เคยรู้สึกอย่างนี้บ้างไหมครับตอนทำสมาธิ

ตอบเมื่อ: 17 พ.ค.2008, 7:13 pm

สวัสดีครับ
ผมเพิ่งหัดนั่งสมาธิได้ประมาณ 1-2 เดือน ที่ผ่านมานี้เองครับ และก่อนที่ผมจะเริ่มนั่งสมาธิผมก็ได้อ่านหนังสือทางด้านธรรมะมาบ้างพอสมควร ตอนผมเริ่มนั่งใหม่ๆ ผมได้ท่องคำสมาทานพระกรรมฐานที่ได้ load มาจาก internet โดยไม่มีพระอาจารย์สอน
วันแรกๆก็ไม่มีอะไรพอวันหลังๆผมได้ซื้อ vcd ของพระอาจารย์เกษมธรรมทัต ว่าด้วยการทำสมถและวิปัสสนาในชีวิตประจำวันดูไปด้วย และทำความเข้าใจตามที่อาจารย์สอนพอตอนใกล้จะจบพระอาจารย์ก็นำปฏิบัติ ผมก็ได้ทำตามและหลังจากนั่งๆไป ตอนแรกๆรู้สึกตอนปิดตา ก็เหมือนมีอะไรก็ไม่ทราบสีขาวๆ หมุนวนเป็นใบพัด หลังจากกำหนดตามที่อาจารย์สอนก็รู้สึกเหมือนกับว่าเห็นเป็นสีขาวๆ ก้อนกลมๆ สว่างไสวเหมือนลูกแก้วเปล่งประกาย ผมรู้สึกว่ามีความสุ ขมากไม่อยากไปไหนเลย ไม่เคยรู้สึกอย่างนี้มาก่อนเมื่อเทียบกับการนั่งสมาธิที่ผ่านๆมา แต่พอได้ยินเสียงพระอาจารย์บอกว่าได้เวลาพอสมควรก็ให้หยุด หลังจากผมเปิดตาแล้วก็ยังรู้สึกว่า ยังเห็นสิ่งนั้นๆ อยู่ และทำให้ผมเหมือนกับว่าสว่างและสงบอย่างบอกไม่ถูก ผมอยากทราบว่าพี่ๆ เคยรู้สึกอย่างนี้กันบ้างไหมคับ

ตอบเมื่อ: 17 พ.ค.2008, 8:34 pm

ที่บอกว่าเห็นก้อนอะไรขาว ๆ สว่าง ๆ
ผมขอตอบว่าน่าจะเป็นนิมิต แล้วก็นิมิตก็มีได้หลายแบบด้วยนะครับ
แต่ว่าก็เป็นเรื่องธรรมดาของการทำสมาธิ ที่จะต้องมีสิ่งเหล่านี้มาให้เห็น
แต่ก็ไม่ต้องไปยึดนะครับ เพราะว่านิมิตเหล่านี้เป็นวิปัสสนานูปกิเลส
หรือกิเลสของวิปัสสนา นั่นก็คือเป็นสิ่งที่ทำให้เราไขว้เขวออกจากทางที่ควร
เพราะตอนแรกที่คุณทำสมาธิก็ได้ตั้งจิตไว้แล้วว่าจะภาวนาว่าอะไร
หรือกำหนดอะไร ไม่ว่าจะเป็น พองหนอ ยุบหนอ หรือ พุท โธ
หรือ กำหนดลมหายใจ แต่ถ้าเห็นนิมิตแล้วเอาจิตไปจับหรือไปให้ความสนใจ
ก็เท่ากับว่าคุณได้ออกจากทางที่ได้ตั้งจิตไว้แล้ว

แนะนำว่าให้เห็นแล้วก็รู้เฉย ๆ ว่ามี ว่าเห็น เป็นเพราะจิตมีสมาธิจึงได้เห็น
ถ้าไม่มีสมาธิก็ไม่เห็น เห็นแล้วก็ทำอะไรไม่ได้ ก็ได้แค่เห็น
พิจารณาให้เห็นโทษของสิ่งเหล่านี้นะครับ จะได้ไม่หลงทางผิด

ธรรมทั้งปวงไม่ควรยึดมั่นถือมั่น
เพราะฉนั้นก็อย่ายึดมั่นถือมั่นกับแสงสว่างเหล่านี้

ไม่ว่าจะเป็นนิมิตแบบไหน ๆ ก็เป็นได้แค่นิมิต ไม่เป็นอย่างอื่น
ถ้าเข้าไปยึดแล้วย่อมไม่พ้นทุกข์

อยากให้เห็นว่าเป็นสิ่งที่เกิดแล้วก็ย่อมดับไปเป็นเรื่องธรรมดา
ยึดไม่ได้ เท่านั้นเอง

ตอบเมื่อ: 17 พ.ค.2008, 8:42 pm

ครั้งหนึ่งที่เริ่มปฏิบัติธรรมผมก็ติดสิ่งเหล่านี้เหมือนกัน
เป็นแสงสว่างคล้าย ๆ กับใครเอาประทีบมาจุดไว้ตรงหน้า สว่างมาก
แล้วก็หลงติดอยู่นาน นานมากจนสุดท้ายก็พิจารณาเห็นว่า
เมื่อเข้าไปยึดแล้วก็ไม่มีความก้าวหน้า มีแต่ความอยาก
คือว่า อยากนั่งสมาธิ อยากเห็นแสงสว่างเหล่านี้
วัน ๆ ไม่ต้องทำอะไร อยากเห็นอย่างเดียว

แต่พอติดไปนาน ๆ ก็เลยไม่อยากเห็น เพราะเห็นแล้วก็ทำสมาธิไม่ดีไม่ได้
เพราะมีความอยากเป็นตัวนำ
หลังจากพิจารณาได้ดังนั้นก็เลิกสนใจ
หันมาสนใจพอง ยุบ อย่างเดียว

สุดท้ายก็หายไป เพราะผมไม่สนใจ

แล้วความก้าวหน้าก็ตามมาเพราะไม่ยึดมั่นถือมั่นในธรรมนั้น ๆ นั่นเอง

สาธุ ขอให้เจริญในธรรมนะครับ

ตอบเมื่อ: 17 พ.ค.2008, 10:41 pm

ขอขอบคุณพี่มรรคา มากๆ เลยครับที่ให้คำแนะนำที่ดีๆ
เพราะโดยตัวผมเองยังไม่เคยไปฝากตัวกับอาจารย์ท่านใดมาก่อนเลย

-อยากทราบว่าเมื่อฝึกถึงขั้นใดแล้วถึงจะต้องมีพระอาจารย์คอยสอนครับ
-ไม่ทราบว่าตอนนี้ผมฝึกถึงขั้นตอนไหนแล้วครับ แล้วต้องทำอะไรต่อไปครับ

ตอบเมื่อ: 18 พ.ค.2008, 8:49 pm

อย่าพึงถามว่าถึงขั้นไหนแล้วเลยนะครับ
เพราะการปฏิบัติธรรมนั้นไม่ได้วัดกันที่นิมิตต่าง ๆ
ก็อย่างที่บอกนิมิตต่าง ๆ นั้นเป็นกิเลสของวิปัสสนา เพราะมีสมาธิถึงเกิด
ถ้าไม่มีสมาธิก็ไม่เกิด

การปฏิบัติธรรมนั้น น่าจะวัดกันที่การมีสติ สัมปชัญญะ มากกว่าสิ่งอื่นใด
การมีสติ สัมปชัญญะ ในแต่ละเวลา แต่ละขณะจิต นี่สำคัญที่สุด

ทุกวันนี้ถามตัวเองดูก่อนว่า มีสติ สัมปชัญญะ มากน้อยแค่ไหน
ถ้ายังไม่มีสติ สัมปชัญญะ ก็ให้ฝึกให้มากกว่านี้

ลองถามตัวเองสิว่าในแต่ละวันนั้น มีสติ กลับมาเห็นลมหายใจเข้าออก กี่ครั้ง
มีสติ พิจารณาธรรมต่าง ๆ มากน้อยแค่ไหน

ถ้ายังทำไม่ได้ก็ให้ทำให้มากขึ้น

สิ่งที่ควรทำตอนนี้ก็คือ การมีสติ ดูลมหายใจเข้าออก
นั่นก็คือ การระลึกถึงองค์ภาวนาของตัวเอง
ไม่ว่าจะเป็น พอง ยุบ หรือ พุทโธ หรือ อานาปานสติ หรืออื่น ๆ
ให้มีสติเห็นองค์ภาวนาให้มากที่สุด อย่าพึ่งสนใจในนิมิตต่าง ๆ
เดี๋ยวจะหลงทาง เพราะสติยังไม่ดี

อีกอย่างการที่เอาจิตจับที่นิมิต หรือดูที่นิมิตนั้นเป็นการ
ส่งจิตออกนอก อันจะทำให้เกิดการฟุ้งซ่าน และติดในนิมิต
ทำให้การปฏิบัติธรรมไม่ก้าวหน้า

ที่ผมทำอยู่เป็นแบบ พอง ยุบ นะครับ ถ้าสนใจก็ลองทำลองฝึกดู

ก่อนอื่น ให้สวดมนต์ไหว้พระก่อน แล้วก็เดินจงกรม ครึ่งชั่วโมง
แล้วก็นั่งสมาธิ ครึ่งชั่วโมง

ตอบเมื่อ: 18 พ.ค.2008, 9:12 pm

จะลองเอาไปทำบ้างก็ได้นะครับ

๑ การยืน

วิธีการปฏิบัติ ให้ยีนตรง ยกมือไขว้หลัง มือขวาจับมือซ้ายไว้ตรงกระเบนเหน็บ หน้าตรง หลับตา สติจับอยู่ที่ศีรษะ กำหนดว่า "ยืนหนอ" ๕ ครั้ง แต่ละครั้งแบ่งเป็นสองช่วง ช่วงแรกคำว่า "ยืน" จิตวาดมโนภาพร่างกายจากศีรษะลงมาหยุดที่สะดือ คำว่า" หนอ" จากสะดือลงไปปลายเท้า แล้วกำหนดขึ้นเมื่อว่า" ยืน" จิตวาดมโนร่างกายจากปลายเท้าขั้นมาที่สะดือ เมื่อกำหนดว่า "หนอ" จากสะดือขึ้นไปบนศีรษะ กลับไปกลับมาจนครบ ๕ ครั้ง ขณะนั้นให้สติอยู่ในกาย อย่าให้ออกไปนอกกาย เสร็จแล้วลืมตา ทอดสายตาไปข้างหน้าประมาณ ๑ วา สติจับอยู่ที่เท้าเตรียมพร้อมที่จะเดิน

ตอบเมื่อ: 18 พ.ค.2008, 9:13 pm

การเดินจงกรม

เมื่อกำหนด "ยืนหนอ" ๕ ครั้งแล้วจึงตั้งต้นเดินจงกรม

๑)ระยะที่๑

กำหนดว่า "ขวา-ย่าง-หนอ" "ซ้าง-ย่าง-หนอ" โดยปฏิบัติดังนี้ ยกส้นเท้าขวาขึ้นพร้อมกับกำหนดว่า "ขวา" เลื่อนเท้าไปข้างหน้าประมาณ ๑ คืบเป็นอย่างมากพร้อมกับกำหนดว่า "ย่าง" แล้วเหยียบพื้นโดยใช้ปลายเท้าลงก่อน แล้วค่อย ๆ วางส้นเท้าลง กำหนดว่า "หนอ" เท้าซ้ายทำแบบเดียวกันกับเท้าขวา กำหนดว่า "ซ้าย-ย่าง-หนอ"
เมื่อเดินสุดทางแล้วกำหนด "ยืนหนอ" ๕ ครั้ง ดังที่ได้อธิบายมาแล้ว จากนั้นกำหนดกลับโดยกำหนด "กลับ-หนอ" ๔ ครั้ง เมื่อกำหนดครั้งที่ ๑ ให้ยกปลายเท้าขวา ส้นเท้าติดพื้น หมุนส้นเท้าไปทางขวา ๙๐ องศา พร้อมกำหนดว่า "กลับ" แล้ววางปลายเท้าลงกับพื้นพร้อมกำหนดว่า" หนอ" ครั้งที่ ๒ ลากเท้าซ้ายมาชิดเท้าขวา ครั้งที่๓ ทำเหมือนครั้งที่ ๑ ครั้งที่ ๔ ทำเหมือนครั้งที่ ๒ แล้วหลับตากำหนด "ยืน-หนอ" ๕ ครั้ง แล้วจึงเดินต่อไปจนหมดเวลา

ตอบเมื่อ: 18 พ.ค.2008, 9:15 pm

ส่วนการนั่งสมาธิ

ก็ง่ายๆโดยกำหนด พองหนอ ยุบหนอ ที่ท้อง
หลังจากนั้นก็ตามดูพองยุบไปเรื่อยๆ ถ้ามีเวทนาก็ให้หยุดจากการกำหนด พองยุบ แล้วไปกำหนดเวทนาแทน ไม่ว่าจะเป็น ปวดหนอ เจ็บหนอ หรืออื่น ๆ
เมื่อกำหนดเวทนาหายแล้ว ค่อยกลับไปกำหนด พองยุบต่อ
ถ้ากำลังจะเผลอ ก็ให้กำหนด เผลอหนอ
ถ้าเพลิน ก็กำหนด เพลินหนอ
รู้หนอ ตามดูไปเรื่อยๆไม่ต้องปรุงแต่งใดๆทั้งนั้น
แค่ตามดู ตามรู้ เท่านั้น
น่าจะเริ่มที่ ครึ่งชั่วโมงก่อน

อย่าลืมให้พิจารณาธรรมเฉพาะหน้าเท่านั้น

ลองทำดูก่อนนะครับ ได้ผลอย่างไรก็ค่อยว่ากัน

ตอบเมื่อ: 18 พ.ค.2008, 9:18 pm

ท้ายนี้อยากบอกว่า

ธรรมทั้งหลายรวมลงที่ สติ สัมปชัญญะ เท่านั้น ไม่เป็นอื่น

แล้วก็ธรรมทั้งหลายไม่ควรยึดมั่นถือมั่น

ขอให้เจริญในธรรมนะครับ

สาธุ สาธุ สาธุ

ตอบเมื่อ: 18 พ.ค.2008, 10:56 pm

ขอขอบคุณพี่ มรรคคาอีกครั้งนะครับ
ผมจะพยายามปฏิบัตตามที่พี่แนะนำไว้ คืบหน้าอย่างไรก็จะมาบอกกล่าวไว้ ณ ที่นี้

ปัญหาของผมมีอยู่ว่าผมพยายามอยู่หลายครั้งที่จะก้าวให้พ้นจุดนั้น แต่ก็ไม่สามารถผ่านตรงจุดนั้นไปได้ ในบางครั้งสมาธิดี จิตก็รวมดี แต่ก็ไม่เป็นอย่างนั้นทุกครั้งไป ในบางคืนถึงกับต้องเลิกกลางคันไปเลยก็มี ส่วนมากผมจะว่างปฏิบัติเวลา เที่ยงคืนเป็นต้นไป ส่วนช่วงกลางวันไม่มีเวลาไปไหนเลย ทำงานทั้งวันแต่ก็พยายามกำหนดลมหายใจ และเวลาน้องเปิดทีวีดู ละคร ก็พยายามคิดข้อธรรมที่เกี่ยวข้องมาตรึกตรองดู อย่างที่พี่ มรรคคาบอกไว้ หลังจากลองนั่งสมาธิก่อนนอนเกือบทุกคืน ประมาณ 1-2 เดือน ติดต่อกัน ก็รู้สึกว่าจิตใจสงบขึ้น ใจเย็นลง แต่วันๆ ก็นั่งคิดว่า อยากหมดทุกข์เสียเหลือเกิน อยากไปปฏิบัติสัก 9 วัน แล้วใน 9วันนั้นก็อยากให้สำเร็จ จะได้หมดทุกข์เสียที แต่ก็ไม่มีเวลาเอาเสียเลยต้องทำงานเพื่ออีกหลายปากก หลายท้องก็เลยต้องอาศัยสะสมชั่วโมงบินไปเรื่อย ไม่รู้ว่าจะก้าวหน้าเมือไหร่

และเนื่องด้วยพื้นที่ไม่เอื้ออำนวยในการเดินจงกรม ก็เลยต้องนั่งสมาธิเอาอย่าเดียว นี่ก็อาจเป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ผมปฏิบัตได้ไม่นานในแต่ละคืน ทั้งที่จิตใจอยากหลุดพ้นเป็นที่สุด

ขอให้ทุกท่านที่ช่วยแนะนำและให้กำลังใจผม จงเจริญในธรรม ทุก ๆคนนะครับ

ตอบเมื่อ: 13 ส.ค. 2008, 12:03 am

เหมือนกันค่ะ ดิฉันเมื่อฝึกครั้งแรกก็เกิดนิมิต เช่นกัน แต่มีอาจารย์ชี้แนะ จึงพอทราบอาการ ขณะนี้ก็ยังแก้ไม่หาย เรื่องนิมิต เพราะถ้าติดอยู่กับมัน เราก็ไปไม่ถึงไหน เจริญในธรรมค่ะ สาธุ

ตอบเมื่อ: 13 ส.ค. 2008, 8:10 am

บัวหิมะ พิมพ์ว่า:

ฯลฯ
ขณะนี้ก็ยังแก้ไม่หาย เรื่องนิมิต เพราะถ้าติดอยู่กับมัน เราก็ไปไม่ถึงไหน เจริญในธรรมค่ะ สาธุ

เห็นอย่างไร กำหนดอย่างนั้น "เห็นหนอๆๆ" หูได้ยิน

เสียง "เสียงหนอๆๆ" เกิดอาการอย่างไรรู้สึก กำหนดตามที่เรารู้สึกนั้น

แล้วก็กำหนดรู้กรรมฐานที่ใช้เป็นหลักต่อไปใหม่ ฯลฯ

รู้สึกอะไรขึ้นมาอีก กำหนดตามที่รู้สึกนั้นอีก ฯลฯ