เล่าเรื่องกรรมของคนกับสัตว์ (สมเด็จพระญาณสังวรฯ)

ตอบเมื่อ: 24 มิ.ย.2008, 9:07 am

ที่จริงเรื่องที่เกิดขึ้นให้รู้ให้เห็นมีอยู่มากมาย ที่น่าจะทำให้กลัวกรรม แม้แต่สัตว์เดรัจฉานก็ยังแสดงให้เห็นผลแห่งกรรมชัดเจน หมาพวกหนึ่งมีรูปร่างหางหูประกอบพร้อมด้วยขนเครื่องปกคลุมที่งดงาม แม้จะตามประสาหมา เป็นที่เอ็นดูรักชอบของผู้คนทั้งหลาย

ซื้อขายกันได้ด้วยราคาเป็นพันเป็นหมื่น และได้รับการเลี้ยงดูอย่างทะนุทนอม ข้าวปลาอาหารมีราคาสูง ที่หลับที่นอนก็เสมอกับผู้เป็นคนเป็นเจ้าของ จะกินจะอยู่จะหลับจะนอนสะดวกสบายไปทั้งสิ้น จะกล่าวว่าคนเลี้ยงหมาเหมือนลูกสุดที่รักก็ไม่น่าจะผิด จะพูดจาด้วยก็มีแม่ๆ ลูกๆ วุ่นวายอยู่ ราวคนพูดกับคน

บางทีคนพูดกันคนยังไพเราะไม่เท่าส่วนหมา อีกพวกหนึ่งมีสภาพที่แตกต่างกับพวกที่กล่าวแล้วอย่างลิบลับ ขนไม่ต้องพูดถึงว่าสวยว่างามเลย เป็นขี้เรื้อนจนไม่เหลือขน มองดูมีความรู้สึกว่าจะทั้งแสบทั้งคันเนื้อหนังที่เต็มไปด้วยขี้เรื้อน หมาพวกนี้เที่ยววิ่งตะลอนๆ หากินพอปะทังความหิวไปวันๆ

ถูกเตะถูกตีจากชาวบ้านร้านตลาดที่หวงแหนข้าวปลาอาหารที่พวกเขาก็หายากหาเย็นแล้วเช่นกันโดยเฉพาะในยุคนี้สมัยนี้ น่าจะคิดว่าถ้าจะบังเอิญต้องเกิดเป็นหมาก็ขออย่าให้เป็นพวกหลังเลย

แต่ความปรารถนาก็หาอาจสัมฤทธิ์ได้ไม่ แม้ว่ามิได้กระทำกรรมไว้ให้เป็นเหตุแห่งผลที่ปรารถนา ถ้ากรรมของเราที่ทำไว้ควรแก่ผล เราอาจจะต้องไปเป็นหมาขี้เรื้อนก็ได้ควรกลัวไว้บ้าง

เมื่อกว่าสิบปีมาแล้ว ไปเยี่ยมพระรูปหนึ่งที่ต่างจังหวัด มีญาติโยมติดตามไปด้วยหลายคน ไปถึงกุฏิพระรูปนั้นเมื่อพลบค่ำ เปิดไฟในกุฏิแล้ว เมื่อนั่งเรียบร้อย ยังไม่ทันได้ทักทายปราศรัยกันอย่างใดห้องข้างๆ กันที่ประตูปิดอยู่ก็เปิดผางออกด้วยแรงผลัก

มีหมาไม่เล็กนักตัวหนึ่งวิ่งออกมาจากห้องนั้น อย่างเร่งร้อนและไม่ทันที่ใครจะรู้ตัว เจ้าหมานั้นก็ปราดเข้าไปถึงญาติโยมผู้หนึ่งที่ติดตามไปด้วย พอถึงตัวญาติโยมผู้นั้น ก็ซุกหัวลงกับตัก แล้วล้มตัวลงนอนนิ่ง อย่างเป็นที่น่าพิศวงนัก

พระเจ้าของกุฏิที่จ้องมองอยู่อุทานออกมาด้วยเสียงประหลาดใจและอธิบายให้ได้ยินทั่วกันว่า หมาตัวนั้นเป็นหมาดุมาก ท่านจึงขังไว้ในห้องเมื่อรู้ว่าจะมีผู้มาถึงกุฏิ เมื่อมันดันประตูออกมานั้นท่านตกใจมากแล้วท่านก็ต้องประหลาดใจในอาการกิริยาที่เจ้าหมานั้นแสดงต่อญาติโยมผู้ไปเยือนที่มิได้เคยรู้จักกับท่านเจ้าของกุฏิมาก่อน

มิได้เคยไปที่กุฏินั้นมาก่อน จึงไม่เคยรู้จักกับหมาตัวนั้นมาก่อนทำให้อดคิดไม่ได้ว่าเป็นได้หรือไม่ ที่ครั้งหนึ่งในชาติหนึ่งคนกับหมาตัวนั้นจะเคยมีความเป็นมิตรสนิทสนมกัน เมื่อรู้ว่าคนคนนั้นมาถึงที่พัก ก็ตื่นเต้นดีใจไม่ยอมถูกกักขัง ลิงโลดไปทักทายปราศรัยในทันที บางทีจะเป็นจริงเช่นนี้ ทั้งสองอาจจะเคยเป็นคน เป็นเพื่อนรักชอบกัน

คนหนึ่งมาตายจากไป และด้วยอำนาจแห่งกรรมที่ต้องได้กระทำไว้แน่ ควรแก่การต้องเกิดเป็นหมา ก็ต้องเป็นไปตามกรรม ขณะที่คนหนึ่งยังเป็นคน อีกคนหนึ่งเป็นหมาไปเสียแล้ว

กรรมน่ากลัวเช่นนี้ นี่มิใช่การขู่ แต่เป็นการพยายามคิดให้อาจเป็นจริงได้ นั่นก็คือ แม้เราไม่ระวังให้ดีที่สุด วันหนึ่งเมื่อตายไปจากโลกนี้ อาจจะไปมีชีวิตใหม่เป็นสัตว์เดรัจฉาน เช่นเป็นหมาขี้เรื้อนตัวนั้นก็ได้ หรือถึงเป็นหมาแสนสวยอีกตัวหนึ่งก็ดี ก็ตาม ก็ยังหาใช่สิ่งควรยินดีพอใจไม่ มิใช่หรือ.

: วันวิสาขบูชา ๒๕๔๓
: สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก

สาธุ

ตอบเมื่อ: 25 มิ.ย.2008, 11:45 pm

สาธุจ้า...คุณ I am

ธรรมะสวัสดีค่ะ

ยิ้ม

ตอบเมื่อ: 22 ก.พ.2012, 10:54 am