เศร้าใจจัง..

ตอบเมื่อ: 08 ต.ค.2008, 6:13 pm

เราคบกับแฟนมาเกือบสามปีแล้ว สองปีแรก ไม่มีปัญหาอะไร พึ่งมาปีนี้ เรามีงานเข้ามามากมาย และมีเรื่องกลุ้มใจเยอะ มันอาจทำให้เราไม่หวานเหมือนเมื่อก่อน แต่เราก็ยังประคับประคองความสัมพันธ์ของเรามาเรื่อยๆ (คงเป็นเรามากกว่าเค้าที่ประคับประคอง) และเมื่อไม่นานมานี้ เราได้ทะเลาะกันครั้งใหญ่ ซึ่งเป็นเรื่องจากความหึงหวง เค้ากับเพื่อนผู้หญิงของเค้า (แต่เค้าเป็นแค่เพื่อนกัน) ซึ่งจากการทะเลาะกันครั้งนั้น ทำให้เค้าตัดสินใจที่จะเลิกกับเรา และบอกว่า เราไปด้วยกันไม่ได้ เพราะเค้าไม่สามารถที่จะทำอย่างที่เราต้องการได้ เช่น ดูแลเรา และเค้ามองว่า การทะเลาะครั้งนั้น เป็นอะไรที่เค้ารับไม่ได้ ซึ่งสำหรับเรา มองว่ามันมีสาเหตุ ทำให้เราโมโห เค้าควรที่จะเข้าใจเรา และพยายามอธิบาย ให้เราเข้าใจ ไม่ใช่ว่า ไม่พูดถึง และไม่ปรับความเข้าใจ กัน เพราะเค้าคิดว่า ไม่มีประโยชน์อะไร ในอนาคต ก้อคงจะเกิดขึ้นอีก มันทำให้เราตกใจและช๊อกมากกับการตัดสินใจขอเป็นแค่เพื่อน เราตั้งตัวไม่ทันจริงๆ

ช่วงแรกๆ เราทุกข์ใจมาก เพราะเฝ้าแต่รอว่า เค้าจะกลับมาง้อเรา เรายังคงเจอกันบางที เพราะเราทำงานอยู่ที่เดียวกัน แต่คนละแผนก เค้าหน้าเศร้ามาก มันดูเหมือนว่าเราทั้งสองเศ้รากันทั้งคู่ แต่ต่างความคิด เค้าคิดว่า มันเป็นวิธีที่ดีที่สุดสำหรับเราทั้งคู่ ที่จะเป็นแค่เพื่อน แต่เราได้แต่เฝ้ารอ ว่าถ้าเค้าอาจจะเปลี่ยนใจ แต่ยิ่งนานวัน มันยิ่งห่างออกไปเรื่อยๆ บางช่วงเราก้อทำใจได้ ที่จะตัดเค้าและไม่อยากเฝ้ารออีกต่อไป มันทรมาน และงานการก็ไม่สามารถทำได้ดี เพระเฝ้าแต่คิดถึงเค้า พยายามอ่านทั้งหนังสือธรรมะ และสวดมนต์ ทำสมาธิ พยายามคิดเฝ้าปลอบใจตนเองว่า มันเป็นโชคชะตาของเรา ที่หนีไม่พ้น แต่บางครั้งก็อดเฝ้าโทษตัวเองไม่ได้ ว่าเราไม่น่าจะโมโหแบบนั้น หรืออะไรที่เกิดขึ้นแล้วในอดีต

เค้าก็ยังคงมีชีวิตของเค้า เหมือนเดิม (เราคาดคิดเองเอง) แต่เราสิ ที่ไม่เหลือใครเลย เศร้าใจจัง มันอดที่จะน้อยใจไม่ได้ ว่าเราทำดีมาตลอด พอมาทำอะไรผิดนิดหนึ่ง กลายเป็นเรื่องใหญ่ ทำไมเค้าไม่มองในส่วนดีของเราบ้าง เค้าค่อนข้างมีความมั่นใจในตัวเองสูง และเชื่อในความคิดของเค้ามาก ว่าถ้าอะไรถูกมันต้องเป็นแบบนั้นแบบนี้ มันช่างไม่ยุติธรรมกับเราเลย

ไม่รู้ว่ามันทรมานมากกว่าไหม การเลิกกันแบบเข้ากันไม่ได้ กับการมีคนอื่น มันทำให้เราตัดใจไม่ได้ เพราะคิดว่า เราน่าจะปรับโอกาสเข้าใจกัน

ตอนนี้พยายามจะตัดในอีกครั้ง และหันกลับมาตั้งใจทำงาน
ข้อความอาจยาวไปหน่อย ขอบคุณสำหรับเสียสละเวลาในการอ่าน

ฟ้า

ตอบเมื่อ: 11 ต.ค.2008, 2:04 pm

ตอบเมื่อ: 11 ต.ค.2008, 11:18 pm

ค่ะ ต้องใช้เวลา รักมากก็ยึดมาก (เพราะนิสัยผู้หญิงชอบทุ่มเทให้กับความรักและคนรักมากกว่าผู้ชาย) ต้องค่อยๆ ตัด ตอนนี้อาจจะเหลือแค่เยื่อใย แต่กาลเวลาจะช่วยได้ นึกถึงชีวิตที่เรามีก่อนที่จะเจอเขา ว่าเราอยู่ได้ยังไง ขอให้มีความสุขกับการทำงาน ดอกไม้