อุเบกขาปรมัตถบารมี

ตอบเมื่อ: 09 ก.ค.2008, 7:47 pm

อุเบกขาปรมัตถบารมี
เกิดเป็น โลมหังสบัณฑิต
ที่มา : อรรถกถามหาโลมหังสจริยาที่ ๑๕

ในอดีตกาล พระโพธิสัตว์บังเกิดในตระกูลอันมีทรัพย์มาก เมื่อบิดามารดาล่วงลับไปแล้ว เกิดความสังเวชในความไม่เที่ยงทั้งปวง จึงสละทรัพย์นั้นเป็นทานแล้วออกบวช

พระโพธิสัตว์นั้นดำรงตนเป็นผู้ขัดเกลากิเลสอย่างยิ่ง เป็นผู้วางเฉย ไม่เป็นผู้ผิดปกติเมื่อมีลาภและเสื่อมลาภ ไม่โง่ก็ทำเป็นโง่ ไม่สนใจคำเยาะเย้นถากถาง เที่ยวไปในหมู่บ้าน นิคม และราชธานี

ที่ใดได้รับการเย้ยหยันมาก ก็อยู่ในที่นั้นนาน
เมื่อผ้าที่นุ่งเก่าจนเป็นผ้าขี้ริ้ว ก็ไม่รับผ้าที่ใครๆ ให้ เที่ยวไปเพียงปกปิดอวัยวะยังหิริมิให้กำเริบเท่านั้น

กาลผ่านไป พระโพธิสัตว์ก็โคจรไปถึงนิคมแห่งหนึ่ง ณ ที่นั้น เด็กชาวบ้าน มีนิสัยนักเลง หยิ่ง ทะลึ่ง ปากจัด พูดจาสามหาว เที่ยวเล่นตลอดเวลาไร้สาระ ชอบกลั่นแกล้งคนแก่เข็ญใจ และแสดงอาการอันน่าตำหนิ

พระโพธิสัตว์เห็นพวกชาวบ้านเหล่านั้นจึงคิดว่า บัดนี้ เราได้อุบายเครื่องบำเพ็ญอุเบกขาบารมีแล้ว จึงหยุดอยู่ ณ ที่นั้น

พวกเด็กชาวบ้านเห็นพระโพธิสัตว์ ก็เริ่มทำอาการที่ไม่เหมาะสม พระโพธิสัตว์ก็ลุกขึ้นเดินไปทำคล้ายกับทนไม่ได้และกลัวเด็กพวกนั้น

พระโพธิสัตว์ไปอาศัยอยู่ในป่าช้าผีดิบ เอาโครงกระดูกทำเป็นหมอนหนุนนอน ทำจิตใจวางเฉยต่อสิ่งที่สะอาดและไม่สะอาด

พวกเด็กชาวบ้านที่ตามมาทำอาการดูถูก หยอกล้อ และถ่มน้ำลายใส่ พระโพธิสัตว์ก็ไม่โกรธ มีเมตตาเด็กเหล่านั้น

ฝ่ายผู้มีปัญญา เห็นพระโพธิสัตว์นิ่งเฉย ก็รู้ว่าเป็นอัจฉริยะบุรุษ จึงนำของหอมและลาภสักการะมาให้ พระโพธิสัตว์ก็วางใจไม่ยินดีใจลาภสักการะนั้น

“พวกใดนำทุกข์มาให้เรา และพวกใดนำสุขมาให้เรา เราเป็นผู้มีจิตเสมอแก่เขาทั้งหมด ไม่มีความเอ็นดู ไม่มีความโกรธ เราเป็นผู้วางเฉยในสุขและทุกข์ ในยศและความเสื่อมยศ เป็นผู้มีใจเสมอในสิ่งทั้งปวง นี้เป็นอุเบกขา บารมีของเรา ฉะนี้แล”

http://larndham.net/index.php?showtopic=24413

ตอบเมื่อ: 10 ส.ค. 2008, 2:11 pm

อนุโมทนา สาธุ

แด่พระผู้มีพระภาคเจ้า พุทโธ

ตอบเมื่อ: 19 ก.ย. 2008, 9:07 pm

สาธุครับเยี่ยมมากครับ

ว้ามาก่อนเราได้ไง ตกใจ