เรือนร้าง

ตอบเมื่อ: 02 ธ.ค.2007, 12:58 pm

เรือนร้าง

.......๑.........

ฉันเดินอาบแสงจันทรา
ถือกระทงฝ่า
หมอกหนาเหน็บหนาวร้าวเนื้อ

เดินผ่านบ้านเก่าเธอเบื่อ
ไม่อยากผ่านเพื่อ
ซับซากเศษเหลือความหลัง

ใจกลับสัมผัสภวังค์
ฉันเธอนิ่งนั่ง
ร่วมกันวาดหวังฝั่งฝัน

อนาคตวาดวางร่วมกัน
คือเธอคือฉัน
มีกันเป็นคู่ชีวิต

แต่แล้วใครเล่าลิขิต
ไม่นานผ่านพิศ
เธอคิดผิดแปลกแยกฝัน

เธอบอกไม่ควรคู่กัน
ต่างเธอต่างฉัน
ควรเดินกันคนละทาง

แล้วเธอก็เมินเดินห่าง
ทิ้งบ้านเปล่าร้าง
ไปสู่เส้นทางเธอฝัน

หายไปพร้อมสายคืนวัน
ผลัดเปลี่ยนเวียนผัน
เงียบงันจนฝันสับสน

.......๒.........

เรือนร้างไร้รู้ผู้คน
ปลวกแทะแคะจน
ค้างคาวเวียนวนแวะพัก

แมงมุมคลุมใยซุ่มดัก
แมลงแหยงนัก
กลัวติดกับดักใยหมอง

ฉันเดินอาบแสงเพ็ญผ่อง
เพ็ญเดือนสิบสอง
น้ำตารินนองเหว่ว้า

ลอยกระทงลงสายน้ำตา
แทนสายธารา
ผ่านฝ่าเวลาความหลัง

มองผ่านบ้านผุเพพัง
ละล้าละลัง
คล้ายเธอนั่งคอยคุ้นเคย

สิริมงคล ๒๔/๑๑/๕๐

ตอบเมื่อ: 28 ธ.ค.2007, 10:59 pm

[size=18][color=blue][b]อย่ายึดติดสิ[/b]

มองผ่านมุ่นม่านน้ำตา
ของใครเหว่ว้า
เพ้อหาเหตุหวนทวนหลัง

พลิ้วผ่านบ้านผุเพพัง
พะว้าพะวัง
เหมือนใครนั่งคอยคุ้นเคย

อดีตผ่านแล้วผ่านเลย
ไฉนไม่เผย
เปิดใจให้คลายเหว่ว้า

ไม่ต้องจมปลักน้ำตา
กับกาลเวลา
หลังหน้าที่คว้าไม่ถึง

ปัจจุบันนั้นควรคำนึง
สติลึกซึ้ง
มาตรึงถึงธรรมความจริง

พบพรากรักชังคือสิ่ง
เยือนยุ่งสุงสิง
ประวิงผู้คนทุกหน

ดังนั้นไม่ควรอับจน
เวียนใจไหววน
ทุกข์ท้นเรือนร้างร้างรอ

ภุมริน[/color][/size]