ได้ปลาลืมเปล

ตอบเมื่อ: 17 มี.ค.2008, 7:11 am

ได้ปลาลืมเปล

แบกแหสะพายข้องต่องแต่ง
ข้องแกว่งปลาดิ้นขลุกขลัก
ดุ่มเดินจวนถึงที่พัก
ของแม่แล้วชักหนักใจ

กลัวแม่ขอปลาตัวโปรด
กลัวเมียกล่าวโทษซักไซ้
หาปลาแต่เช้าฉันใด
ได้ข้องเปล่าเปล่าใบเดียว

จึงเหน็บปลาไว้ชายพก
แล้ววกเดินค้อมอ้อมเลี้ยว
หลีกออกจากทางเคยเทียว
กระท่อมแม่เที่ยวขามา

ฝ่ายแม่แลทางนั่งคอย
ห่วงลูกกลอยใจเสน่หา
แต่เช้าลูกออกหาปลา
จวนย่ำสนธยาแห่งวัน

เห็นหลังลิบลิบไหวไหว
นั่นลูกใช่ไหมเล่านั่น
จะรีบไปไหนใยกัน
หุนหันหนีห่างทางคอย

เรียกลูกให้นั่งพักเหนื่อยก่อน
ดื่มน้ำคลายร้อนสักหน่อย
หายเหนื่อยก่อนเถิดยอดกลอย
แล้วค่อยจากไปไคลคลา

ฝ่ายลูกได้ฟังอักอึก
สำนึกสับสนบ่นบ้า
อุตส่าห์หลีกหลบแล้วนา
สายตาแม่ยังว่องไว

จำยอมย้อนคืนถอยกลับ
คำนับเคารพนบไหว้
ตึกตักเต้นตูมหัวใจ
หวั่นไหวกลัวแม่เห็นปลา

แม่เอ่ยอารีย์พริ้มพักตร์
ไหนหละลูกรักสิ่งที่หา
เห็นไปแต่เช้าเชียวนา
จวบจนสนธยาเคลื่อนคล้อย

ลูกชายอ้ำอึ้งอึกอัก
เปิดฝาข้องควักคว่ำห้อย
เคาะเคาะตะแคงแรงค่อย
หลบตาชม้อยร้อนรน

แม่เห็นโอ้โอ๋ลูกแม่
ทอดแหเหน็ดเหนื่อยหมองหม่น
เช้าสายบ่ายค่ำแดดลน
แช่น้ำฉ่ำจนซีดเซียว

ไม่ได้ปลาเลยสักตัว
ทูนหัวหาเสียงแรงเรี่ยว
นั่งพักก่อนสักเดี๋ยวเดียว
พอมีเรี่ยวแรงคมขำ

ไม้ได้ผมจะรีบกลับ
ตะวันจะลับพลบค่ำ
ป่านนี้เมียคงพึมพำ
งึมงำบ่นหาอาลัย

งั้นลูกดื่มน้ำก่อนนะ
นี่จ๊ะน้ำฝนเย็นใส
ดื่มดื่มเย็นเย็นชื่นใจ
มามาใกล้ใกล้แม่เอย

ลูกชายหัวใจเต้นตึก
อักอึกอิดออดเอื้อนเอ่ย
แม่ส่งขันน้ำมาเลย
ก้มเฉยมิกล้าสบตา

แม่ยื่นขันจากกระท่อม
ลูกชายก้มค้อมกายหา
ห่างไกลกันเกินกว่าวา
เอื้อมคว้ารับน้ำส่งน้ำ

ลูกชายซวนเซเสียหลัก
ยึกยักจวนเจียนล้มคว่ำ
ปลาที่ซ่อนเหน็บเก็บงำ
ถลำดิ้นหลุดชายพก

ลงดินดีดดิ้นพราดพราด
ขันน้ำแม่พลาดหลุดตก
มือไม้ใจแม่สั่นงก
ตระหนกรินน้ำตาไหล

ลูกเอ๋ย
ใยเลยซ่อนปลาซุกไว้
ทำไมทำไมทำไม
กลัวแม่ขอหรือไรคนดี

คิดได้ไง
ใครสอนให้คิดแบบนี้
แม่รักเจ้าดั่งชีวี
มิมีเวียนวังหวังลวง

เลี้ยงเจ้าเท้าเท่าฝาหอย
ลำบากเลือดย้อยรินร่วง
อาหารดีดีทั้งปวง
แม่เคยหวงซ่อนเจ้าไหม

แค่ปลาตัวเดียวแค่นี้
มีหรือที่แม่อยากได้
ได้ปลาลืมเปลหรือไร
จึงกลายเป็นคนลวงเลย

ลูกชายไม่สนรู้สึก
แม่นึกอย่างไรช่างเฉย
เก็บปลาใส่ข้องอย่างเคย
แล้วเลย ผิวปาก จากไป....

สิริมงคล ๒๑/๑๐/๕๐