กฏแห่งกรรม :: ป้าเป็งหลังเต่า

ตอบเมื่อ: 31 พ.ค.2006, 4:46 pm

กฏแห่งกรรม :: ป้าเป็งหลังเต่า

โดย...ผู้จัดการออนไลน์

สาธุ

ดิฉันได้ร่วมคณะไปเป็นวิทยากรสอน
วิปัสสนากรรมฐาน
“โครงการพัฒนาจิตให้เกิดปัญญาและสันติสุข”
ของคุณแม่ ดร.สิริ กรินชัย
ที่วัดพระธาตุทรายทอง อำเภอเมือง จังหวัดลำพูน
อันเป็นวัดของพระอาจารย์อมร ปุญญนันโท
ซึ่งเป็นศิษย์เอกและเป็นวิทยากร
ของคุณแม่ดร.สิริ กรินชัย วิปัสสนาจารย์

พระอาจารย์อมรมีวิริยะอุตสาหะอย่างยิ่ง
ในการฝึกการปฏิบัติ คุณแม่ดร.สิริ
เห็นแววดี มีเมตตาสูงจึงนิมนต์ให้เป็นวิทยากร
ในคณะด้วย ซึ่งก็ได้รับความศรัทธา
จากบรรดาผู้เข้าปฏิบัติเป็นอย่างดียิ่ง

วัดพระธาตุทรายทอง เดิมชื่อวัดดอยน้อย
อยู่บนพื้นที่ 98 ไร่เศษ
มีสภาพเป็นป่าไม้ รกร้าง ใช้ปลูกต้นไม้
สำหรับโครงการเฉลิมพระเกียรติ
กล่าวกันว่า พระนางจามเทวีทรงสร้างขึ้น
และเคยประทับวัดนี้เมื่อครั้งบวช เป็นชี
เมื่อพระนางสวรรคตวัดนี้ก็กลายเป็นวัดร้าง
ถึง 400 ปีมาแล้ว

นอกจากมีพระธาตุดอยน้อย ประทับอยู่แล้ว
ยังมี สิ่งศักดิ์สิทธิ์มากมาย เช่น บ่อเงินบ่อทอง
เชื่อกันว่าเป็น รอยพระหัตถ์ของ
องค์พระพุทธเจ้าประทับอยู่บนหน้าผา ดอยน้อย
ซึ่งเชื่อกันอีกว่า มีอยู่แห่งเดียวในประเทศไทย
แต่ขาดการทำนุบำรุงดูแลรักษาจริงจัง
จากทางราชการ อีกไม่ช้าคงจะเสื่อมสลายไป
ตามธรรมชาติ และสิ่งแวดล้อมตามกาลเวลา
จึงเป็นเรื่องที่น่าเสียดาย

นอกจากนั้นยังมีอนุสาวรีย์ม้าโก้ง
ที่มีตำนานน่าศึกษา วัดแห่งนี้มีเรื่องราว
มีตำนานที่น่าสนใจและเล่าขานสืบต่อๆ มา
จนถึงขณะนี้ไม่เพียงแต่เท่านั้น
ยังมีรูปปั้นของพระเกจิ อาจารย์หลายองค์อยู่ด้วย
รวมทั้งพระรูปพระนางจามเทวี

ที่วัดแห่งนี้คุณกาบแก้วและผู้เขียน
ได้ร่วมมือกับชาวบ้านทำการก่อสร้าง
พัฒนาวัดด้วยมือทั้งสองข้างของเรา
ซึ่งต่อมามีการก่อสร้างส่วนต่างๆ
ของวัดเพิ่มเติม มีศิษยานุศิษย์
ของคุณแม่ดร.สิริมากมาย
เช่น เจ้าสุไร ศุกระจันทร์,
พ.อ.คุณหญิงอรชร คงสมพงษ์,
คุณเฉิดสมร รุ้งจรัสแสง,
คุณปรีชา คุณนิด คุณสามารถ
วิวัฒน์ธนสารและครอบครัว ฯลฯ

ได้ร่วมสร้างศาลาปฏิบัติวิปัสสนา
สร้างหอระฆัง และสร้างที่พัก
เพียงระยะเวลา 3 ปีเศษ
วัดที่เดิมเคยมีสภาพเหมือนวัดร้าง
ก็กลายเป็นวัดที่เรียกขานกันว่า วัดรีสอร์ท
เพราะมีบ้าน พัก 69 หลัง
ที่เรียกว่าเป็นวัดรีสอร์ท
เพราะมีทิวทัศน์สวยงาม
อากาศดีบริสุทธิ์ อาหารอร่อย
ชาวบ้านให้การ ต้อนรับเป็นอย่างดี
และวิทยากรเอาใจใส่ดูแลสอนถึง
ตัวเหมือนหนึ่งเป็นครอบครัวเดียวกัน
ผู้เข้ามาปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน
โครงการของคุณแม่ดร.สิริ
จึงได้รับความสะดวกสบายเป็นอย่างมาก

แต่พระพุทธองค์ทรงบอกไว้ว่าทุกสิ่งทุกอย่าง
ไม่เที่ยง มีเกิด ก็ย่อมมีดับ
มีสังขาร สังขารก็เสื่อม
มีลาภ เสื่อมลาภ
มียศเสื่อมยศ ไม่มีอะไรแน่นอนจีรัง
ด้วยเหตุนี้พระอาจารย์อมร
จึงได้มรณภาพเมื่อประมาณปีเศษมานี้
เนื่องจากหกล้มในห้องน้ำ

และที่วัดแห่งนี้ นับตั้งแต่ก่อตั้งขึ้นมา
และทุกครั้งที่มีการปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน
ทุกคนจะพบหญิงชรา คนหนึ่งเรียกกันว่า
‘ป้าเป็ง’อายุประมาณ 75 ปี
รูปร่างผอมบาง ตัวเล็กๆ ถือไม้เท้า
เดินตัวงอ ตั้งแต่ช่วงบั้นเอวลงไป
โค้งงอต่ำลงมาแทบจะจรดคอ
ตัวเธอโค้งงอ มากและต่ำลงๆ
ขนานกับลำตัวช่วงล่าง
เวลานั่งตัวก็เอนงอพับลงขนานกับลำตัว
มีสุนัขชื่อเจ้าปุยและเจ้าแพนด้า
เดินตามพันขาพันแข้งด้วยความรักตลอดเวลา
แม้แต่เข้าห้องปฏิบัติก็จะเข้าไปนั่ง
ไปนอน บนเบาะข้างๆ
ไม่ซุกซนหรือทำความรำคาญให้ผู้ปฏิบัติ
เวลาเดินจงกรมก็เดินตาม
เวลานั่งสมาธิก็จะนอนสงบเสงี่ยม
ข้างๆ เจ้าของ

ป้าเป็ง หรือชื่อเต็มๆ คือ
จันทร์เป็ง รามัญกุล จ
ากประวัติส่วนตัวของเธอทราบว่า
เธอเป็นคนที่หมู่บ้านนั้นนั่นเอง
ไม่มีครอบครัวลูกหลานหรือญาติๆดูแล
เธออาศัยอยู่กับผู้มีอันจะกินคนหนึ่ง
ซึ่งค้าอาหารทะเลในตลาดลำพูน
เธอจึงถูกใช้ทำสัตว์ทะเลต่างๆ ให้ตาย
เพื่อนำไปแช่น้ำแข็งขาย
แกะเปลือกหอยแมลงภู่ หอยแครง
จนกระทั่งนิ้วมือเน่า เล็บหลุด นิ้วกุด

บางครั้งเขาก็ให้จับเต่าเป็นๆ มาต้ม
และแกะเนื้อออกมาปรุงอาหารขาย
ซึ่งเธอบอกว่าไม่อยากทำเลย
และรู้สึกผิดตลอดเวลา
แต่ถูกบังคับให้ทำอย่างจำยอม
เพื่อแลกกับที่อยู่ และอาหาร
เธอเป็นคนเรียบร้อย นิ่งๆไม่ค่อยพูดคุย
และชอบทำบุญ จึงเป็นที่รักของเพื่อน
วัยเดียวกันที่มาปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน

ด้วยสภาพของป้าเป็งที่เป็นอยู่
ทำให้คุณสามารถ เจ้าของบริษัทอาหารส่งออก
ทั่วเอเชียแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นผู้มีเมตตา
มีจิตใจสูงยิ่ง เกิดความสงสาร เศร้าสลดใจ
จึงต้องการรับมาเลี้ยงดูให้สุขสบายในบั้นปลายชีวิต
แต่ ผู้เลี้ยงดูป้าเป็งคนเดิมเป็นปัญหาสำคัญ
กว่าจะช่วยกันเคลียร์เอาป้าเป็งออกมาได้
ก็หืดขึ้นคอ เวลานี้ป้าเป็งอยู่ในบ้านปฏิบัติธรรม
หลังใหญ่น่าอยู่ภายในวัดนั่นเอง
และคุณสามารถได้จ้างค่าเลี้ยงดูป้าเป็ง
ผ่านทางวัดเดือน ละ 5,000 บาท
เป็นค่าน้ำ - ค่าไฟ - ค่าธรณีสงฆ์ - ค่าทำบุญ
ป้าเป็งเป็นที่รักของทุกคน
และอยู่ภายในวัดได้อย่างสุขสบาย
ในบั้นปลายชีวิต

แม้ว่าป้าเป็งจะได้รับความทุกข์
อันเนื่องจากการต้องฆ่าเต่า
ฆ่าสัตว์ทะเล แต่ก็ทำโดยถูกบังคับ
ซึ่งก็ต้อง ชดใช้กรรมนั้นด้วยการ
มีหลังงอเป็นสัญลักษณ์ของการฆ่าเต่า
และสัตว์ทะเล

แม้ว่าคุณสามารถจะพาไปรักษา
ทำกายภาพบำบัดหลายๆ หน
แต่ก็ไม่หายส่วนอีกด้านหนึ่ง
ซึ่งได้รับความเมตตาได้ที่พัก
ที่กิน อย่างสุขสบาย ในบั้นปลายของชีวิต
ก็เพราะทำบุญ ให้ทานมาก
บำเพ็ญเพียรทำวิปัสสนากรรมฐาน
อย่างสม่ำเสมอ

นี่เป็นกฎแห่งกรรมที่ผู้ทำต้องชดใช้
ตามผลแห่งการกระทำ
ทำความดีย่อมได้รับผลดี
ทำความไม่ดีก็ต้องได้รับผลแห่งความไม่ดีนั้นๆ

....................................................

(**หมายเหตุบรรณาธิการ : เรื่องนี้เป็นเรื่องสุดท้าย
ที่ ‘ป้าแอ๊ด’ ได้ส่งต้นฉบับไว้ให้
ก่อนที่จะจากไปแล้ว
เมื่อ เดือนเมษายน 49 ที่ผ่านมา
ด้วยโรคภัยไข้เจ็บ
อันเป็น สามัญลักษณะของมนุษย์ทุกผู้คน
คือ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ที่หลีกเลี่ยงไม่ได้นั่นเอง
กองบรรณาธิการขอไว้อาลัย
ในการจากไปของป้าแอ๊ดมา ณ ที่นี้
ขอให้ดวงวิญญาณของท่าน
จงไปสู่สุคติยังสัมปรายภพด้วยเทอญ)

ดอกไม้

ผู้เยี่ยมชม

ตอบเมื่อ: 03 ส.ค. 2007, 7:58 pm

ตอบเมื่อ: 27 พ.ค.2008, 4:37 pm

ขออนุโมทนาครับ อายหน้าแดง