อุปมาแห่งชีวิต : ท่านเขมานันทะ (อาจารย์โกวิท เอนกชัย)

ตอบเมื่อ: 28 พ.ค.2008, 10:26 pm

อุ ป ม า แ ห่ ง ชี วิ ต
ท่านเขมานันทะ (อาจารย์โกวิท เอนกชัย)

เชคสเปียร์ กล่าวว่า ชีวิตคือละคร

แต่ละคนก็เล่นไปตามบทบาทของตัว
ชีวิตเหมือนฉากละครที่ผ่านไปเป็นฉากๆ

เมื่อจบฉากแล้ว ก็จบสิ้นซึ่งหน้าที่และบทบาท
ต้องโบกมืออำลาโรง เข้าหลืบของชีวิตไป
และลงมาดูเวทีอันว่างเปล่า หรือผู้อื่นและบนเวทีชีวิตนั้นต่อไป

ชีวิต อุปมาคือ หนังตะลุง

เมื่อหนังตะลุงเลิก ตัวหนังตะลุงทุกตัว
ทั้งตัวที่เล่นเป็นท้าวพระยามหากษัตริย์ เจ้าบ้านผ่านเมือง ยักษ์มาร
หรือเป็นเมียน้อยเมียหลวง
จะต้องกระโดดผลุงลงในแผง สงบนิ่งลงไปทุกตัวฉันใด

ชีวิตไม่ว่าจะเป็นอธิบดี เป็นรัฐมนตรี
เป็นสามเณร เป็นคนงาน เป็นยามเป็นคนขับรถ
ในที่สุดก็ต้องกระโดดผลุงลงแผง
จบกันสำหรับชีวิตทางกายภาพ
นี่คือ หนังตะลึงที่มีแต่เงาของชีวิต

ดัวยเหตุนี้ พระพุทธองค์จึงตรัสว่า

ชีวิตนี้เหมือนความฝัน ครั้นตื่นนอนแล้วฝันสลาย

ชีวิตนี้เป็นความคลุมเครือ โพล้เพล้เหมือนยามสนธยากาล
ชีวิตอุปมาดั่งการวิ่งไล่คว้าเงา

หลายครั้งที่เราวิ่งไล่เงาของตัวเอง
สร้างอนาคตไว้อย่างสวยงาม
และเราก็วิ่งไล่สิ่งที่เราสร้างอย่างเอาเป็นเอาตาย
เหน็ดเหนื่อยไปทั้งชีวิต

พอใกล้ๆจะจบ เราคว้าตะครุบมัน แต่ได้เพียงลมว่างเปล่า
เป็นการวิ่งไล่คว้าเงา คือสิ่งที่ตัวเองสร้างขึ้นเองแท้ๆ
ทะเยอทะยานอย่างเหนื่อยหน่าย
เหงื่อแตกตั้งแต่เช้าตกเย็น

“กลางคืนเป็นควัน กลางวันเป็นไฟ”

กลางคืนนอนวางแผน กลางวันก็ออกวิ่งไล่แผนของตัว
พอใกล้ๆ จะบรรลุผล กระโจนเข้าตะครุบ ปรากฏว่าพบแต่ลม

ชีวิตนี้มีตัณหาเป็นเครื่องล่อ มีความเพลินเป็นเครื่องหล่อเลี้ยง
มีอวิชชาเป็นเครื่องห่อหุ้ม มีความประมาทเป็นฉาก
หรือเป็นเกล็ดฝ้าของดวงตา
จนกว่าเขาจะสะดุดขาของตัวเองล้มลงสักหนหนึ่ง

สาธุ

(ที่มา : “อุปมาแห่งชีวิต” ใน ชีวิตงาม เล่ม ๕ :
จัดพิมพ์โดย กองทุนสืบอายุพระพุทธศาสนาวัดชลประทานรังสฤษดิ์
กองทุนห้องสมุดศาลาจำปีรัตน์ วัดชลประทานรังสฤษดิ์กองทุนเสถียรธรรม
เสถียรธรรมสถาน, หน้า ๖๐)

ดอกไม้

รวมคำสอน “ท่านเขมานันทะ (อาจารย์โกวิท เอนกชัย)”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=44291

ตอบเมื่อ: 29 พ.ค.2008, 7:44 am

โมทนาครับ..

สาธุ

ตอบเมื่อ: 29 พ.ค.2008, 5:33 pm

คนเราเหมือนใช้ชีวิตอยู่ในโลกมายาไปวันๆ แต่เราๆ ก็จริงจังกับชีวิตกันเสียจนมองไม่เห็นความเป็นจริง ต้องเหน็ดเหนื่อย ร้องไห้ หัวเราะ สุขใจ ทุกข์ใจไปตามบทละครที่แต่ละคนปรุงแต่ง อยากเล่นบ้าง หรือไม่อยากเล่นบ้างเป็นไปตามอารมณ์ต่างๆ นานา

ตอบเมื่อ: 29 พ.ค.2008, 6:36 pm

สาธุจ้าทุกท่าน

ธรรมะสวัสดีค่ะ

ยิ้ม