่องที่ผ่านมาอยู่มันจะหมดเวรต่อกันไปได้ไหม...เหมือนได้ยินมาว่า เวรกรรมนั้นจะระงับได้ก็ต่อเมื่อทั้งสองฝ่ายอโหสิให้กันน่ะค่ะ