มีใครให้คำแนะนำหรือตอบคำถามถึงเหตุแห่งทุกข์เหล่านี้ได้บ้างคะ

ตอบเมื่อ: 21 ก.พ.2008, 4:19 pm

เกิดความรู้สึกเบื่อหน่ายกับสิ่งที่เราปฏิบัติอยู่ทุกวันนี้ เบื่อลูก เบื่อสามี เบื่อเพื่อนร่วมงาน เบื่อบุคคลรอบข้าง เบื่อวัฏจักรชีวิตที่วนไปวนมาไม่รู้จบ เบื่อที่ต้องพบเจอผู้คน เบื่อที่อะไรๆ ก็เปลี่ยน ของใหม่ไม่นานก็เก่า ของดีเดี๋ยวก็เสียไม่จีรังยั่งยืน เด็กไม่นานก็โต โตไม่นานก็แก่แล้วก็ตาย หลายสิ่งหลายอย่างที่เห็นทุกๆ วัน เห็นแก่ตัว อิจฉา ริษยา แม้แต่ตัวเองบางครั้งก็หลีกไม่พ้น อยากหนีจากสิ่งเหล่านี้ ถ้าจะบอกว่าอยากบวช จะคิดว่าอย่างไรบ้างคะ แล้วต้องทำอย่างไรบ้าง...ช่วยหน่อยได้ไหมคะ

ตอบเมื่อ: 21 ก.พ.2008, 6:45 pm

คุณ Cagefactor เบื่อหลายอย่างจังเร้ยนะคับ

เบื่อลูก เบื่อสามี ฯลฯ

เบื่อมากๆ เกิดไปบวชเข้าจริงๆ คงเบื่อแม่ชีด้วยกันอีก

เพราะอะไร ?

เพราะอารมณ์ความรู้สึกนั้น เกิดจากจิตใจเราเอง เจ้าของไปไหนมันก็ตามไปด้วยเหมือนเงาตามตัว

แล้วต้องทำอย่างไรบ้าง...ช่วยหน่อยได้ไหมคะ

พอบอกได้ว่าต้องทำอย่างไร แต่ช่วยอะไรไม่ได้ครับ เพราะกรัชกายก็นึกเบื่อๆ คนที่บ้านอยู่

เหมือนกัน ร้องไห้

เรื่องแบบนี้ พระพุทธเจ้าเองก็ช่วยเราไม่ได้ครับ

ดังที่พระองค์ตรัสว่า

“ตถาคตเป็นเพียงผู้บอก ส่วนการเดิน (ทาง) ท่านทั้งหลายต้องทำเอง สาธุ

”

บอกว่า คุณต้องฆ่าความรู้สึก (วิภวตัณหา) เบื่อนั้นให้ตาย ซึ้ง

ตอบเมื่อ: 21 ก.พ.2008, 6:57 pm

คิดในเรื่องนอกตัวให้น้อยลงค่ะ
ส่งสายตามองสิ่งที่อยู่นอกตัวให้น้อยลงค่ะ
ขอให้ดึงจิตมาอยู่ที่ตัว อยู่ที่ลมหายใจเข้าออกให้มาก ให้บ่อย ให้ต่อเนื่อง

แล้วทุกสิ่งทุกอย่างจะคลี่คลายลงไปเอง
แล้วทุกสิ่งทุกอย่างจะดีขึ้นเอง จริงๆ นะค่ะ

เข้าใจและเป็นกำลังใจให้นะค่ะ สู้ สู้

ตอบเมื่อ: 21 ก.พ.2008, 11:46 pm

เป็นหลายครั้งเหมือนกันค่ะ ความรู้สึกนี้
ชั้นคิดว่าเป็นช่วงแรกของการเห็นทุกข์ค่ะ ถ้ามีเวลาสถานที่ไปปฏิบัติธรรมก็จะดีค่ะ แล้วก็ขั้นต่อไปก็คือทำใจยอมรับว่านั่นคือทุกข์ค่ะ หากเราไม่นิพพานเราก็จะยังเจอไปเรื่อยๆ ทางเดียวที่จะพ้นทุกข์ได้คือสะสมบุญไปเรื่อยๆ จนกว่าจะถึงซึ่งพระนิพพาน อันนี้เป็นความคิดส่วนตัวคิดว่าอย่างไรมาสมทนากันก็ดีค่ะ

ส่วนตัวคิดว่าบางครั้งการบวชอาจไม่ใช่ทางออกทางเดียว หากเราทำอารมณ์ฝึกสติกับความเบื่อในชิวีตได้ก็คงไม่ต่างจากการบวชเท่าไหร่ เป็นการบวชใจน่ะค่ะ

ตอบเมื่อ: 22 ก.พ.2008, 12:43 am

เป็นสภาวะธรรมที่เกิดขึ้นครับ ตองอยู่ในอุเบกขาครับ มองให้เห็นว่า ความพอใจเป็นทุกข์แล้ว ความไม่พอใจก็เป็นทุกข์เช่นกันครับ อย่าไปยึดกับสภาวะอารมณ์นั้น มันคือดลกธรรมแปดประการ ที่ต้องเอาชนะครับ เคยได้ยินว่ามีด็อกเตอรืท่นหนึ่งเป็นหญิง กำลังจะได้เลื่อนตำแหน่งเดินทางไปต่างประเทศ ประจอบที่เธอเป็นนักปฏิบัติ และกำลังเกิดสภาวะเหมือนคุณจึงตัดสินใจปฏิเสธงานและขอลาออก
ขายบ้านเอาเงินไปทำบุญ แล้วไปบวชชีอยู่วัดครับ ได้เกือบปีสภาวะนั้นอ่อนกำลังลง เริ่มใฝ่หาความสบายเดิๆที่จิตยังไม่สามารถละได้จริง เพียงแต่ถูกบังไว้ด้วยสภาวะความเบื่อชั่วขณะ เลยต้องสึกออกกมา แถมเงินก็ทำบุญไปเยอะ บ้านก็ขายไปแล้ว จนไม่ประสบความสำเร็จทั้งทางดลกและทางธรรม เนื่องจากเข้าใจไปว่ากิเลสต่างไหมดไปแล้ว โดยวัดเอาจากความเบื่อที่เกิดขอรับ .....
ขอบคุณครับ

ตอบเมื่อ: 22 ก.พ.2008, 1:00 pm

ครับมันเป็นแค่สภาวะธรรมแค่นั้นครับ ลองมองเข้าไปให้ลึกๆกว่านี้ดูนะครับ เพราะสภาวะธรรมนั้นคือ ทุกสิ่งที่เกิดมาแล้วต้องดับทั้งสิ้น มองดูให้ดีๆครับ
มองให้เห็นสภาวะความเป็นจริงที่มีอยู่โดยธรรมชาติครับ สภาวะธรรมขั้นแรกนี้เป็นแค่เพียงหินทับหญ้าไว้เท่านั้น และเมื่อยกก้อนหินนั้นออก
หญ้าที่ถูกทับไว้ได้รับน้ำก็สามารถงอกขึ้นมาใหม่ได้ ปฏิบัติตัวเช่นไรอยู่ในปัจจุบัน
ก็ขอให้ปฏิบัติตัวให้อยู่กะปัจจุบันให้ดีที่สุด เพราะศาสนาพุทธสอนให้เรารู้จักอยู่กับปัจจุบัน
อย่างดีและถูกต้องที่สุด จงพยายามละความชั่วทั้งมวล ทำความดีให้ถึงพร้อม
และทำจิตใจให้สะอาดผ่องแผ้วสดใส ตามหลักคำสอนของพระพุทธเจ้าเป็นการดีที่สุดแล้ว
เจริญในธรรมครับ

ตอบเมื่อ: 22 ก.พ.2008, 2:35 pm

เฮ้ย ถอนหายใจยาวๆ

ละอดีต ละอนาคต อยู่กับปัจจุบัน ละปัจจุบัน ก็จะว่าง(ชั่วคราว)

หันกลับมาดูอีกทีว่า เกิดอะไรขึ้น

ตอบเมื่อ: 23 ก.พ.2008, 1:37 pm

ลองทบทวนหาสาเหตุ .....ดู....ว่าทําไมเรามีความรู้สึกแบบนี้

ยิ้ม

ตอบเมื่อ: 26 ก.พ.2008, 9:14 pm

เบื่อแบบกิเลส กิเลส

ตอบเมื่อ: 27 ก.พ.2008, 4:18 pm

ดึงจิตกลับมาให้อยู่กับตัว คิดง่าย ๆ ว่าชาตินี้ได้เกิดเป็นมนุษย์เพื่อมาสร้างความดี (บารมี) เวลามีน้อย โอกาสมีไม่มาก ไม่มีใครเบื่อได้นาน เดี๋ยวเบื่อเดี๋ยวอยาก เป็นเรื่องปกติ ไม่จีรังยั่งยืน

ตอบเมื่อ: 06 มี.ค.2008, 12:55 pm

ถ้าคำพูดนี้เป็นจริง ไม่นานคุณคงได้บรรลุ ธรรมเป็นพระอนาคามีแน่ขอรับ (ถ้าจริง) เพราะไม่มีเหตุผลที่คุณจะต้องมีตัวตนอยู่ต่อไปในโลกียภูมิ แต่ ก็ยังไม่เห็นใคร ๆ นั่งเบื่ออยู่ได้ตลอดเวลา เกิน 7 วัน ขอรับ อย่างน้อย คนบ้าน ก็มีกิจมาก มีธุระมาก ที่จะต้องทำ เป็นอันว่า เบื่อบ้าง ไม่เบื่อบ้าง เท่านั้นเอง. โลกไม่มีสุขโดยส่วนเดียวครับ.

ตอบเมื่อ: 09 เม.ย.2008, 7:48 pm

นี่แหละครับสาเหตุโดยแท้ที่ทำให้ศาสนาพุทธอยู่ได้มาถึงทุกวันนี้ครับคุณ พิสูจน์ให้เห็นกันได้เลยไม่ต้องอธิบายอะไรให้มากมาย อธิบายได้จากอริยสัจสี่เลยครับทำใจยอมรับมันเถอะครับมันเป็นเรื่องธรรมดาครับหมั่นคอยดูความไม่เที่ยงต่อไปครับเดี๋ยวดีเองครับผมแนะนำให้คุณอ่านเรื่อง 7 เดือนบรรลุธรรมของคุณดังตฤณเลยครับ ตัวละครในเรื่องมีความเบื่อหน่ายเช่นเดียวกับคุณเลยครับ dungtrin.com ชีวิตนี้เหมือนความฝันชั่วคืน ผ่านแล้วก็ผ่านไปไม่มีอะไรมากกว่านี้

ตอบเมื่อ: 12 เม.ย.2008, 9:05 pm

cagefactor พิมพ์ว่า:

เกิดความรู้สึกเบื่อหน่ายกับสิ่งที่เราปฏิบัติอยู่ทุกวันนี้ เบื่อลูก เบื่อสามี เบื่อเพื่อนร่วมงาน เบื่อบุคคลรอบข้าง เบื่อวัฏจักรชีวิตที่วนไปวนมาไม่รู้จบ เบื่อที่ต้องพบเจอผู้คน เบื่อที่อะไรๆ ก็เปลี่ยน ของใหม่ไม่นานก็เก่า ของดีเดี๋ยวก็เสียไม่จีรังยั่งยืน เด็กไม่นานก็โต โตไม่นานก็แก่แล้วก็ตาย หลายสิ่งหลายอย่างที่เห็นทุกๆ วัน เห็นแก่ตัว อิจฉา ริษยา แม้แต่ตัวเองบางครั้งก็หลีกไม่พ้น อยากหนีจากสิ่งเหล่านี้ ถ้าจะบอกว่าอยากบวช จะคิดว่าอย่างไรบ้างคะ แล้วต้องทำอย่างไรบ้าง...ช่วยหน่อยได้ไหมคะ

ตอบ....
ความเบื่อ คือ ความเศร้าหมองในจิตใจ อันเกิดจากความผิดหวังในสิ่งที่ตัวเองหวังหรือต้องการ
ความเบื่อ คือ กิเลส หรือความหลง หลงผิด ไม่รู้ถึงแก่นแท้แห่งการสังคมเป็นอยู่ร่วมกัน หวัง หรือต้องการในสิ่งที่ตัวเองต้อง พอไม่ได้ดังใจ ก็เกิดความท้อแท้ใจ หรือความเบื่อนั่นแหละ
สร้างความเข้าใจซะใหม่นะคุณ อย่าคิดว่า ความเบื่อคือความอยากเข้าไปบวช ไม่เขียนต่อนะ เดี๋ยวจะกระเทือนถึงพระสงฆ์ที่ดีดี