ตื่นปีใหม่ ( หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี )

ผู้เยี่ยมชม

ตื่นปีใหม่ ( พระราชนิโรธรังสี คัมภีรปัญญาวิศิษฎ์)

ทุกคนที่เกิดมามันมีการเปลี่ยนแปลงยักย้ายไปตลอดอายุของเรา ความแก่ของเรานั่นน่ะมันหมดไปๆ แต่ว่า วัน เดือน ปี นั้นมันของเก่าอยู่

คนยังพากันไปตื่นเงาตนเองเห็นว่าปีเก่าหมดไป ปีใหม่มาเลยตื่นเต้นกัน

ความเป็นจริงตัวของเรานี้ต่างหากที่มันหมดไป ไม่ใช่วัน เดือน ปี หมดไป ครั้นมองเห็นตัวเราหมดไปแล้วไม่ต้องตื่นเต้นกับของพรรค์นั้น ไม่ต้องตื่นเต้นกับวันปีใหม่ ปีใหม่อันนั้นมันหมุนไปตามเรื่องของมัน วันหนึ่ง เดือนหนึ่ง ปีหนึ่ง อันนั้นเป็นสมมุติบัญญัติขึ้นมา

อันที่ควรจะตื่นเต้นนั้น ควรตื่นเต้นที่ตัวของเราว่า วันหนึ่งๆ เดือนหนึ่ง ปีหนึ่ง เราเจริญขึ้น หรือว่า เสื่อมลง อันนั้นต่างหาก เราเห็นความเสื่อมความเจริญของเรา แท้จริงร่างกายของเรามันเจริญขึ้นไม่มีหรอก มีแต่เสื่อมลง มันเกิดขึ้นมาแล้วก็เสื่อมลงทุกทีๆ อันนี้เป็นความแก่ของร่างกาย ควรมองดูจิตใจของเรา ทำใจของเราให้มันแก่ขึ้น คือ ทำใจของเราให้แก่กล้าด้วยคุณธรรม อันนั้นเป็นของเราอย่างแท้จริง

ให้คิดถึง การทำทาน การรักษาศีล การทำสมาธิ

จึงควรตื่นอย่างนี้ ตื่นความดีเราดีกว่าว่าเราได้ทำดีแล้ว ตื่นอันนี้แหละ

ดีกว่าตื่นธรรมดาที่เขาตื่นปีใหม่กันในบ้านในเมืองนั้น

ความตื่นในตัวของเรานั้นเป็นของดีมาก เป็นเหตุให้รู้สึกตื่นตัวทำความดีทั้งทางกายและทางใจ

นี่พูดถึงเรื่องปีใหม่ ที่สมมุติบัญญัติว่าปีใหม่ แท้จริงไม่ใช่ของใหม่หรอกของเก่านั่นแหละ ตะวันขึ้นก็ของเก่า ตะวันตกก็ของเก่า วันหนึ่งๆ ก็คือตะวันขึ้นถึงตะวันตก เรียกว่า วันหนึ่งแล้วก็มากำหนดจดจำกันว่า 30 วันก็เป็น

1 เดือน 12 เดือน ก็เป็น 1 ปี อันที่จริงแล้วก็เท่าเก่านั่นแหละ ตะวันขึ้น แล้วก็ตะวันตก สมมุติบัญญัติไปเท่าไรๆ มันก็ของเก่า ส่วนที่เป็นของจริงนั้น มันคร่าชีวิต อายุของเราต่างหาก อายุชีวิตของเรามันหมดไปๆ

คัดลอกบางตอนจาก หนังสือพระธรรมเทศนา ของหลวงปู่เทสก์

พิมพ์เนื่องในวาระครบ 2 ปีแห่งการละสังขาร 17 ธันวาคม 2539

ตอบเมื่อ: 18 ธ.ค.2004, 5:52 pm

ขออนุโมทนาสาธุนะครับคุณนิทรา

ผู้เยี่ยมชม

ปีใหม่นั้นไม่ให้สติแก่ใครบ้างหรือ?

ที่จะพิจารณาว่าเวลาที่ผ่านไปนั้นทำให้เกิด

"ชราธัมโมมหิ ชะรังอะนะติโต"

เรามีความแก่เป็นธรรมดา ไม่สามารถล่วงพ้นความแก่ไปได้

พยาธิธัมโมมหิ พยาธิงอะนะติโต

เรามีความเจ็บไข้เป็นธรรมดา ไม่สามารถจะล่วงพ้นความเจ็บไข้ไปได้

มรณะธัมโมมหิ มรณังอะนะติโต

เรามีความตายเป็นธรรมดา ไม่สามารถจะล่วงพ้นความตายไปได้

สัพเพหิ เม ปิเยหิ มนาเปหิ นานาภาโว วินาภาโว

เราจะละเว้นเป็นต่างๆ คือจะต้องพลัดพรากจากของรักของเจริญใจทั้งสิ้นไป

กัมมัสสะโกมหิ กัมมะทายาโท กัมมะโยนิ กัมมะพันธุ กัมมะปฏิสะระโร

ยังกัมมัง กะริสสามิ กัลยาณังวา ปาปะกังวา ตัสสะทายาโท ภะวิสสามิ

เรามีกรรมเป็นของของตน มีกรรมเป็นผู้ติดตาม มีกรรมเป็นแดนเกิด มีกรรมเป็นผู้ให้ผล มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย

จักทำกรรมอันใดไว้ เป็นบุญหรือเป็นบาป จักเป็นทายาท คือว่าจะเป็นผู้ได้รับผลของกรรมนั้น

เพราะว่าปีใหม่นั้นเราอาจลืมเรื่องความชราภาพ อันเป็นความจริง เพราะเราหลงระเริงได้ เพราะเรามัวเมาในวัยของเรา จนลืมความจริงของความแก่ ความเจ็บ ความตาย ที่เกิดอยู่ตลอดเวลาในชีวิตของเรา

เราจักทำกรรมอันใดไว้ เป็นบุญหรือเป็นบาป

ตอบเมื่อ: 21 ธ.ค.2004, 5:40 am

ตอบเมื่อ: 21 ธ.ค.2004, 4:16 pm

ขอบพระคุณมากค่ะที่ช่วยแนะนำ บันทึกธรรมภาษิต

ของท่านหลวงปู่เทสก์ เทสรังสี เป็นสิ่งที่มีคุณค่ามากค่ะ

ตอบเมื่อ: 23 ธ.ค.2004, 6:05 am

ปีใหม่.......ใจใหม่ที่ใสสะอาด....

กับหลายสิ่งหลายอย่าง...ที่อาจพลั้งพลาด

แต่สามารถ...แก้ไขได้..ด้วยใจ

ใจที่มุ่งมั่น ที่จะแก้ไขความพลั้งพลาดนั้นจริงๆ

การทำผิด...ในครั้งที่ผ่านมา..ใช่ว่าเค้าจะไม่ดี..

ไม่มีใคร..ไม่เคยผิดพลาด

ขอปีใหม่...เดือนใหม่....วันใหม่...วินาทีใหม่...มีแต่ใจที่ใสสะอาด..

@@@เชื่อมั่นในความรัก...ศรัทธาในความจริงใจ...เชื่อมั่นในความดี....@@@.....SAY-THA-RA

ตอบเมื่อ: 23 ธ.ค.2004, 12:41 pm

บางคนจะถือเอาวันปีใหม่เป็นการเริ่มต้นในการทำสิ่งที่ดีๆ สำรวจตัวเองว่าที่ผ่านมานั้นเราได้ทำสิ่งใดลงไปบ้าง สิ่งที่ไม่ดีก็ให้มันผ่านพ้นไปกับปีเก่า เริ่มต้นใหม่กับสิ่งที่ดี สิ่งที่ดีอยู่แล้วก็ให้ดียิ่งๆขึ้นไป ดังที่หลวงปู่ท่านได้พูดเอาไว้ว่า " วันหนึ่งๆ เดือนหนึ่งๆ ปี หนึ่งๆ เราเจริญขึ้น หรือ เสื่อมลง " อยากให้คนในสังคมช่วยกันสร้างเหตุปัจจัยแห่งความเจริญค่ะ