หา

ตอบเมื่อ: 29 มี.ค.2007, 12:32 am

หา

ฟังคล้ายเสียงเธอทักทาย
แผ่วผ่านสายหมอกเย็นยามเช้า
ส่งใจชะโงกหาส่งตากระพริบมอง
พบเพียงความว่างเปล่า ว่างเปล่า
ว่างเปล่า แล้ววันนี้ก็ผ่านไป

สิริมงคล ๐๑/๐๑/๓๕

ตอบเมื่อ: 29 มี.ค.2007, 9:29 pm

รู้สึกตัวทั่วพร้อมน้อมสติ
ดอกไม้ผลิเบ่งบานจารขานไข
ขยายการรับรู้ถึงอยู่ไกล
ลมพัดไหวจิตซึมซาบเย็นในทรวง

เจริญในธรรม

มณี ปัทมะ ตารา

ผีเสื้อ

ตอบเมื่อ: 30 มี.ค.2007, 9:11 pm

ปุถุชน ย่อมเดินทางมิรูจบ
สุขทุกข์รุกรบพบพรากหลากหลาย
เดี๋ยวเบิกบานเดี่ยวหู่สู่งมงาย
เช้าสายเที่ยงบ่ายคล้อย....รัติกาล

เจริญธรรม ท่านปู๋ย
สิริมงคล

ตอบเมื่อ: 30 มี.ค.2007, 9:13 pm

เดี๋ยวเบิกบานเดี่ยวหดหู่สู่งมงาย

ตอบเมื่อ: 01 เม.ย.2007, 1:32 pm

จะพ้นทุกข์ หาใช่ ใช้การ"หา"

แต่เพราะว่า รู้ยิ่ง ในสิ่งว่าง

สุญญะจาก ตัวตน พ้นทุกอย่าง

แจ้งกระจ่าง เห็นชัด อนัตตา ๆลๆ

ตรงประเด็น

ตอบเมื่อ: 01 เม.ย.2007, 5:23 pm

จะพ้นทุกข์ด้วยได้จาก ค้นหา

ว่านี่หนาอุปาทานที่ยึดมั่น

สร้างเอาไว้ก่อเอาไว้จนมีมัน

เกิดเป็นขันธ์ลดละเสียจากเคยมี

( ขำขันนะครับ ท่านอย่าถือสา แค่เอาคำมาพลิกแพลง )

สาธุ

ตอบเมื่อ: 02 เม.ย.2007, 7:13 am

อุปาทาน จะหาไป ทำไมเล่า

ก็เมื่อ"เรา" หาแท้มี ที่หนไหน

อวิชชา ไม่แจ้งรู้ อยู่ร่ำไป

"ยึดเป็นเรา" จึงมีไซร้ เหมือนไม่มี

.....เสนอมุมมองน่ะครับ.....

เคยอ่านเจอ ในพระไตรปิฎกตรงที่พระพุทธองค์ตรัสเกี่ยวกับประเด็นที่ว่า ทุกข์เป็นของที่มีอยู่จริงหรือไม่มีอยู่จริง.......

ท่านตรัสตอบไว้ด้วยปฏิจจสมุปบาท คือ เรื่อง ของเหตุและปัจจัย สาธุ

ผู้เยี่ยมชม

หา.....
สิ่งนอกกายหาง่ายบ้างยากบ้าง
โอกาสเจอเป็นไปได้สูง
หา.....สิ่งในกาย คือใจตน
หายากโอกาสเจอมีน้อย
ถ้าหาได้ ก็หลุดพ้น....
แต่
ความยึดมั่นถือมั่นของคนเรามันสูง
มนุษย์จึงอยู่ร่วมกันยากขึ้นทุกวัน
ยากขึ้นทุกวันบนโลกอันสับสนนี้

ขอบคุณในธรรมครับทุกท่าน สาธุ

สิริมงคล

ตอบเมื่อ: 02 เม.ย.2007, 10:03 am

ขออนุญาต ขยายความ สาธุ

ประเด็น ทุกข์เป็นสิ่งที่มีอยู่จริง หรือไม่มีอยู่จริง....

หากกล่าวว่าทุกข์เป็นสิ่งที่มีอยู่จริง นั่นกำลังเอนเอียงไปในทางสัสตะวาทะ ว่าสิ่งทั้งหลายล้วนมีอยู่จริง เป็นสิ่งเที่ยงแท้..... แต่ปัญหามันก็อยู่ตรงที่ว่า ถ้าทุกข์เป็นสิ่งที่มีอยู่จริง ทุกข์ก็ต้องเที่ยงสิ ทุกข์ก็ต้องดับไม่ได้สิ

หากกล่าวว่าทุกข์เป็นสิ่งที่ไม่มีอยู่จริง นั่นกำลังเอนเอียงไปในทางอุจเฉทวาทะ ว่าสิ่งทั้งหลายล้วนไม่มีอยู่จริง เป็นสิ่งขาดสูญ...... แต่ปัญหามันก็อยู่ตรงที่ว่า ถ้าทุกข์เป็นสิ่งที่ไม่มีอยู่จริง แล้ว ที่บุคคลต่างๆพากัน โสกะ ปริเทวะ ทุกขะ โทมนัส อุปายาส กันเต็มโลกนี้ เป็นของที่ไม่มีอยู่หรือ....และก็ไม่มีคำตอบว่า จะจัดการอย่างไรกับทุกข์ที่กำลังดำเนินอยู่......

พระพุทธองค์จึงทรง ชี้ไปที่ เรื่องของเหตุ-ปัจจัย และผล

ทุกข์ยังดำรงอยู่ เพราะเหตุปัจจัยของทุกข์ยังดำรงอยู่

เมื่อเหตุ-ปัจจัย ของทุกข์ดับไป ทุกข์ก็ดับตาม

จึงพ้นจาก ทั้งที่กล่าวว่า ทุกข์เป็นของที่มีอยู่จริง และ ทุกข์เป็นของที่ไม่มีอยู่จริง

อุปาทาน ก็เช่นกัน.....
อุปาทานยังดำรงอยู่ เพราะเหตุ-ปัจจัยแห่งอุปาทาน คือ ตัณหา ยังดำรงอยู่
เมื่อตัณหาดับ อุปาทานก็ดับตาม
และถ้าเราสาวย้อนวงจรปฏิจจสมุปบาทขึ้นไปถึงอวิชชา(ไม่รู้อริยสัจจ์สี่ หรือ ไม่รู้ตามจริงในไตรลักษณ์)...... เพราะไม่รู้ว่าไม่ใช่ตัวตน จึงเกิดการตามเห็นว่าเป็นตัวตน(อัตตานุทิฏฐิ)..... เพราะตามเห็นว่าเป็นตัวตน จึงเกิดความยึดมั่นถือมั่นว่าเป็นตัวตน(เห็นขันธ์๕ เป็นเรา หรือ ของเรา) คือ อุปาทานในที่สุด.....โดยผ่านมาตามปัจจัยอันดับต่างๆ ของปฏิจจสมุปบาท
เพราะมีอุปาทาน จึงมีอุปาทานขันธ์๕ ..... กองทุกข์ทั้งมวลจึงเกิดขึ้น

สิ่งสำคัญที่สุด ก็คือ รู้ตามเป็นจริง

ตอบเมื่อ: 02 เม.ย.2007, 7:57 pm

อวิชชารู้แจ้งไม่ควรมี

วิชชานี้รู้แจ้งควรสืบสาน

มีเราบ้างไม่มีบ้างตรองตามกาล

เพื่อเล่าขานปรุงเป็นธรรมสู่กันฟัง

สาธุ

เสียดายเรียนคำกลอนมาน้อย ไม่งั้นจะใช้ถ้อยคำให้น่าอ่านกว่านี้ หากคำใดอ่านแล้วไม่ไพเราะต้องขออภัยด้วยนะครับ

ตอบเมื่อ: 05 เม.ย.2007, 11:19 pm

เกิดขึ้น ตั้งอยู่ครู่ ดับหาย

โศก-สุข สุมใจ-กาย เปรียบได้

ประเดี๋ยวหนึ่งมา ประเดี๋ยวหนึ่งไป คลายจาก

ยึดถือหมายมั่น อันใดได้ สัพเพธัมมา....

สาธุ

ธรรมะสวัสดีค่ะทุกท่าน

จริยา