ทำไมต้องห้ามพูด

ตอบเมื่อ: 29 ก.พ.2008, 11:21 pm

สงสัยค่ะ ว่า ทำไมเวลาไปฝึกกรรมฐาน ที่มีถือศีล 8 แล้วห้ามพูดคะ และใช้ภาษาใบ้ไม่ผิดใช่ไหมคะ

ตอบเมื่อ: 29 ก.พ.2008, 11:30 pm

ตอบเมื่อ: 01 มี.ค.2008, 1:26 am

ยึดมั่นถือมั่น..พิธีรีตรองจนเกินไป..มันไม่ใช่เนื้อแท้ของพระพุทธศาสนา

ตอบเมื่อ: 01 มี.ค.2008, 5:15 am

อ้างอิงจาก:

สงสัยค่ะ ว่า ทำไมเวลาไปฝึกกรรมฐาน ที่มีถือศีล 8 แล้วห้ามพูดคะ และใช้ภาษาใบ้ไม่ผิด

ใช่ไหมคะ

คุณน้อมสนใจการฝึกกรรมฐานจริง ๆนะครับ คำถามจะวนๆเวียนๆอยู่กับเรื่องนี้ สาธุด้วยใจจริง

ครับ

กระทู้นี้คำถามขิคุอาโน่เน๊ะ น่ารักเหมือนเด็กๆ เพิ่งเรียนรู้โลกพบเห็นอะไรมาไม่เข้าใจก็ตั้งคำถาม

เอาอย่างนี้สิครับ ไว้ต่อไปเข้าสำนักนั้นอีก คุณน้อมลองถามสิว่า ที่ห้ามพูดด้วยเหตุผลใด

หากเค้าตอบมีเหตุผลก็ใช้ได้ครับ

ที่เค้าห้ามพูดคงประมาณว่า กลัวพวกเราจะจับกลุ่มคุยกันในเรื่องสัพเพเหระ ทิ้งเวลาปฏิบัติ

กรรมฐาน ไหนๆก็เสียเวลาไปแล้ว

แล้วเมื่อมานั่งปฏิบัติกรรมฐานจิตใจจะฟุ้งซ่านคิดถึงเรื่องที่คุยกันนั้น เค้าจึงห้ามคุยกันเสียเลย

แต่มีเหตุจำเป็นก็พูดได้นะครับ หากไม่เป็นใบ้ เช่น ปวดท้อง ปวดหัว เดินไปถามผู้ซึ่งอยู่

ข้างๆ ว่า คุณๆ ...มียาไหม ฯลฯ พูดได้ถามได้

รึเก่งภาษามือก็ได้ครับ ถ้ามั่นใจว่าอีกฝ่ายรู้ความต้องการของเรา

ตอบเมื่อ: 01 มี.ค.2008, 9:50 pm

โดยส่วนตัวแล้ว
คิดว่าทางวัดคงไม่ได้ถึงขนาดจะให้ปิดวาจา
เช่นเดียวกับการไปอบรมเจริญวิปัสสนากรรมฐานระยะยาวหรอกนะคะ

เพียงแต่...คงอยากให้มีการสำรวมวาจามากกว่าในชีวิตประจำวันปกติเท่านั้น

ที่ว่าสำรวมวาจาคืออย่างไร และเหตุใดจึงต้องสำรวมวาจา

คือการมีสติตามรู้ กับทุกสิ่งที่เราจะพูด จะกล่าว ดังนี้

ไม่พูดเสียงดัง ตะโกนเอะอะ หรือจับกลุ่มคุยกันกัน
เพราะเป็นการรบกวนผู้ปฏิบัติท่านอื่น
และเป็นกิริยาที่ "ไม่งาม" ไม่สันโดษสำหรับผู้ปฏิบัติที่นุ่งขาวห่มขาว

ไม่พูดสิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์แก่ตน
แก่การเอื้อประโยชน์ในการปฏิบัติธรรม

เช่น พูดเรื่องทางโลกย์....การบำรุงกิเลสต่างๆ
อาหารร้านนี้อร่อย, เครื่องสำอาง brand นี้ใช้ดี,

หรือการนินทา เพ่งโทษ จับผิดบุคคล หรือผู้ปฏิบัติอื่น
เช่น นักการเมืองคนนี้โกงกินบ้านเมือง
ผู้ปฏิบัติคนนี้เดินจงกรมไม่ถูกต้อง เพราะเดินเร็วเกินไป ฯลฯ
อะไรทำนองนี้...

เพราะทำให้จิตมีแต่จะแส่ส่ายไหลลงต่ำ...ฟุ้งซ่าน...
ไม่สงบ ไม่เกิดประโยชน์ใดใด...
รังแต่จะเกิดโทษแก่ตนเองมากกว่า

หากจะพูดจึงควรพูดแต่น้อย
ใครถามก็ตอบได้
หรืออยากถามอะไรกับใครที่จำเป็นต้องถาม..ก็ถามได้

แต่ต้องอยู่ในลักษณะที่มีสติ สำรวมระมัดระวังวาจาเสมอค่ะ สาธุ

ตอบเมื่อ: 02 มี.ค.2008, 3:57 am

ถึงบางอ้อแล้วค่ะ สู้ สู้

ขอบคุณสำหรับความกระจ่างค่ะ คุณกุหลาบสีชา ตอบได้เห็นภาพมากค่ะ

เหตุที่ไม่ได้ถามทางสถานที่ปฏิบัติธรรม เพราะ เคยไปมา 2 ครั้ง เองในชีวิต ที่แรกก็เมื่อ 20 ปีมาแล้ว 1. ที่วัดพรมบุรี ซึ่งตอนนั้นเป็นวัยรุ่น ความสงสัยอะไรก็เก็บไว้ในใจ กลัวแม่ชีจะดุ ... คิดไปเองตามประสาเด็ก

และ 2. ล่าสุดไปที่ วัดป่าสันติธรรม (The Forest Hermitage) ที่เมือง Warwick ซึ่งวัดนี้พระฝรั่งท่านสอนค่ะ ดิฉันพูดภาษาอังกฤษไม่เก่ง ได้แต่ฟัง (หลายๆ เรื่องก็ไม่เข้าใจ ศัพท์อะไรเนี่ย แปลเป็นพุทธภาษาไทย ว่าไรหนอ)

ตั้งแต่มาอยู่ที่อังกฤษ ดิฉันก็ไปแต่โบสถ์คริสต์เพราะใกล้บ้าน เริ่มสวดได้คล่องแคล่วขึ้น...คำสวดของคริสต์ สนุกค่ะ ร้องเป็นเพลง

แล้วสามี(คนไทย)ติงมาว่า เราน่าจะสวดตามหลักพุทธศาสนากันดีกว่า และ กรกัปมีเรื่องทุกข์ใจ ทำให้มาถามครูกรูเกิ้ล ทำให้พบเวปนี้ แล้วได้พบ วัดป่าสันติธรรม เข้าค่ะ และมีกำลังใจ+แรงใจ ปฏิบัติ เพราะมีคนช่วยนี้แนะนี่แหล่ะค่ะ ... คาดว่ากลับยุดยาบ้านเกิดวัดใด ก็จะไปที่ วัดพรมบุรี อีกค่ะ

เรื่องเป็นฉะนี้ค่ะ

ตอบเมื่อ: 02 มี.ค.2008, 7:20 am

ไม่พูดภายนอก

ก็พูดภายในคนเดียวทั้งวันอยู่แล้ว

ตอบเมื่อ: 06 มี.ค.2008, 9:10 am

คุณโรสสีชา เจ๋ง

.................................................................
แต่ว่าเคยเข้าฝึกกรรมฐานครั้งแรกประมาณนี้เช่นกัน
ครูบาอาจารย์บอกว่าไม่ควรมองหน้าใคร คุยกับใคร
หรือแม้กระทั่งการส่งสายตาออกไปนอกหน้าต่าง

ให้อยู่กับกาย และ ใจ เราเท่านั้น มาดูตัวเรา

จากคนที่ไม่รู้จักใจ ก็มารู้ ว่าใจเราวิ่งเร็วๆ วิ่งไปเรื่อย
นึกคิดเพ้อฝันไปตามที่ต่างๆ ไม่หยุด

6 วันที่ทำแบบนี้ ได้อะไรมาเยอะ เห็นอะไรมาเยอะ
วันที่ 6 ตอนส่ายๆ ครูบาอาจารย์ก็ให้พูดให้คุยได้

และเราก็คิดว่านี่คือ ฐานที่สำคัญทางธรรมะของเรา

ตอบเมื่อ: 07 มี.ค.2008, 8:56 pm

บ่ได้เจ๋งอันใดหรอกค่า....คุณมด
ตอบไปเท่าที่พอรู้ และมีประสบการณ์มาบ้างน่ะค่ะ ยิ้มเห็นฟัน

โมทนากับทั้งคุณน้อมและคุณมดด้วยนะคะ สาธุ

ภาษาพระท่านเรียกการสำรวมอายตนะทั้ง ๖
(ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ) นี้ว่า อินทรียสังวรณ์ น่ะค่ะ

ที่ต้องสำรวม
เพราะทวารทั้ง ๖ นี้
เป็นประตูให้จิตเกิดการรับรู้ เกิดความคิดปรุงแต่ง

เมื่อตาดู หูฟัง จมูกได้กลิ่น ลิ้นลิ้มรส กายได้สัมผัส
แล้วเราหากไม่มีสติตามรู้อย่างเท่าทัน
ก็จะเป็นช่องให้เกิดอกุศล
เพราะจิตก็จะเกิดการคิดปรุงแต่งไปต่างๆ นานา
ส่งออกนอกไปเรื่อย

สติเกิด..กุศลเกิด
สติเตลิด..อกุศลก็เกิด (เช่นกัน)

การปฏิบัติในช่วงเริ่มต้นแรกๆ
หากอินทรีย์ยังอ่อน
ก็จำเป็นต้องสำรวมเคร่งครัดหน่อย
เพื่อป้องกัน สติ ที่มีโอกาสเสี่ยงต่อการเตลิด
เพราะยังไม่คุ้นชินต่อการควบคุมอินทรีย์เหล่านี้

นี่คือเหตุผลที่ครูบาอาจารย์ท่านจึงบอกว่า

ให้ดูที่ตัวเรา อยู่กับกายและใจของเราเท่านั้น
ปิดทวารได้...เป็นดี

(อย่างที่คุณมดบอกนั่นแหละค่ะ) สู้ สู้

แค่ตามดู..ให้รู้เท่าทันในตัวเอง
ก็วิ่งไล่มันแทบไม่หวาดไม่ไหวแล้ว..จริงมั้ยคะ

อย่างไรก็ตาม...เมื่อปฏิบัติต่อไปจนอินทรีย์แก่กล้าขึ้นเป็นลำดับ
สติจะคอยทำหน้าที่ควบคุมกำกับ
ให้เราตามดูรู้ทันถี่ขึ้น
จนสำรวมอินทรีย์ไปเองโดยอัตโนมัติค่ะ ยิ้มเห็นฟัน