ธรรมะคืออะไร ในพุทธศาสนา บทที่ 2 (พุทธศาสนา พัฒนา มนุษย์)

ตอบเมื่อ: 01 ต.ค.2008, 2:54 pm

ธรรมะคืออะไร ในพุทธศาสนา บทที่ 2 (พุทธศาสนา พัฒนา มนุษย์)

ในบทที่ 1 ท่านทั้งหลายได้เรียนรู้และทำความเข้าใจ ในเรื่องของ หลักความจริง หรือหลักปรัชญา แห่งชีวิต ซึ่งในทางพุทธศาสนาเรียกว่า "อริยสัจสี่" ไปแล้วว่า สิ่งที่เป็นต้นเหตุแห่งความทุกข์ ฯ ความหลุดพ้นจากทุกข์ ฯ นั้นคือสิ่งที่เกิดจากการทำงาน หรือเกิดจากระบบการทำงานของร่างกายเรา อันปฏิสัมพันธ์ และเกี่ยวข้องกับสภาพแวดล้อมภายนอกซึ่งเรียกว่า " ระลึก ,ดำริ"

ธรรมชาติของมนุษย์ ในที่นี้หมายเอาเฉพาะมนุษย์เป็นเรื่องที่ท่านทั้งหลายสามารถค้นคว้า หรือค้นหา หรือสามารถพิสูจน์ได้ด้วยตัวเอง หากจะกล่าวว่า เป็นธรรมชาติของสิ่งมีชีวิตทั้งหลาย ก็คงไม่ตรงประเด็นนัก เพราะสิ่งมีชีวิตต่างๆนั้น อาจมีกระบวนการ หรือระบบการทำงาน ที่จะทำให้เกิด "ระลึก และ ดำริ" ที่แตกต่างกันไป หรือเกิดเพียงอย่างเดียว คือ "ระลึก และ ดำริ" เพียงอย่างเดียว ไม่ได้มีการปรุงแต่ง หรือไม่มีความสามารถที่จะระลึกนึกถึง ได้มากมายเหมือนกับมนุษย์ ดังนั้นในบทเรียนบทที่ 2 นี้ จึงจำต้องหมายเอาเฉพาะมนุษย์

ต้นตอแห่งทุกข์นั้น ดังที่ได้กล่าวไป ก็คือการ "ระลึก และ ดำริ"
แต่การที่บุคคลจะระลึก(นึกถึง)และดำริ(คิด ณ.ปัจจุบัน,คิดถึงอนาคต) ได้ ก็ย่อมเกิดจากการได้ สัมผัสทางอายตนะ(ทางศาสนาพุทธเรียกว่า อายตนะภายใน)ทั้ง 6 แห่งร่างกาย คือ หู ,ตา,จมูก ,ลิ้น,กาย,ใจ
อายตนะทั้ง 6 แห่งร่างกายเรานั้น ก็ย่อมได้รับการสัมผัส หรือปฏิสัมพันธ์ จากอายตนะภายนอก อันได้แก่ รูป, รส,กลิ่น,เสียง,แสง,สี,โผฏฐัพพะ จากมนุษย์ จากเครื่องอุปโภค บริโภค หรือจากสรรพสิ่งทั้งหลาย
เมื่อเราได้สัมผัสจากสิ่งเหล่านั้น ระบบการทำงานของร่างกายเรา ก็จะสร้างอารมณ์
สร้างความรู้สึก สร้างโลภ ,ความโกรธ,ความหลง ณ.ตำแหน่ง ภายในหัวใจ (เน้นว่า ภายในหัวใจทั้ง 4 ห้อง) สมองของเราจะทำหน้าที่เพียงเก็บรักษาข้อมูลความจำต่างๆในทุกเรื่อง นับตั้งแต่การเคลื่อนไหวของร่างกาย ความรู้ ความเข้าใจ และอื่นๆ แต่หัวใจจะทำหน้าที่ส่งสัญญาณไปสู่อวัยวะต่างๆของร่างกาย ที่กล่าวไปนี้ เป็นความรู้เบื้องต้น หรือพื้นฐาน ในการที่จะทำความเข้าใจ ในเรื่องของการเกิด กิเลส หรือเกิดทุกข์
การระลึก คือ การนึกถึง สิ่งที่ได้ผ่านไปแล้ว ไม่ว่าจะเป็นความรู้ จากการได้รับการขัดเกลาทางสังคม ในทุกด้าน เช่น วัฒนธรรม จารีต ประเพณี การศึกษา ศาสนา ฯลฯ และไม่ว่าจะเป็นการได้พบเห็นในสิ่งต่างๆ จะเป็นตัวสร้างความคิด(ดำริ) สร้างการปรุงแต่ง คือการเกิด อารมณ์ ความรู้สึก หรือ เกิดความโลภ ความโกรธ ความหลง
การระลึก หรือ การนึกถึงนั้น จะแบ่งเป็น
การระลึกนึกถึง รูป
การระลึกนึกถึง รส
การระลึกนึกถึง กลิ่น
การระลึกนึกถึง เสียง
การระลึกนึกถึง แสง
การระลึกนึกถึง สี
การระลึกนึกถึง โผฏฐัพพะ (การรับรู้สิ่งที่มาถูกต้องกาย)
และก็เช่นกัน การระลึกนึกถึง ก็ย่อมก่อให้เกิดความคิด คือ ดำริ แบ่งเป็น
การคิด ในเรื่องของ รูป
การคิด ในเรื่องของ รส
การคิด ในเรื่องของ กลิ่น
การคิด ในเรื่องของ เสียง
การคิด ในเรื่องของ แสง
การคิด ในเรื่องของ สี
การคิด ในเรื่องของ โผฏฐัพพะ
แต่ การคิดนี้ บางครั้งเราจะไม่รู้สึกว่า มันเกิดจากการระลึกนึกถึง
เพราะ การคิด บ้าง ก็จะเกิดขึ้นขณะเราได้สัมผัส ทางอายตะทั้งหลาย เช่นเห็น คนรูปสวย รูปงาม ก็จะเกิดความคิดว่า เขาผู้นั้น เธอผู้นั้น รูปสวยรูปงาม แต่แท้ที่จริงแล้ว เราได้ระลึกนึกถึงในข้อมูลที่เราได้ประสบมาก่อนนั้น โดยไม่รู้สึกตัว

จบบทที่ 2 ตอนที่ 1

ตอบเมื่อ: 01 ต.ค.2008, 3:20 pm

ดีจังครับ ภาคต่อรอไม่นาน ขอบคุณครับท่านBuddha ยิ้มเห็นฟัน

รออ่านตอนที่สองอยูนะครับ... สาธุ

ตอบเมื่อ: 01 ต.ค.2008, 7:10 pm

โปรดกรุณา ใจเย็นๆ อย่ามีความอยากได้เร็วๆเลยขอรับ เพราะถ้าเร็ว การเขียนอาจมีข้อผิดพลาด และอีกประการหนึ่ง ในเวบฯ ก็จะมีแต่กระทู้ที่ข้าพเจ้าโพส มันก็หมดสนุก ขอรับ
ค่อยๆทำความเข้าใจไป ขอรับ
อย่าเห็นว่าเป็นเรื่องง่าย แต่ก็อย่าเห็นว่าเป็นเรื่องยากขอรับ
ชิว..ชิว...