ประตูชีวิต ช่องทางกรรม

ตอบเมื่อ: 26 พ.ค.2008, 4:21 pm

ป ร ะ ตู ชี วิ ต ช่ อ ง ท า ง ก ร ร ม
มูลนิธิบรรจงสนิท สหปฏิบัติ

มนุษย์มีความจำเป็นต้องสัมพันธ์กับบุคคลและสิ่งแวดล้อม
ความสัมพันธ์เป็นความสำคัญยิ่งของชีวิต
สามารถสร้างมาตรฐานฐานะของตนของครอบครัว
ตลอดจนหน้าที่ที่รับผิดชอบให้เป็นที่ยอมรับ

การพัฒนามีส่วนสำคัญเกี่ยวเนื่องกับร่างกาย
การพูดและความลุ่มลึกของความคิด
มนุษย์ต้องอาศัยอวัยวะภายนอก
และอายตนะภายในถึงสองภาคหรือสองแดน

ภาคแดนแห่งการรับรู้ (SENSE DOORS)
คือ ประตูของชีวิตที่เสพหรือรับรู้สิ่งทั้งหลายเข้าสู่ภายใน
และอีกภาคหนึ่งเป็นภาคแดนของการแสดงออกของการกระทำ
ที่เรียกว่ากรรม คือ กรรมทางกาย วาจา และใจ (CHANNELS OF ACTION)

การศึกษาเรื่องนี้ถือว่าสำคัญยิ่ง
ทั้งสองภาคและสองแดนอยู่ในตัวคนๆ เดียวกัน
มีการทำงานที่สัมพันธ์กันอย่างสลับซับซ้อน

ภาคแห่งการรับรู้หรือประตูทางเข้าของทวาร มีถึงหกอาการ
ประตูตาเปิดรับรู้เรื่องของรูป ประตูหูเปิดรับรู้เรื่องของเสียง
จมูกรับรู้เรื่องของกลิ่น กายรับรู้สัมผัสอันอ่อนแข็ง
ประตูใจซ่อนเร้นอยู่ภายใน ทำหน้าที่แสนหนักจนหนักใจ

เพราะต้องรับรู้เรื่อยไปจนถึงจิต
จิตที่รับจากใจต้องรับ ต้องรู้ ต้องคิด และต้องจำ
การจำยังต้องนำไปสู่การจำได้ หมายรู้
ในอารมณ์ของความชอบชัง ที่เรียกว่า ธรรมารมณ์

จิตต้องทั้งกลั่นทั้งกรอง
และพร้อมที่จะย้อนคำสั่งออกมาเป็นกายกรรม
และวจีกรรม คือ การกระทำและคำพูด

ภาคหรือแดนของการแสดงออก
เป็นการกระทำหลังจากที่จิตรับรู้ คิด จำ จนเกิดการจำได้ หมายรู้
ภาคนี้มีช่องทางออกเพียงสามช่อง คือ ช่องทางกาย ช่องทางวาจา
และช่องซึ่งแสดงออกทางใจ คือ ความรู้สึกนึกคิด (มโนกรรม)

ช่องทางทางกาย
แสดงออกได้ก็เพียงแค่ทางสีหน้าและแววตา
มือเท้าเคลื่อนไหว ร่างกายยักเยื้องไม่นิ่งเฉย

ส่วนช่องทางทางจิต ก็ได้แต่รับรู้ คิด จำ
ทบทวนหวนวกวนอยู่ภายใน
จะแสดงอะไรด้วยตนเองแสนยากลำบาก
ต้องอาศัยให้กายแสดง วาจาชี้แจง จึงจะกระจ่าง

ในความแตกต่างระหว่างภาคที่รับเข้าหกประตู
และภาคของการถ่ายออกสามช่องทาง
มองเห็นความขาดดุลได้ชัดเจนว่า
ทั้งตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจ
มีสิ่งประเคนประโคมเข้ามาสู่การรับรู้ของกายทั้งสาม
โดยผ่านประตูทั้งหกมากมาย

แต่ในทางสวนออกทั้งสาม
กายทำหน้าที่ได้เพียงเล็กน้อย
จิตก็ทำหน้าที่ได้เพียงภายใน
จึงตกเป็นภาระหนักของช่องทางแห่งวจีกรรม
ที่จะต้องทำหน้าที่หนักที่เรียกกันว่า
ต้องพูดกันจนปากเปียกปากแฉะ

แต่ถึงช่องทางแห่งวจีกรรม
คือ คำพูดจะทำหน้าที่หนักสักปานใด
ช่องทางทางกายจะสำแดงออกสักแค่ไหน
ก็ต้องให้สอดคล้องกันทั้งสามช่องทางกรรม
คือมีจิตเป็นผู้นำพาดังคำสอดคล้อง
ที่ว่าสมองไว กายคล่อง จิตต้องนิ่ง

(มีต่อ)

ตอบเมื่อ: 26 พ.ค.2008, 4:30 pm

ช่องทางวจีกรรม คือ คำพูด
เป็นการระบายได้ทั้งสิ่งที่ดีและสิ่งที่ไม่งาม
ตามความเครียดขึงตึงหย่อนของจิต
เช่น การส่งเสียงร้องไห้ เสียงบ่นคร่ำครวญรำพัน
เสียงต่อว่าต่อขาน การด่าทอ
ล้วนเป็นช่องทางแห่งการระบายออกในทางลบ

ส่วนการแสดงออกในเชิงบวกของช่องทางวจีกรรม
คือการฝึกหัดคำพูดคำจาให้ถูกต้องตามหลักภาษาศาสตร์
หมั่นอบรมสั่งสอนลูกหลาน ตลอดจนลูกศิษย์ลูกหา
หัดการบรรยายเล่านิทาน สนทนาและปาฐกถาธรรม
ล้วนเป็นเรื่องคติพจน์คติธรรมให้คนรุ่นหลังได้รับรู้

ช่องทางแห่งวจีกรรมนี้
เป็นที่สั่งสม สร้างทักษะและปัญญาให้เกิดความแตกฉาน
ล้ำลึกลงได้ในการปฏิบัติสมาธิธรรม
เกิดนิมิตอันชอบด้วยเหตุผลในกัมมัฏฐาน

เหตุเพราะการทำสมาธิหรือกัมมัฏฐาน
หากเอาแต่ความเงียบสงบสงัดอย่างเดียว เป็นที่น่าห่วงใย
ขณะใดที่จิตตกอยู่ในภวังค์ อาจเกิดเป็นนิมิตที่เตลิด
ซึ่งเกิดจากจินตนาการที่ผิดๆ
ซึ่งปัจจุบันการทำสมาธิกำลังเป็นเรื่องที่สนใจกันในสังคม
ถ้าผิดพลาดอาจเกิดโทษหรือเกิดผลในทางลบ

การทำสมาธิเป็นฐานแห่งสุขภาพจิตและปัญญาที่หยั่งรู้
เพื่อให้รู้ซึ้งถึงความเป็นอยู่ที่แท้จริงแห่งชีวิต

ความรู้ซึ้งถึงชีวิตที่แท้จริง
เป็นสิ่งเสริมสร้างประตูชีวิตทั้งหกบาน
อีกทั้งช่องทางแห่งกรรมทั้งสามช่อง
ให้เกิดความสมดุลของภาครับและภาคส่ง

การรับเข้ามาหกประตู แต่ระบายออกได้เพียงแค่สามช่อง
เห็นได้ชัดว่าช่องทางวาจาเป็นช่องที่ควรแก่การพัฒนา
เพื่อใช้งานของชีวิตให้มากกว่า
เพราะความเข้าใจพูด เข้าใจศิลปะแห่งการเจรจา
เป็นสิ่งที่มีประโยชน์มากมาย
และยังเป็นการระบายออกของอารมณ์

สำนวน วาจา ที่เตือนจิตใจของคนไทยมานานเกี่ยวกับการพูด
เช่น คำว่า “ปากเป็นเอก เลขเป็นโท หนังสือเป็นตรี ชั่วดี เป็นตรา”
“พูดจาขวานผ่าซาก” “พูดไปสองไพเบี้ย นิ่งเสียตำลึงทอง”
เน้นความสำคัญของการฝึกการพูด
อันเป็นการสร้างขีดความสามารถให้มนุษย์เข้าสู่สังคมได้เป็นอย่างดี

การสนทนาในยุคข่าวสารข้อมูล เทคโนโลยีก้าวหน้า สมัยแห่งโลกาภิวัตน์
สร้างโอกาสหนทางก้าวหน้าให้แก่ผู้บริหารได้ทุกระดับ
ดังความในพระราชนิพนธ์ของล้นเกล้ารัชกาลที่ ๒ ในเรื่องวิวาห์พระสมุทร

“ปากเป็นเอก เลขเป็นโท โบราณว่าหนังสือตรีมีปัญญาไม่เสียหาย
ถึงรู้มากไม่มีปาก ลำบากกาย มีอุบายพูดไม่เป็นเห็นป่วยการ”

บรรยากาศของสังคมปัจจุบัน
มีสิ่งอุปโภคบริโภคนำมาเสนอสนองความต้องการกันมากมาย
เหตุเพราะมุ่งสนอง ความตึงเครียด
จึงต้องระบายด้วยการเสพ แต่เป็นการเสพทางวัตถุ

การพูดและการบรรยาย ระบายออกทางวาจาคือ การเสพทางนามธรรม
อีกทั้งได้เกิดความลึกล้ำแตกฉานทางปัญญา
เกิดความคิดสร้างสรรค์ บุคลิกภาพเกิดความสง่างาม
เพราะมีความมั่นใจในตนเอง ประตูชีวิต ช่องทางกรรม
จึงเป็นประตูและช่องทางออกและเข้าที่เหมาะสม

สาธุ

(ที่มา : มูลนิธิบรรจงสนิท สหปฏิบัติ : http://www.sahapatibat.org/)