คนไทยเอาทั้งนั้น ยกเว้น “ของจริง” ที่เป็นแก่นสาร

ตอบเมื่อ: 19 ก.พ.2008, 9:34 pm

คนไทยเอาทั้งนั้น ยกเว้น “ของจริง” ที่เป็นแก่นสาร

--------------------------------------------------------------------------------

คอลัมน์ สยามประเทศไทย
สุจิตต์ วงษ์เทศ

"วงจรของลัทธิบริโภคนิยม กับลัทธิหวังผลดลบันดาล มาบรรจบประสานกัน แล้วส่งผลเป็นเหตุปัจจัยหนุนกัน ให้ชีวิตและสังคมนี้หมุนกลิ้งหรือลอยเคว้งคว้าง"

นี่เป็นอรรถาธิบายของพระพรหมคุณาภรณ์ หรือ "ท่านเจ้าคุณประยุทธ์" เกี่ยวกับกระแสจตุคามรามเทพในสังคมไทยที่กำลังขยาย "ตลาด" ไปทั่วสุวรรณภูมิอุษาคเนย์เร็วๆ นี้

เหตุที่เป็นเช่นนั้น ท่านเจ้าคุณประยุทธ์อธิบายว่าเพราะพื้นฐานของคนเหล่า นั้นชอบหวังผลจากการดลบันดาลให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วย คิดแต่จะพึ่งอำนาจภายนอกมาทำให้อย่างที่ว่า "หวังลาภลอย นอนคอยโชค" แล้วระยะยาวคนก็อ่อนแอ ไม่มีความเพียรพยายามที่จะทำให้เกิดผลสำเร็จด้วยเรี่ ยวแรงของตนเอง ได้แต่พึ่งพา (จตุคามรามเทพ)

พระกับวัด แทนที่จะมีหลักยึดแล้วชี้ทางบรรเทาทุกข์ที่ถูกต้องตา มพระรัตนตรัยกับพระธรรมวินัย ก็มาพลอย "โลภ" หวังลาภลอยไปตามกระแสลัทธิบริโภคนิยมด้วย เท่ากับฉวยโอกาสบนความอ่อนแอของคน ท่านเจ้าคุณประยุทธ์บอกว่า

"พระกับวัดที่พลอยเข้ากระแสไปกับชาวบ้านด้วย คือ

หนึ่ง เหมือนกับถือหรือฉวยโอกาสหาลาภหารายได้ หาผลประโยชน์ไปด้วย

สอง เสียหลัก ไม่ยืนอยู่ในหลักการของตัว คือพระรัตนตรัยและพระธรรมวินัย"

ท่านเจ้าคุณประยุทธ์ชี้อีกว่ากระแสจตุคามฯเป็นเพียงอ าการหนึ่งของโรคนี้ที่สังคมไทยเป็นมานานแล้ว เช่น "เรื่องพระพรหม พระราหู พระพิฆเนศ คนไทยเอาทั้งนั้น"

คนไทยเอาทั้งนั้น ยกเว้น "ของจริง" ที่เป็นแก่นสาร ดังท่านเจ้าคุณบอกว่า ความรู้เข้าใจเรื่องหลักความสัมพันธ์ระหว่างเทพกับปู ชนียวัตถุสถานในพุทธศาสนา ระหว่างมนุษย์กับเทวดา ระหว่างคนกับเทพ รวมถึงประวัติความเป็นมาของสิ่งเหล่านั้น ซึ่งเท่ากับรู้จักตัวเอง รู้จักคนอื่น เพื่อความผาสุกร่มเย็นในข้างหน้า ถ้าไม่รู้จักตัวเอง แล้วจะเดินไปข้างหน้าให้ดีได้อย่างไร?

พระสงฆ์กับวัด แท้จริงแล้วคือสถาบันอันเป็นแหล่งเรียนรู้ ขณะเดียวกัน ก็ทำหน้าที่เป็นสื่อเผยแพร่แบ่งปันความรู้สู่สาธารณะ ด้วย แต่แล้วก็จบเห่เมื่อทั้งหมดที่ยกมาล้วนเสียหลัก แล้วฉวยโอกาสหาผลประโยชน์มั่งคั่งบนความอ่อนแอ เคว้งคว้างของคน

เมื่อสุนทรภู่บวชแล้วจำพรรษาอยู่วัดเทพธิดาราม ท่านเรียนรู้เท่าทันโลกและชีวิต (ตลอดชีวิต) แล้วแต่งหนังสือแบ่งปันเผยแพร่ความรู้นั้นผ่านคำกลอน เรื่องพระอภัยมณี ให้ชาวสยามรู้เท่าทันเจ้าอาณานิคมนักล่าเมืองขึ้น (อังกฤษ) ยุคนั้น แต่รัฐบาลไทยทุกวันนี้ไม่เคยเอาใจใส่แบ่งปันเผยแพร่ข องดีมีในวัดเทพธิดารามกลางกรุงเทพฯ อยู่ติดศาลาว่าการกรุงเทพมหานครแท้ๆ ก็ไม่มี กทม. ดูแลเอาใจใส่ปฏิสังขรณ์ให้เป็นแหล่งเรียนรู้หรือเผยแ พร่อะไร

นี่ไงล่ะ คนไทยเอาทั้งนั้น ยกเว้น "ของจริง" ที่เป็นแก่นสาร

**********************************************************

ท่านเจ้าคุณประยุทธ์ชี้อีกว่ากระแสจตุคามฯเป็นเพียงอ าการหนึ่งของโรคนี้ที่สังคมไทยเป็นมานานแล้ว เช่น "เรื่องพระพรหม พระราหู พระพิฆเนศ คนไทยเอาทั้งนั้น"

คนไทยเอาทั้งนั้น ยกเว้น "ของจริง" ที่เป็นแก่นสาร ดังท่านเจ้าคุณบอกว่า ความรู้เข้าใจเรื่องหลักความสัมพันธ์ระหว่างเทพกับปู ชนียวัตถุสถานในพุทธศาสนา ระหว่างมนุษย์กับเทวดา ระหว่างคนกับเทพ รวมถึงประวัติความเป็นมาของสิ่งเหล่านั้น ซึ่งเท่ากับรู้จักตัวเอง รู้จักคนอื่น เพื่อความผาสุกร่มเย็นในข้างหน้า ถ้าไม่รู้จักตัวเอง แล้วจะเดินไปข้างหน้าให้ดีได้อย่างไร?

พระสงฆ์กับวัด แท้จริงแล้วคือสถาบันอันเป็นแหล่งเรียนรู้ ขณะเดียวกัน ก็ทำหน้าที่เป็นสื่อเผยแพร่แบ่งปันความรู้สู่สาธารณะ ด้วย แต่แล้วก็จบเห่เมื่อทั้งหมดที่ยกมาล้วนเสียหลัก แล้วฉวยโอกาสหาผลประโยชน์มั่งคั่งบนความอ่อนแอ เคว้งคว้างของคน

เมื่อสุนทรภู่บวชแล้วจำพรรษาอยู่วัดเทพธิดาราม ท่านเรียนรู้เท่าทันโลกและชีวิต (ตลอดชีวิต) แล้วแต่งหนังสือแบ่งปันเผยแพร่ความรู้นั้นผ่านคำกลอน เรื่องพระอภัยมณี ให้ชาวสยามรู้เท่าทันเจ้าอาณานิคมนักล่าเมืองขึ้น (อังกฤษ) ยุคนั้น แต่รัฐบาลไทยทุกวันนี้ไม่เคยเอาใจใส่แบ่งปันเผยแพร่ข องดีมีในวัดเทพธิดารามกลางกรุงเทพฯ อยู่ติดศาลาว่าการกรุงเทพมหานครแท้ๆ ก็ไม่มี กทม. ดูแลเอาใจใส่ปฏิสังขรณ์ให้เป็นแหล่งเรียนรู้หรือเผยแ พร่อะไร

นี่ไงล่ะ คนไทยเอาทั้งนั้น ยกเว้น “ของจริง” ที่เป็นแก่นสาร

คนไทยพุทธเปลือกๆ นับสิบล้านคน ต้องตกเป็นเหยื่อ หลงงมงาย ในพุทธพาณิชย์ เครื่องรางของขลัง ผ้ายันต์ เทพเจ้า อย่างไร้ สติ ขาดภาวะซึ่งปัญญา รู้ทัน

ตอบเมื่อ: 02 ก.ย. 2008, 11:50 pm

ว่าเจ็บเนาะ คนไทยนี่เป็นยังไงน้อ ยิ้มเห็นฟัน

ตอบเมื่อ: 11 ก.ย. 2008, 8:07 pm