ปัญญาญาณ ท่านดร.อาจอง ชุมสาย ณ อยุธยา

ตอบเมื่อ: 28 ส.ค. 2008, 9:22 pm

ตอนนั้นผมเป็นอาจารย์อยู่ที่คณะวิศวกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย พอสอนไปได้สัก 2 ปี รู้สึกว่าวิทยาการมันก้าวล้ำไปแล้ว ความรู้ ประสบการณ์ของเรามันล้าสมัย ผมก็เดินทางไปต่างประเทศ ส่วนใหญ่แล้วไปที่สหรัฐอเมริกา เพื่อที่จะได้ไปหาข้อมูลเรียนรู้อะไรต่างๆ เพิ่มเติม เพื่อกลับมาสอนนิสิตนักศึกษาในประเทศไทย ผมก็ลาราชการไป บังเอิญเขาประกาศเกี่ยวกับยานอวกาศขององค์การนาซาที่จะไปสำรวจดาวอังคาร ก็พยายามสมัครเข้าไป คือเสนอโครงการเข้าไป ตอนแรกๆ เขาก็จะไม่รับคนต่างชาติ เพราะว่าเป็นความลับทางเทคโนโลยี แต่ผมก็เห็นว่ามันมีช่องโหว่ในกฎหมายที่เขาจะรับคนต่างชาติได้ โดยเฉพาะกรณีที่เขาขาดแคลนคนที่มีความรู้ทางด้านนั้นผมก็เลยดูว่ามีอะไรที่ทางอเมริกาเขาขาด ทำไม่สำเร็จ ผมดูแล้วก็มีอยู่อย่างเดียว คือช่วงนั้นปี พ.ศ.1971 อเมริกาและรัสเซียก็พยายามส่งยานอวกาศไปลงที่ดาวเคราะห์ โดยเฉพาะดาวอังคาร ดาวพุธ กับดาวศุกร์ แต่ปรากฏว่าล้มเหลวทุกครั้ง พอเขาส่งไปถึงมันจะตกลงไป มันจะกระแทกพื้นดิน พังใช้การไม่ได้ เพราะว่ามันอยู่ห่างไกลจากโลก ไม่สามารถควบคุมการร่อนลงได้จากโลกของเรา ฉะนั้นต้องเป็นระบบที่มันควบคุมตัวเองโดยอัตโนมัติ ซึ่งอันนี้ทางอเมริกายังไม่ประสบผลสำเร็จ ผมก็เลยเสนอโครงการเข้าไปว่าผมจะช่วยสร้างชิ้นส่วนอันหนึ่งที่จะบังคับยานอวกาศให้ร่อนลงโดยอัตโนมัติลงสู่พื้นดินของดาวอังคารอย่างปลอดภัยตรงนี้เองที่ทำให้เขาสนใจและทำให้ผมเข้าไปร่วมในโครงการยานอวกาศได้ โดยเริ่มไปทำงาน ไม่ใช่กับองค์การนาซาโดยตรง เพราะนาซาเขาจะไม่สร้างอะไรเอง เขาจะให้บริษัทต่างๆ เป็นผู้ผลิต ฉะนั้นผมก็ต้องไปทำงานกับบริษัทในสหรัฐอเมริกา โดยอยู่ในโครงการอันนี้ที่ผมเสนอไป ตอนแรกทางสหรัฐอเมริกาเขาเช็คประวัติของผมก่อนว่าผมมีแนวโน้มเอียงไปทางซ้ายหรือเปล่า เขาระมัดระวังมาก เขาจะส่งคนไปสืบดูในทุกๆ แห่งที่ผมเคยอาศัยอยู่ รวมถึงที่ปารีสซึ่งเคยอยู่ 2 ปี ปรากฏว่าผ่านทุกอย่างไม่มีปัญหาอะไร เขาเลยให้ทำงาน ทำวิจัยไปประมาณ 1 ปี สร้างต้นแบบมาหลายต้นแบบ แต่ปรากฏว่าไม่ประสบผลสำเร็จ ใช้การไม่ได้แต่หลังจาก 1 ปี ผมก็คิดขึ้นมาว่าวิธีการหาความรู้แบบตะวันตก มันใช้ไม่ได้ เพราะเราต้องอาศัยข้อมูลของคนอื่น เราต้องทำวิจัย เราต้องมาเปลี่ยนแปลงวิเคราะห์ ผมคิดว่าใช้วิธีของทางตะวันออกดีกว่าก็คือไปนั่งสมาธิเพื่อให้เกิดปัญญา ผมก็ปีนขึ้นไปอยู่บนภูเขาในรัฐแคลิฟอร์เนีย ใกล้ๆ เมืองลอสแองเจลิส และนั่งสมาธิอยู่ตามลำพัง จนกระทั่งจิตนิ่ง สงบ ปัญญามันก็เกิด ผมอยู่ 4 คืน 5 วัน วันที่ 5 กำลังนั่งอยู่เฉยๆ สงบนิ่ง ไม่คิดถึงโครงการยานอวกาศเลย อยู่ๆ มันก็แวบเข้ามา แล้วเราก็ได้คำตอบ เราก็ อ๋อ รู้แล้ว เข้าใจแล้ว แค่นี้ คือในการฝึกสมาธิจนปัญญาเกิด โดยที่เราไม่ต้องคิด มันจะไม่ผ่านระบบความคิดอะไรเมื่อไม่ได้ผ่านกระบวนการทางวิทยาศาสตร์ การคิดคำนวณ

ปัญญาที่เกิดขึ้นอย่างนี้เป็นวิปัสสนูกิเลสหรือไม่

ขอทราบความคิดเห็นท่านทั้งหลายครับ
http://intuitionflow.blogspot.com/2005/08/blog-post_08.html

ตอบเมื่อ: 01 ก.ย. 2008, 5:36 pm

สาธุครับ

ตอบเมื่อ: 10 ต.ค.2008, 5:58 am

คงเป็นการคิดอย่างมีสมาธิ
เป้นการคิดแบบมีคุณภาพน่ะคับ ไม่ใช่วิปัสนาญาน

ผมทำงานด้านออกแบบ
เวลาตั้งใจคิด มันไม่ออกหรอก มันเครียด
ต่อให้คิดได้ งานก็ไม่มีคุณภาพ ภาษาชาวออกแบบเขาเรียก "เผางาน"
คือสักแต่ว่าตอบโจทย์ได้ ใครต่อว่าเราไม่ได้ว่างานบกพร่อง
แต่ก็ไม่มีใครชื่นชมเหมือนกัน
ได้งาน แต่ไม่ได้ใจคนจ้าง

แต่เวลาสบายๆ ใจว่างๆ ไม่ได้เพ่งจะเอาคำตอบ
มันกลับคิดออก
โจทย์ที่คาๆใจอยู่ ก็มีคำตอบแว๊บขึ้นมา

เรื่องพวกนี้ผมเป้นบ่อยมากๆ มันเป็นเรื่องปกติของงานด้านออกแบบ

ใจต้องสบาย ปลอดโปร่ง ไม่มีกังวล ประสิทธิภาพของความคิดจึงจะมีมาก
พวกนักออกแบบเลยมีอภิสิทธิ์เหนือตำแหน่งอื่น

ี่เขาจะไม่บังคับเราให้ต้องมา 8 โมง เลิก 4 โมง
เวลาจำเป็นต้องเข้าออฟฟิสถึงเข้า
ถ้าบอกว่า อยากลาพัก เขาก็ให้ไปเลย ไม่ต้องสอบเหตุผล
คนไม่ทำอาชีพนี้ เขาไม่เข้าใจ เขาคิดว่าพวกนี้ "ติสต์แตก"
ไม่มีเหตุผล

หารู้ไม่ว่า การคิดที่แจ่มๆ เด็ดๆ บรรเจิดๆ เป็นเงินเป็นทอง
มันมักเกิดเวลาเรามีความสบายใจ โล่งใจ นั่นเองคับ

อย่าง ดร. อาจอง ผมคิดว่าตรงที่ท่านเกิดแว๊บความรู้ขึ้นมานั้น
ยังไม่เกิดญานเลยครับ ยังไม่เป็นญานขึ้นมา
ไม่น่าจะถึงอัปนาสมาธิด้วย

เป็นสมาธิธรรมดาของเราๆท่านๆที่ใช้ในชีวิตประจำวันนั่นเองครับ

ว่างั้นนะ