ทำบ่อยๆ ทำมากๆ จนกลายเป็นวิถีทาง : ท่านเขมานันทะ

ตอบเมื่อ: 08 พ.ย.2007, 12:41 am

ทำบ่อยๆ ทำมากๆ จนกลายเป็นวิถีทาง
ท่านเขมานันทะ (อาจารย์โกวิท เอนกชัย)

การเข้าวัดเพื่อเก็บตัวหรือเก็บอารมณ์ที่ว่านี้
เป็นเสมือนนักวิทยาศาสตร์เข้าห้องทดลอง (Lab)
แต่วิถีจริงอยู่นอกห้องทดลอง

ที่ที่เราปฏิบัติจริงๆ นั้นคือ...เมื่อออกจากวัดแล้ว

บางคนพูดว่า
ปฏิบัติธรรมในวัดสะดวก ปฏิบัติที่บ้านไม่สะดวก
บางคนก็พูดว่า ปฏิบัติช่วงเช้าดี เที่ยงอากาศร้อนนักไม่ดี
เย็นนักก็ไม่ดี ปฏิบัติในป่าดี ในเมืองไม่ดี

ที่จริงฟังขึ้นทั้งนั้น แต่ว่าไม่ถูกต้องตามความเป็นจริง

ที่ที่ปฏิบัติได้ดีที่สุดคือ...ที่ที่เรารู้สึกตัว

ถ้าไม่รู้สึกตัวก็ไม่มีการปฏิบัติอยู่แล้ว
ในห้องน้ำก็ตาม บนเตียงนอนก็ตาม หรือที่โต๊ะเขียนหนังสือก็ตาม
ถ้าเรารู้สึกตัวได้ ชื่อว่าเราปฏิบัติแล้ว

มีเรื่องขำๆ เล่าว่า จะไปเจริญสติที่วัด เร่งรีบจะให้ทันกำหนด
ขับรถชนกันอุตลุด แสดงว่าตอนขับไม่มีสติ แต่จะไปเจริญสติ

สตินั้นเริ่มต้นเมื่อเรารู้สึกตัว เรารู้สึกตัวได้แล้วในสถานะนั้นในวาระนั้น
ทำให้เจริญ แปลว่า ทำบ่อยๆ ทำมากๆ ทำให้เจริญ
ภาษาบาลีว่า ภาวิตา พหุลีกตา

ซึ่งพระพุทธเจ้าท่านย้ำมาก
ทำบ่อยๆ ทำมากๆ ทำให้เจริญ
ไม่ใช่ปล่อยให้มันเสื่อมถอย

อย่างเราเริ่มเข้าใจความหมายของความรู้สึกตัวบ้างแล้วนี่
ถ้าไม่ตามย้ำมันจะถดถอย มันจะน้อยลงๆ แล้วลืม
ลืมมันก็นึกไม่ออกว่ามันคืออะไรกันแน่

แต่ถ้าทำให้เจริญมากขึ้น มันจะจำตัวนี้
เหมือนกับแม่คลอดลูกคนหัวปีทิ้งไว้ที่บ้าน
แต่ใจยังผูกพัน ไปตลาดซื้อของ ใจอยู่ที่ลูก จำได้แม่น

เมื่อทำบ่อยๆ ทำมากๆ ทำให้เจริญขึ้น มันจะจำตัวเองได้
แลัวมันจะรักตัวนั้น แล้วมันจะถนอมหวงแหนตัวนั้น
มีความรู้สึกตัว ทีหลังแค่นึก นึกถึงมันจะมาเลย
อย่างนี้เรียกว่าปฏิบัติจนถึงระดับชำนาญ
ชั่วอึดใจเดี๋ยวนี่ขึ้นถึงระดับที่ตัวเองจำได้
คือจำสภาวธรรมล้วนๆ ได้ไม่เลอะเลือน

การปฏิบัติธรรมสำคัญกว่าคำพูด
คำพูดเหล่านี้ไม่ค่อยมีประโยชน์ ฟังเข้าใจแล้วก็พอ
มันไม่ได้มีสาระอะไรมากมายในถ้อยคำ

ภาษาที่พูดเป็นเพียงสื่อให้เข้าใจว่าต้องทำอย่างไร
การกระทำนั้นเป็นหลักใหญ่
จงย้อนมาดูที่ตัวเอง
อย่ามัวค้นหาความหมายในถ้อยคำ

คำล้อเลียนของชาวพุทธนิกายเซนเขาว่า
ผู้ที่สนใจคำพูด หรือพระไตรปิฏก หริอพระคัมภีร์ หรือตัวหนังสือนั้น
เหมือนนิ้วที่ชี้ไปที่พระจันทร์

นิ้วที่ชี้ไปที่พระจันทร์เพื่อจะให้คนดูพระจันทร์
กลับไปดูที่นิ้วเข้า นิ้วก็เลยบังพระจันทร์เลย

แต่นิ้วมันชี้ไปที่พระจันทร์
คำพูดทั้งหมดชี้ตรงมาที่ตัวเรา
เราต้องดูเข้าไปที่ตัวเรา
ไม่ต้องสนใจคำพูด
คำพูดจะจริงหรือเท็จนั้น...พิสูจน์ได้ที่ตัวเรา

ถ้ามันปรากฏจริงก็จริง ถ้าไม่จริงก็ทิ้งไป
ดังนั้น ตัวเราจะเป็นตัวชี้ขาดว่าอะไรจริง อะไรไม่จริง

สาธุ

(ที่มา : “ทำบ่อยๆ ทำมากๆ จนกลายเป็นวิถีทาง” ใน ดวงตาแห่งชีวิต
โดย เขมานันทะ, ฉบับพิมพ์ครั้งแรก, พ.ศ. ๒๕๔๕, หน้า ๑๐๕-๑๐๖)

สาธุ

หมายเหตุ : “ดวงตาแห่งชีวิต” เป็นผลงานอันรวบรวม
จากธรรมบรรยายของท่านอาจารย์เขมานันทะ ระหว่างวันที่ ๑๔-๑๘ กุมภาพันธ์
พ.ศ. ๒๕๔๓ ณ อาศรมศานติ-ไมตรี จ.สุราษฎร์ธานี

ดอกไม้

รวมคำสอน “ท่านเขมานันทะ (อาจารย์โกวิท เอนกชัย)”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=44291

ตอบเมื่อ: 08 พ.ย.2007, 7:19 am

"ทำดีบ่อยๆ ทำเป็นอาจิน ทำให้เป็นนิสสัย
เป็นอุปนิสสัย ไม่มีโทษเลย มีแต่คุณ เกิดภพภูมิใด
สิ่งนี้จะติดตามเราไปตลอด ไม่มีตกต่ำ"

สาธุครับ..

ตอบเมื่อ: 09 พ.ย.2007, 11:47 am

สาธุ สาธุ สาธุค่ะ...คุณกุหลาบสีชา

ธรรมใดๆก็ไร้ค่า...ถ้าไม่ทำ

ธรรมะสวัสดีค่ะ

ยิ้ม