มุทิตา...โลกุตระฌาน โลกียฌาน (หลวงปู่หลวง กตปุญโญ)

ตอบเมื่อ: 26 มี.ค.2007, 12:50 pm

มุทิตา...โลกุตระฌาน โลกียฌาน
โดย หลวงปู่หลวง กตปุญโญ

วัดป่าสำราญนิวาส
ต.ศาลา อ.เกาะคา จ.ลำปาง

หลวงปู่ : มุทิตา ตัวนี้กว้างขวาง หมายถึงว่าความยินดี เรายินดีในการทำคุณงามความดีก็เป็นมุทิตา ถ้าให้ของผู้ที่มีคุณ ก็เป็นมุทิตาสักการะ เช่นให้ครูบาอาจารย์ ให้บิดามารดา เราจะให้อะไรก็ตาม ที่ให้นี่คือมุทิตาสักการะ

มุทิตาจิตคือความยินดี เขาทำดีก็ยินดี ไม่อิจฉา ส่วนมากคนมันไม่มีมุทิตา อิจฉาแล้วบัดนี้ เห็นเขาได้ดีก็อิจฉา แกล้งเขา นั่นคือคนไม่มีมุทิตา ขาดมุทิตาจิต แกล้งกัน เหมือนโลกที่เขาแก่งแย่งกันก็เพราะขาดมุทิตาจิตนี่แหละ กว้างขวางเหมือนกัน มุทิตาคือ ความโลภ เห็นคนอื่นได้ดี อยู่ไม่ได้ อิจฉาเขา แปลว่า ขาดมุทิตาจิต

ศิษย์ : หลวงปู่ครับ แสดงว่าคนเราต้องทำจิตให้เข้าถึงความสงบก่อนนะครับ เป็นเมตตา แล้วจิตมันถึงจะเข้ากระแสของธรรม

หลวงปู่ : เออ แน่นอนล่ะ ถ้าไม่สงบก็เข้าไม่ถึงธรรม บ่รู้ธรรมหรอก ถ้าไม่สงบก็ไม่เห็นธรรม ไม่รู้ธรรม

ศิษย์ : ที่เราเจริญสมถะ ก็เพื่อเข้าถึงผู้รู้ ความสงบนั่นเองใช่ไหมขอรับ

หลวงปู่ : ก็นั่นแหละความสงบ ท่านเปรียบอย่างนี้

สงบเปรียบเหมือนน้ำนิ่ง น้ำอยู่ในอ่าง มันนิ่ง น้ำนิ่ง มันเห็นเจ้าของหมด มองเห็นคนอื่นผ่านมาก็มองเห็น ตลอดที่สุดนกบินท้องฟ้าก็เห็น เห็นหมดเปรียบเทียบเหมือนน้ำนิ่ง ไม่กระเพื่อมฉะนั้น จิตที่มีความสงบนิ่ง จะรู้ รู้ ใครจะคิดดี คิดร้าย มาหาเราก็รู้ มุทิตาตัวนี้เป็นองค์ฌาน ผู้ที่ได้พรหมวิหารแท้ๆ คือได้ฌานนั่นเอง

ศิษย์ : หลวงปู่ครับ ฌานในทางโลกนี่มันยังมีทางเสื่อมได้ใช่ไหมครับ

หลวงปู่ : เออ ฌานโลกีย์ร้อยเปอร์เซ็นต์นั่นแหละ

ศิษย์ : หลวงปู่ครับ แล้วจิตของปุถุชนที่ปรารถนาจะดำเนินจิตเข้าสู่มรรคานะขอรับ ต้องเจริญฌานประเภทใดขอรับ

หลวงปู่ : ถือว่าฌานโลกีย์ไม่เอา เอาฌานโลกุตระ บำเพ็ญฌานโลกุตระ คือว่าไม่ติด เมื่อเห็นสิ่งต่างๆ อะไร รูปต่างๆ ก็ไม่ติด ไม่เอา ละหมด

ศิษย์ : คือเห็น สักแต่ว่าเป็นอารมณ์เกิดดับใช่ไหมครับขอรับ ปล่อยนะขอรับ

หลวงปู่ : ปล่อย...คือรู้ว่าอันนั้นไม่เที่ยง เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ไม่เที่ยง เป็นอารมณ์ ไม่ยึดถึอ ละ พิจารณา ทุกขัง อนิจจัง อนัตตา

ศิษย์ : อย่างที่เราเจริญสตินะครับหลวงปู่ เมื่อจิตสัมผัสกับอารมณ์ เกิดดับ เราก็รู้กับมันแล้วก็ทิ้งมันไป ด้วยความเข้าใจใช่ไหมครับ

หลวงปู่ : สติรู้...ระลึกขึ้นมา...รู้...รู้แล้วก็ปล่อยวาง ระลึกขึ้นมาได้ แต่มันจะรู้ได้เพราะสติ ไม่มีสติก็ไม่รู้อีกล่ะ

ศิษย์ : บางทีอาจจะเกิดเหตุการณ์ไปปรุงแต่งพอสติรู้ทันมันก็ดับ

หลวงปู่ : คือว่า พอสติรู้ขึ้นมา ตัวสัมปชัญญะ ตัวรู้นั่นแหละเป็นตัวดับ ท่านว่าอย่างนี้น่ะ เป็นหลักมันน่ะ จะรู้ได้เพราะสติ จะละได้เพราะปัญญา ถ้าไม่มีสติ ก็รู้ไม่ได้ รู้แต่ว่าละไม่ได้ รู้เฉยๆ รู้แล้วก็ยึดถือ บ่มีปัญญา รู้ก็หลงตัวรู้นี่อีกล่ะ ฉะนั้นท่านให้ ละ ตัวรู้ ตัวนั้นอีก

ครั้งพระพุทธเจ้าทรงพระชนม์ มีชีวิตอยู่ ลูกศิษย์ของพระองค์ นั่นน่ะจะไปเจริญฌานโลกีย์นี่ไม่ได้ พระองค์ด่าให้เลย ท่านรู้แล้วห้าม ไม่ให้เล่น ไม่ให้ทำเพราะมันไม่พ้นทุกข์

ศิษย์ : หลวงปู่ขอรับ ฌานโลกีย์ อุปมาเปรียบเหมือนเราส่งพลังงาน แล้วฉายมันออกไปข้างนอกใช่ไหมครับ มันจึงไปติด ไปยึด แต่ถ้าเป็นฌานโลกุตระนี่ คือชี้เข้ามาในใจของเรา แล้วก็เห็นว่าอะไรที่มันเกิดดับ เป็นของไม่เที่ยง ไม่ควรยึด มั่นถือมั่น เป็นตัวเป็นตน คือให้พิจารณาอย่างนี้อยู่เนื่องๆ ใช่ไหมขอรับ

หลวงปู่ : รู้แล้วก็วาง

สาธุ

ตอบเมื่อ: 26 มี.ค.2007, 12:54 pm

ภาพ พระครูการุณยธรรมนิวาส (หลวงปู่หลวง กตปุญฺโญ) ศิษย์หลวงปู่มั่น
วัดป่าสำราญนิวาส ต.ศาลา อ.เกาะคา จ.ลำปาง
โทร. ๐-๙๘๑๖-๔๓๔๓ ( อ.ยุวดี ชาติไทย)

------------------------------------------------

ตอบเมื่อ: 26 มี.ค.2007, 12:56 pm

สาธุครับ...โมทนาด้วยนะครับ คุณวีรยุทธ