3 วันแรกของการฝีกสมาธิ

ตอบเมื่อ: 25 ก.ค.2008, 6:31 pm

กตัญญุตา พิมพ์ว่า:

อืม ลองอ่านอีกที ที่ท่านตาบอดนี่เกี่ยวอะไรกับการที่ปฏิบัติธรรมด้วยอิริยาบถเพียง 3 อย่าง คือ ยืน เดิน นั่ง แต่ไม่นอนหรือเปล่าคะ.. สงสัย

มีส่วนอยู่มากทีเดียว แค่เรานั่งหน้าคอม ฯ 3-4 ช.ม ติดต่อกัน

ยังตาลายเลย

ร่างกายก็ต้องการพักหลับนอน

แต่ท่านไม่ยอมเสียสัจจะ มีจิตแน่วแน่ว่าไม่นอนก็ไม่นอน

ตอบเมื่อ: 25 ก.ค.2008, 6:47 pm

กตัญญุตา พิมพ์ว่า:

[color=red]ปล. ตรงบาลีหรือบางประโยคอ่านไม่ค่อยเข้าใจ แต่ก็พยายามอ่านซ้ำไปซ้ำมา และพิจารณาตาม แต่ไม่รู้ว่าเข้าใจถูกต้องหรือเปล่า ปัญญาเราอาจจะเข้าใจได้ไม่ลึกซึ้งพอนะคะ แต่ชอบอ่านค่ะ

แปลไว้ให้แล้วครับ

แต่ไม่เป็นไรครับตรงบาลี ที่ยกมาก็เพื่อให้เห็นศัพท์ กรัชกายเท่านั้นเอง

ตอบเมื่อ: 25 ก.ค.2008, 7:34 pm

สนทนากับคุณกตัญญุตาแล้วสบายใจได้คิด ได้บำบัดทุกข์บำรุงสุข

ขณะปัจจุบัน แต่ละขณะๆเดี๋ยวนี้ขณะนี้ ไม่เลื่อนลอยหลงใหลฟุ้ง

จนห่างจากความจริงของชีวิตในปัจจุบัน

สนทนากันลักษณะนี้เหมือนคุยเรื่องใบไม้ที่อยู่ในกำมือครับ ยิ้ม

ตอบเมื่อ: 25 ก.ค.2008, 7:41 pm

อ้างอิงจาก:

ไม่มีอะไรค่ะ แค่มาเล่า

กตัญญุตา : 25 กรกฎาคม 2008, 3:48 am

ไม่มีอะไรค่ะ แค่มาเล่า

หากมองปัญหามุมมองของคุณมี....อะไร ก็อย่างที่เล่าให้ฟังนั่น

แหละ

แต่ถ้ามองในมุมกรัชกาย ก็ธรรมดา ไม่มีอะไรครับ เพราะเต้าเป็นอย่าง

นั้น กำหนดทุกสภาวะจบ คิดนึกรู้สึกอย่างไร กำหนดก่อน ไม่ปล่อย

ค้างไว้

กำหนดเข้าหลักสติปัฏฐาน 4 นั่นเลย เท่านี้สัมมาสติ เป็นต้น เกิดแล้ว

ครับ

ตอบเมื่อ: 25 ก.ค.2008, 7:46 pm

อ้างอิงจาก:

วันนี้นั่งสมาธิรู้สึกว่าตัวเองทำได้ไม่ดีเลย มันแปลกตั้งแต่วันสองวันนี้ เดินจงกรมเวลาก็ประมาณเท่าเดิมแต่มีเวทนา ปวดแขนมากก
ก็พยายามกำหนดแต่ก็ไม่หาย บางทีหายไปแป๊บนึงก็มาอีกแล้ว เห็นหลวงพ่อท่านบอกว่า
ถ้ามีเวทนาให้หยุด อย่าเดินต่อให้กำหนดจนกว่าจะหาย ไม่หายอย่าเดิน...ก็ไม่รู้ทำไงมันไม่หาย..
ก็เลยมานั่งสมาธิ แปลกจังนะคะ ตั้งแต่เดินจงกรมมา มีสองวันมานี้ที่ปวดแขน เมื่อก่อนเดินเวลาก็พอๆ กันทำไมไม่ปวดละคะ..งง..หรือว่าเราเกร็งเกินไปก็ไม่รู้นะ..

ไม่ใช่เกร็งหรอกครับ ธรรมดามันเป็นอย่างนั้น กำหนดตามอาการ

เวทนามันย้ายที่ ไปปวดที่แขนแล้วหรอครับ ก่อนหน้าบอกปวดบริเวณก้น

จนทนไม่ไหว

แล้วตอนนี้ยังปวดบริเวณนั้นอยู่อีกไหมครับ

ดูความไม่แน่นอนของสรรพสิ่งด้วยครับ

วิธีปฏิบัติต่อทุกขเวทนา เมื่อกำหนดแล้วดับก็ดับ เกิดอีกกำหนด

อีก เมื่อไม่ดับ กำหนดแล้วปล่อยก่อน ไม่ต้องยืนจมอยู่กับมันครับ

เบื้องต้น เราเรียนรู้ตามดูสภาวธรรม ถูกใจบ้าง ไม่ถูกใจบ้าง ทั้งดี

ไม่ดี สอนใจเราครับว่ารับได้ไหม ยินดียินร้ายต่อมันแค่ไหน

กรัชกายก็เคยเป็นเคยคิดแบบนั้น เล่าให้พระอาจารย์ฟัง ท่านบอกว่า

ให้เรามองขาวกับดำ คือ สุขกับทุกข์เท่าๆกัน ไม่ให้น้ำหนักอย่างไหน

มากน้อยกว่ากัน

ตอบเมื่อ: 25 ก.ค.2008, 7:49 pm

อ้างอิงจาก:

ส่วนตอนนั่งสมาธิ เราก็พยายามจะให้อยู่กับท้องยุบพอง แต่แล้วก็เหมือนมันไม่นิ่ง มันฟุ้งซ่าน ทั้งๆ ที่เราจะไม่คิดๆ แต่จิตกลับแว๊บไปอีกละ เราก็ดึงกลับมา กำหนดทันบ้างไม่ทันบ้าง เพราะมันเร็วจริง..แล้วเหมือนจะง่วงๆ ด้วยนะ ทั้ง ๆที่จริง ๆ ก่อนหน้านี้ไม่ได้ง่วง
นี่ออกจากสมาธิยังง่วงเลยว่าจะใช้เน็ทคงไม่ใช้แล้ว มาโพสต์ก่อนแล้วเด๋วจะไปนอน ทั้งๆ ที่ปกติไม่เคยง่วง หลังจากนั่งสมาธิ

ส่วนตอนนั่งสมาธิ เราก็พยายามจะให้อยู่กับท้องยุบพอง แต่แล้ว

ก็เหมือนมันไม่นิ่ง มันฟุ้งซ่าน ทั้งๆ ที่เราจะไม่คิดๆ แต่จิต

กลับแว๊บไปอีกละ เราก็ดึงกลับมา

คุณกตัญญุตาครับ ทำกรรมฐานแบบนี้ ท่านให้กำหนดอารมณ์

ทุกอย่างที่กระทบกาย กระทบใจครับ

อย่างนี้ครับ ท้องพอง ท้องยุบ นี่เป็นหลัก แต่เมื่อขณะใด

จิตมันแว้บออกนอกหลักพอง-ยุบ ตั้งสติกำหนดลงไป “คิด

หนอๆๆๆ” ก่อน แล้วค่อยมาจับที่พอง-ยุบกำหนดพองหนอ ยุบหนอ

ไปใหม่

อาการง่วงก็เช่นกัน เมื่อรู้สึกง่วง ตั้งสติกำหนด “ง่วงหนอๆๆๆ”

ก่อน แล้วค่อยมาจับพอง-ยุบไปใหม่

ความรู้สึกอื่นๆ ก็ปฏิบัติทำนองนี้ครับ

หากง่วงนักก็เดินจงกรมระยะที่หนึ่งมากกว่านั่งหน่อย แก้ได้ครับ

ไม่มีปัญหา

ตอบเมื่อ: 25 ก.ค.2008, 7:54 pm

อ้างอิงจาก:

วันนี้นั่งถอนสมาธิเร็วกว่าทุกวันมั๊ง เร็วไปห้านาที ทำให้รู้สึกเหมือนว่ามันน่าจะดีขึ้น แต่เหมือนทำไมตอนนั้นเหมือนจะผ่านมาได้ด้วยดี ทำได้นานขึ้น แล้วทำไมวันนี้กลับมาเหมือนมันฟุ้งๆ รู้สึกง่วง ประกอบกับร้านอาหารข้างบ้านจัดงานวันเกิด เสียงเฮหลายรอบเลย เฮที เราก็กลับมารู้ตัวที ได้ยินเสียงดังอ่ะ.. วันนี้เลยรู้สึกว่าตัวเองทำได้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่..ก็พยายามบอกตัวเองว่าไม่เป็นไร ทำไปเรื่อยๆ ..ทำได้เท่าที่จะทำได้...

รู้สึกอย่างไรก็กำหนดจิตอย่างนั้นครับ รู้สึกว่าไม่พอใจ “ไม่พอใจ

หนอๆๆๆ” ด้วย

มีเสียงมากระทบตั้งสติไว้ที่หู “เสียงหนอๆๆๆ” ก่อน แล้วจับพองยุบ

กำหนดไปใหม่

จิตยังไม่มั่นพอก็แบบนี้แหละครับ ค่อยๆทำค่อยๆกำหนดไป ไม่ควรรีบ

ร้อนไปไหนครับ

ตอบเมื่อ: 25 ก.ค.2008, 8:05 pm

อ้างอิงจาก:

ถามอีกนะคะ..การที่เราปฏิบัติทำไปแบบนี้เรื่อยๆ อย่างคนที่ทำเป็นปีปีนี้ยังมีความรู้สึกฟุ้ง ง่วงหรืออะไรแบบนี้เกิดขึ้นได้อีกไหมคะ
สมมติว่า ที่ผ่านมาก็เหมือนว่ามันไม่เป็นแล้ว เหมือนว่าเราจะผ่านมาได้แล้ว

แต่แล้วจู่ๆ มันก็เป็นอีกแล้ว

สรุปว่าอะไร ๆ มันก็ไม่แน่นอนใช่ไหมคะ เช่น วันนี้ไม่ปวดมาก วันนี้มีสมาธิ แต่พรุ่งนี้อาจจะปวดมาก และไม่มีสมาธิเหมือนวันนี้ก็ได้

วันนี้สรุปได้น่าฟัง A + ถูกครับไม่มีอะไรแน่ ความไม่แน่นี้แหละเราต้องรับ

ให้ได้ นี่คือการฝึกจิตครับ รับได้ก็ผ่าน รับไม่ได้ก็ติดอยู่ตรงนั้น

เมื่อไรกำหนดได้รับได้ผ่าน ทุกสภาวะจะเป็นแบบนี้ครับ

ลองสังเกตดูครับ

ก็ความจริงเค้าเป็นอย่างนั้น เราก็ต้องรู้ตามที่เค้าเป็น รับตามที่เค้า

เป็น

หากเราฝืนจะเอาตามที่เราต้องการก็ทุกข์สิครับ

ทำเหตุให้สมผลก่อนครับ แล้วผลจะเกิดตามเหตุนั้น

ฟุ้งก็ดี ง่วงก็ดี เป็นนิวรณ์ครับ เมื่อมีสมาธิสูงหน่อยก็ละได้ครับ

เพราะสมาธิเป็นคู่ปรับกับนิวรณ์

กรัชกายคิดว่า คุณทำได้ เพราะเป็นคนช่างสังเกต

ตอบเมื่อ: 25 ก.ค.2008, 9:26 pm

ขอบคุณมากค่ะ ตอนเช้าแว๊บมายังไม่เห็นคำตอบ ตอนเย็นๆ (เวลาของที่นี่) แวะมาใหม่ เจอคำตอบแล้ว ขอบคุณค่ะ สาธุ

จริง ๆแล้วสิ่งที่คุณจะเขียนเสมอคือให้กำหนด คือ รู้สึกอย่างไร กำหนดอย่างนั้น.....คุณจะเขียนบ่อยๆ เลย..ซึ่งเราก็พยายามอยู่นะคะ...แต่ก็ทำได้บ้าง ไม่ได้บ้าง กำหนดทันบ้าง ไม่ทันบ้าง...เราเองเพิ่งเริ่มต้นก็รู้สึกว่ายังต้องฝึกอีกเยอะและอีกนาน ตอนนี้มีความสงสัยใคร่รู้เยอะไปหน่อยก็จะพยายามไม่สงสัยมากแล้วค่ะ คิดว่าปฏิบัติไปเรื่อย ๆ ใช้ปัญญาพิจารณาไปเท่าที่จะทำได้ ยังไงก็ต้องขอขอบคุณจริง ๆนะคะที่มาเล่าต่อแล้วคอยสอนหรือแนะนำหรือบอกให้เราได้รู้อะไรเพิ่มเติมมากขึ้น จากที่แต่ก่อนไม่รู้อะไรเลย ตอนนี้ก็พอจะรู้อะไรบ้างแล้วค่ะ..

เรื่องที่คุณเล่าเรื่องท่านปาละฯนั้น ทำให้เรานึกถึงเรื่องที่เคยได้ยินมาประมาณว่า บาปหรือไม่บาปนั้นขึ้นอยู่กับ "เจตนา"...ถ้าเราไม่เจตนาทำสัตว์นั้นตาย เราก็ไม่บาป แต่ถ้าเราเจตนาทำ เราก็จะบาป...เรื่องที่ท่านปาละตาบอดแล้วเดินจงกรมเหยียบแมลงเม่าตายนั้น ก็ในเมื่อท่านมองไม่เห็นท่านก็ไม่ได้เจตนา ก็ไม่ผิดบาป ใช่ไหมคะ..แต่อกุศลกรรมที่ทำให้ถึงตาบอดนั้น เข้าใจแล้วค่ะ ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น มันทำให้เรามองเห็นว่า ทุกอย่างมีเหตุมีผล มีที่มาที่ไป...ทุกคนมีกรรมเป็นกำเนิด มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์ ทำเช่นไรมาก็ยอ่มได้รับผลเช่นนั้น เราเป้นเช่นไรในชาตินี้ ก็คงจะเป็นผลของการกระทำจากชาติที่แล้ว....ใช่ไหมคะ..อย่างนี้ชาตินี้เราต้องทำทานให้เยอะๆ แล้วล่ะค่ะ...

ตอบเมื่อ: 25 ก.ค.2008, 9:32 pm

ไม่ใช่เกร็งหรอกครับ ธรรมดามันเป็นอย่างนั้น กำหนดตามอาการ

เวทนามันย้ายที่ ไปปวดที่แขนแล้วหรอครับ ก่อนหน้าบอกปวดบริเวณก้น

จนทนไม่ไหว

แล้วตอนนี้ยังปวดบริเวณนั้นอยู่อีกไหมครับ

ตอนนั้นที่ปวดก้นนั่งสมาธิค่ะ ตอนนี้ไม่ค่อยแล้ว ปวดไม่นานก็หายไปแล้วความชาก็เข้ามาแทนที่...แต่บางทีมันต้องมีขยับนิดขยับหน่อยอ่ะค่ะ หรือยืดหลังให้ตรง ..

ที่ปวดแขนนี่เป็นตอนเดินจงกรมค่ะ ตอนแรกเดินไม่เป็นไร ไม่เห็นมีเวทนา ยังดูคลิปหลวงพ่อจรัญพูดเลยว่าถ้าเดินมีเวทนาให้หยุด เราก็ยังนึกว่าเออ ดีนะเราเดินสบาย ไม่เห็นเจ็บเห็นปวดเลย พอนึกดังนี้แล้วก็มาเลยค่ะ...แต่ก็ยังงี้ใช่ไหมคะ ที่เค้าเรียกว่า มีเกิดมีดับ...พอมันปวด เดี๋ยวมันก็หายปวด ก็จะพยายามกำหนดค่ะ...
สู้ สู้

ตอบเมื่อ: 25 ก.ค.2008, 10:24 pm

อ้างอิงจาก:

จริง ๆแล้วสิ่งที่คุณจะเขียนเสมอคือให้กำหนด คือ รู้สึกอย่างไร กำหนดอย่างนั้น.....คุณจะเขียนบ่อยๆ เลย..ซึ่งเราก็พยายามอยู่นะคะ...แต่ก็ทำได้บ้าง ไม่ได้บ้าง กำหนดทันบ้าง ไม่ทันบ้าง...

เราเองเพิ่งเริ่มต้นก็รู้สึกว่ายังต้องฝึกอีกเยอะและอีกนาน
ตอนนี้มีความสงสัยใคร่รู้เยอะไปหน่อย ก็จะพยายามไม่สงสัยมากแล้วค่ะ

กตัญญุตา 25 กรกฎาคม 2008, 9:26 pm

ชอบครับสงสัยอะไรก็ถาม ก่อนให้หมดความสงสัย เป็นการสร้าง

สัมมาทิฏฐิในเบื้องต้น เราจะทำอะไร ทำไปเพื่ออะไร

ควรสอบถามจุดหมายปลายทางจะได้ไม่หลงครับ

ยังมีอะไรสงสัยถามอีกนะครับ อย่าเกรงใจเลย

เจริญสติใหม่ๆ เป็นอย่างนี้ด้วยกันทั้งนั้นครับ ไม่ว่าเขาว่าเรา

อย่าเพิ่งถอยนะครับ ปลุกปลอบใจตนว่า มิได้ทำเพื่อใคร ทำเพื่อตัว

เอง

เราโชคดีที่เกิดมาเป็นมนุษย์ พบพระพุทธศาสนา

ลัทธิศาสนาต่างๆในโลกมีมากมาย

แต่หาพูดถึงจิต เรื่องฝึกจิตฝึกสติเจริญปัญญา ยังไม่พบครับ

นอกจากพุทธศาสนา

ชีวิตเราท่านอยู่ไม่เกิน 100 ปี ก็จากโลกนี้ไปหมด ชั่วชีวิตหากไม่ได้

ฝึกจิตเลย ก็คงไม่รู้จักตนเองน่าเสียดายครับ

อ้อ....เรื่องท่านปาละ มีคาถาที่กล่าวถึงจิตไว้น่าสนใจ

จะเขียนให้อ่านง่ายๆนะครับ

มะโน ปุพพังคะมา ธัมมา .....มะโนเสฏฐา มะโนมะยา

มะนะสา เจ ปะทุฏเฐนะ ....ภาสะตี วา กะโรติ วา

ตะโต นัง ทุกขะมะเนวติ....จักกังวะ วะหะโต ทัง.

แปลว่า ธรรมทั้งหลาย มีใจเป็นหัวหน้า มีใจเป็นใหญ่

สำเร็จแล้วด้วยใจ

ถ้าบุคคลมีใจร้ายแล้ว พูดอยู่ก็ดี ทำอยู่ก็ดี

ทุกข์ย่อมตามเขาไป เพราะเหตุนั้น ประดุจล้อซึ่งหมุนตามรอยเท้า

โค ตัวเทียมแอกไปฉะนั้น.

มะนะสา เจ ปะสันเนนะ ....ภาสะตี วา กะโรติ วา

ตะโต นัง สุขะมะเนวติ....ฉายาวะ อนุปายินี.

หากบุคคลมีใจดีแล้ว ....พูดอยู่ก็ดี ทำอยู่ก็ดี

ความสุข ย่อมติดตามเขาไป เพราะเหตุแห่งความเป็นผู้มีใจดีนั้น

ประดุจเงาตามตัวฉะนั้น.

ตอบเมื่อ: 25 ก.ค.2008, 10:50 pm

อ้างอิงจาก:

ที่ปวดแขนนี่เป็นตอนเดินจงกรมค่ะ ตอนแรกเดินไม่เป็นไร ไม่เห็นมีเวทนา ยังดูคลิปหลวงพ่อจรัญพูดเลยว่า ถ้าเดินมีเวทนาให้หยุด เราก็ยังนึกว่าเออ ดีนะเราเดินสบาย ไม่เห็นเจ็บเห็นปวดเลย พอนึกดังนี้แล้วก็มาเลยค่ะ...แต่ก็ยังงี้ใช่ไหมคะ ที่เค้าเรียกว่า มีเกิดมีดับ...พอมันปวด เดี๋ยวมันก็หายปวด ก็จะพยายามกำหนดค่ะ...

กตัญญุตา: 25 กรกฎาคม 2008, 9:32 pm

ทุกข์ซ่อนอยู่ในทุกอิริยาบถไม่ว่า ยืน หรือ เดิน นั่ง หรือ นอน มีทุกข์

แฝงอยู่ด้วยทั้งสิ้น

ว่านอนสบาย ลองนอนท่าเดียวนานๆดูดิ

แต่สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่ศัตรูคู่อาฆาต มองให้เหมือนกัลยาณมิตร มองให้

เหมือนครูบาจารย์ที่คอยเตือนเรา สอนเราให้รู้โลกและชีวิต คอยเตือน

ยามเราประมาท

เมื่อศิษย์รู้ทันโลกและชีวิตแล้วท่านก็ไปตามทางของท่านไม่มายุ่มย่ามกับ

เราอีก

หมั่นสังเกตความรู้สึกตนเองกับสภาวะต่างๆ ดูครับ ลองขยับปรับความ

รู้สึกดู ลองดูได้ เพื่อให้ลงตัวกับตนเอง

ให้ร้อง อ๋อ ด้วยตนเอง ว่าอ้อ มันเป็นอย่างนี้เอง

ที่ว่านึกถึงทุกข์ นึกแล้วมันมาเลย ไหน ลองไม่ดำริถึงมันสิ จะเป็นยัง

ไง

ไม่ดำริถึงมัน ไม่หวาดหวั่นกับทุกข์ ก็ไม่มา ไหนลองนึกถึงสิ

จะเป็นยังไง จะมาไหม ลองเล่นกับทุกข์ดู

การปฏิบัติเพื่อฝึกจิต จะต้องกล้าเล่นกับความคิด กล้าเล่นกับสภาวะ

ต่างๆ

กรัชกายจะเล่าเรื่องหนึ่งเป็นอุทาหรณ์ เคยเป็นไข้ แล้ว ไปหา

หมอ (ค่อนข้างมีอายุหน่อยใจดีด้วย) ไม่ถึงกับฉีดยา จ่ายยาให้

แล้วบอกว่า อย่าอาบน้ำน๊า ร้อนก็เอาผ้าชุบน้ำเช็ดตัวเอา...

เราก็กินยาตามหมอสั่ง จนไข้ใกล้หายค่อยยังชั่วขึ้นแล้ว

นึกอยากทดลอง ฝืนคำสั่งหมดดูหน่อย ว่าทำไมจึงห้ามอาบน้ำ

อาบดูเลย ตกค่ำเท่านั้นแหละ ไข้กลับมาอีก ...ไปหาหมออีกท่าน

ถามว่า อาบน้ำหรือป่าว.....เราก็ต้องคิดหาคำตอบว่า เพราะอะไรถึง

เป็นอย่างนั้น

ตอบเมื่อ: 26 ก.ค.2008, 3:06 pm

เช้ามาอ่านได้ข้อคิดอีกแล้ว... ยิ้มเห็นฟัน

ไม่ว่าทุกข์ก็ดี สุขก็ดี มันก็ผลัดกันไปผลัดกันมาในชีวิตเรานะคะ..แต่หากเรายอมรับมันได้ในทุกสภาวะ แม้ว่าเราจะไม่ชอบใจก็ตาม แต่ให้มองตรงนั้นว่าทุกอย่างไม่เที่ยง มีเกิดมีดับ ให้มองตรงความทุกข์นั้นมาสอนเรา ก็จะทำให้เราเข้าใจอะไรในโลกนี้มากขึ้น เมื่อก่อนยึดติดแต่สุข ทุกข์ไม่เอา ไม่อยากได้ ไม่อยากมี พอไม่ได้ดังใจก็หงุดหงิด โมโห โวยวาย เสียใจ ฯลฯ มาคิดดูอีกทีเรานี้ก็เหมือนคนบ้าเลยนะ...(เมื่อก่อน)...ไม่มีสติ คิดไม่ได้ เอาแต่ใจ สารพัดและก็ทำให้ตัวเองทุกข์เพราะเอาใจไปยึดมันก็ยิ่งทุกข์ ตอนนี้ไม่รู้ว่าอะไรทำให้เราคิดได้ และมีวันนี้เราก็ขอบคุณ..อย่างน้อยเราก็มีสติมากขึ้น รู้อะไรมากขึ้น และดีใจที่ได้มาพบเจอคนที่ให้ความรู้และแนะนำ เสมือนเป็นผู้แนะนำทางให้ ไม่ว่าจะเป็นการอ่านหนังสือธรรมะก็ดี หนังสือข้อคิดดีดีก็ดี หรือเข้ามาในเว็บนี้แล้วเจอผู้มาตอบให้เราเข้าใจได้รู้ก็ดี ทั้งคุณ กรัชกาย คุณ Rarm และกระทู้ต่าง ๆที่เราเข้าไปอ่าน..ขอบคุณมากนะคะ สาธุ

ขอให้มีความสุขและพบเจอแต่สิ่งดีดีในทุก ๆ วันนะคะ ยิ้ม

ปล. แก้ไขคะ ขอให้มีความสุขในทุกวันไม่แต่เฉพาะในวันหยุดสุดสัปดาห์ค่ะ ยิ้มแก้มปริ

ตอบเมื่อ: 26 ก.ค.2008, 4:03 pm

ตอบเมื่อ: 26 ก.ค.2008, 5:49 pm

คุณ Rarm เป็นอะไรคะ เวลาใส่การ์ตูนหน้าเศร้า เรานึกว่าคุณเศร้า ..

ตอบเมื่อ: 26 ก.ค.2008, 6:50 pm

อุเบกขา

ตอบเมื่อ: 26 ก.ค.2008, 7:26 pm

ขอบคุณในคำพรครับคุณกตัญญุตา ขอให้พรนั้นจงย้อนกลับสนอง

คุณทุกลมหายใจเข้า-ออกครับ

แต่เอ...ก่อนหน้า ถามคุณว่าได้แรงบันดาลใจยังไง จึงใช้

ชื่อ "กตัญญุตา" สมัครสมาชิก ยังมิได้รับคำตอบเลยครับ อายหน้าแดง

ทะเลอารมณ์ก็พอสงบๆลงบ้างแล้ว

บอกหน่อยดิ อยากรู้อ่ะคับ ยิ้ม

ตอบเมื่อ: 27 ก.ค.2008, 3:24 am

สวัสดีตอนดึกๆ ของเวลาที่เยอรมันค่ะ ตอนนี้ 22.19 นาฬิกา ป่านนี้คุณคงจะกำลังหลับอยู่ ไม่ก็อาจจะนั่งสมาธิอยู่หรือเปล่าคะ ..

ชื่อ กตัญญุตา ไม่มีอะไรพิเศษค่ะ แค่เป็นชื่อไทยของลูกสาวคนเล็ก และเป็นชื่อที่แม่เรา(ยายของลูก)ตั้งให้ค่ะ แปลว่า เด็กหญิงผู้มีความกตัญญู เราชอบชื่อนี้และความหมายไม่เหมือนใครดีเราก็เลยเอามาตั้งให้ลูก แต่ไมได้เป็นทางการนะคะ หมายถึงเป็นชื่อไทยๆ แต่ชื่อภาษาอังกฤษเค้าก็มีอีกชื่อหนึ่งค่ะ...ส่วนชื่อเล่นลูกเรา(คุณไม่ได้ถามหรอกนะคะ)เรียกสั้นๆ ว่าน้องญุตา ย่อมาจาก กตัญญุตานั่นแหล่ะค่ะ.. อีกอย่างชื่อนี้แม่เราบอกว่าจริง ๆ แล้วก็แทนทั้งตัวเราด้วยและก็ให้หลานด้วย หมายความว่าเราเกิดมามีชื่อแล้ว แม่ตั้งให้ตอนนี้ไม่ได้แล้วก็เลยให้หลานไป เพราะความหมายดี แม่บอกว่าเราเป็นคนที่กตัญญูและคนอื่นๆ โดยทั่วไปก็มักจะพูดคำนี้กับเราและน้องชาย..คำว่ากตัญญูนี่แหล่ะค่ะ แต่ว่ากตัญญุตาเป็นชื่อสำหรับผู้หญิงและเราเห็นว่าไม่น่าจะซ้ำใครเลยเอามาตั้งเป็นชื่อในลานธรรมจักรนี่แหล่ะค่ะ ยิ้ม

ปล. ถามสั้นๆ แต่ตอบซะยาวเลยนะคะ...นอนหลับฝันดีค๊า

คุณ Rarm คะ แต่หน้า

มันแปลว่าเศร้านะคะ ถ้าหน้าแบบอุเบกขา(เป็นกลาง)น่าจะเป็นอีกแบบน๊า ยิ้มแก้มปริ

ตอบเมื่อ: 27 ก.ค.2008, 3:29 am

อ้อ ถามหน่อยนะคะ อันนี้ไม่เกี่ยวกับเรื่องการฝึกสมาธิค่ะ พอดีว่าเราไปเห็นคลิปวีดีโอของ DMCTV เค้าทำคลิปเกี่ยวกับนรก สวรรค์ เราชอบดูแล้วเราก็ว่าดีนะคะ คือน่ากลัวดี ดูแล้วไม่กล้าทำบาปเลย และอีกอย่างเห็นว่าจะเป็นการดีไหมคะถ้าเอาคลิปมาแบ่งปันกันดู และคลิปที่เกี่ยวกับการปฏิบัติธรรมหรือว่าคลิปที่ดูแล้วให้ความรู้หรือข้อคิดนี่เอามาโพสต์ได้ไหมคะ และถ้าโพสต์ได้ ควรโพสต์ที่ห้องไหนคะ... เจ๋ง

ตอบเมื่อ: 27 ก.ค.2008, 5:22 am

ก็ดีครับ คนจะได้กลัวการทำบาป