สรณะของพวกเรานี้ขึ้นจากจิตตภาวนา (หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน)

ตอบเมื่อ: 05 พ.ย.2007, 8:04 am

นี่เราได้พูดเกี่ยวกับเรื่องพระให้ภาวนา เวลานี้ “การภาวนา” ของเรานั้นรู้สึกว่าแทบจะไม่มีเหลือในวงพุทธศาสนาของชาวพุทธเราเลย

ทั้งๆ ที่การภาวนานั้นแล คือแก่นพระศาสนาอยู่ตรงนั้นนะ พระพุทธเจ้าออกมาจากแก่น ผุดขึ้นมาจากแก่นด้วย อานาปานสติ นั่นแหละแก่น พระพุทธเจ้าขึ้นที่นั่นก่อน แก่นธรรมขึ้นที่นั่นๆ สาวกทั้งหลายที่เราเปล่งถึงท่านว่า สรณํ คจฺฉามิ ออกมาจากแก่นนี้ทั้งนั้นๆ

เวลานี้มันไปลูบไปคลำแต่ดอกแต่ใบไปนู้นนะ ต้นไม่มาบำรุง ไม่มารักษาให้ดี แล้วจะหากินแต่กิ่งแต่ก้านดอกใบ มันไปเท่านั้น ลูบคลำกิ่ง ก้าน ดอก ใบ ต้นที่สำหรับส่งอาหารให้กิ่งก้านสาขา ดอกใบ มันไม่ดู เป็นยังไงต้นไม้มันจะเจริญได้ยังไง เมื่อลำต้นไม่ได้รับการบำรุง ไปส่งเสริมตั้งแต่ภายนอก ส่งเสริมก็กลายเป็นกิเลสตามกิ่งไปอีกแหละที่นี่นะ ส่วนภายในนี้ปิดๆ แทบจะมิดเลยละ

เราจึงอยากจะให้พี่น้องทั้งหลายได้ทราบถึงเรื่องพุทธศาสนาอย่างแท้จริง อยู่ที่ไหนแน่ ตรงนี้ละตรงสำคัญมาก ถ้าขึ้นที่ใจนี้จะกระจายออกทันทีเลย

ฤทธิ์เดชของจิตตภาวนาไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย อย่างพระพุทธเจ้าพอผุดขึ้นมาก็เป็นศาสดาของโลกทั้งสามได้ทันที นั่นฟังซิ ก็เป็นอย่างนั้นแหละสำคัญจริงๆ อยู่ที่นั่นนะ

แต่ไม่มีใครเหลียวแลเหลือบมอง เฉพาะพระเรานี้เป็นหน้าที่การงานร้อยเปอร์เซ็นต์ ตามหลักพุทธศาสนาที่พระพุทธเจ้าทรงประทานอุปสมบทให้เรียบร้อยแล้ว ไล่เข้าป่าๆๆ ทั้งหมด นี้เป็นปฐมโอวาทเลยเชียว ที่ให้โอวาทสั่งสอน ไล่เข้าป่า ขึ้น รุกฺขมูลเสนาสนํ เลย ไล่เข้าป่าเข้าเขา

มีแต่เพื่อความสะดวกสบายในการชำระกิเลสได้อย่างสะดวกๆ สถานที่สะดวก ที่อยู่กินหลับนอนอยู่ในป่าทั้งหมด สะดวก ตา หู เรานี้ ที่สัมผัสสัมพันธ์กับสิ่งภายนอก ปิดไม่ให้ยุ่งกัน นั่น

อยู่ในป่าจะไปเห็นอะไรมีแต่ต้นไม้ ป่าไม้กับป่าคนต่างกัน ป่าคนป่ายุ่งเหยิงวุ่นวาย ป่าฟืนป่าไฟ ทั้งความเพลิดความเพลิน ทั้งฟืนทั้งไฟเผาไหม้ไปด้วยกันกับป่าคน แต่ป่าไม้ชุ่มเย็น มันต่างกันนะ

นี่ละพระพุทธเจ้าอุบัติขึ้นที่ตรงนั้นนะ ที่จิตตภาวนา บรรดาสาวกสรณะของพวกเรานี้ขึ้นจากนั้นทั้งนั้น จากจิตตภาวนา แล้วก็ขาดความเหลียวแล เฉพาะพระเรานี้เป็นหน้าที่ร้อยเปอร์เซ็นต์ พระพุทธเจ้าประทานไว้แล้ว

: หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน
http://www.luangta.com/thamma/thamma_talk_text.php?ID=2620&CatID=2

สาธุ