กากับนกยูง...พันเอก (พิเศษ) นวม สงวนทรัพย์

ตอบเมื่อ: 16 พ.ย.2004, 7:14 pm

กากับนกยูง
โดย พันเอก (พิเศษ) นวม สงวนทรัพย์

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว

ณ ทุ่งหญ้าแห่งหนึ่ง ไม่ไกลจากแนวป่า ฝูงนกยูงอาศัยอยู่ในแนวป่า เวลาบ่ายแดดอ่อนฝูงนกยูงมักจะพากันบินร่อนถลาลงมาจากท้องฟ้า กรีดกราย รำแพนหาง ณ ลานทุ่งหญ้า เป็นทัศนียภาพที่สวยงาม น่าดูยิ่งนัก

น่าแปลกประหลาด กาลใดฝูงนกยูงพากันมากรีดกราย รำแพนหาง กาลนั้นจะมีกาดำตัวหนึ่งจับอยู่บนกิ่งไม้ เฝ้าดูด้วยความชื่นชมและสนใจ กาดำเที่ยวเก็บขนงอนและขนหางนกยูงที่หล่นเกลื่อนอยู่ ตามแนวชายป่า เอามาแทรกแซมขนของตนเอง

กาดำออกจากฝูงกา บินลงไปเดินกรีดกราย อยู่เคียงข้างฝูงนกยูง นกยูงทั้งหลายจำได้ว่า กาดำมิใช่พวกพร้องตน จึงช่วยกันรุมจิกตีขับไล่กาดำให้ออกไปจากฝูงนกยูง กาดำได้รับความเจ็บปวดทางกายและทางใจแสนสาหัสยิ่งนัก ทนต่อไปไม่ไหว บินหลบหนีออกไปจากฝูงนกยูง หลับเข้าป่าไปถอนขนนกยูงออกจากปีกและหางของตน บินกลับไปรวมกลุ่มกับฝูงกาเช่นเดิม

“เจ้ากาถ่อยมาแล้ว” กาตัวหนึ่งส่งเสียงร้องบอกฝูงกา

“พวกเราจงช่วยกันขับไล่เจ้ากาลืมสัญชาติดั้งเดิมของตนออกไปจากฝูง”

ฝูงกาพากันกลุ้มรุมจิกตี และขับไล่ออกไปจากฝูง กาดำหนีหัวซุก หัวซุน !

“ถ้าหากว่าเจ้าไม่ใฝ่สูงให้เกินศักดิ์ และไม่ลืมสัญชาติสกุลเดิมของเจ้าแล้ว ไฉนเลยเจ้าจะได้รับความอดสูใจ และความเกลียดชังเช่นนี้” กาตัวหนึ่งร้องสั่งสอนกาดำ

นิทานคติ

“ความเย่อหยิ่งจองหอง ความอวดดี เป็นความเลวร้ายในกาลทุกเมื่อ”

................... เอวัง ...................

สาธุ

ผู้เยี่ยมชม

ตอบเมื่อ: 23 มิ.ย.2008, 3:37 pm

สาธุ