พรานล่าใจ

ตอบเมื่อ: 17 ม.ค. 2008, 4:38 pm

พรานล่าใจ

คืนวันผันผ่านนานเนิ่น
นานเกินเอื้อมมือสาวสอย
ชีวิตยามเช้าล่องลอย
จวบจนจะคล้อยบ่ายลง

มิมีใดดีใดได้
มีแต่โหมใช้ลุ่มหลง
ใบไม้หลุดขั้วหล่นลง
ชีวิตก็คงเช่นกัน

ใบไม้ไม้ใบใช่หรือ
หรือใช่ใครคือใครนั่น
แล้วเธอหละคือใครกัน
แล้วฉันฉันแล้วคือใคร

คือจริงคือเท็จเหนี่ยวหน่วง
คือรักคือลวงผลักใส
คือสุขคือทุกข์หรือไร
ขับเคี่ยวเคลื่อนไหวคืนวัน

ให้ลมพลิ้วพัดใบไม้
ให้มายาพลิ้วไกวใจฉัน
ให้เธอเป็นพรานเบ็ดพลัน-
แล้วให้ฉันเป็นปลาหรือไร

ฉันจึงยึดติดเธอนัก
รักชังหวังวุ่นหวั่นไหว
เต้นตามเธอโยกเหยื่อไกว
หลอกล่อฉันได้ทุกคืนวัน

สายลมพร่ำพัดใบไม้ไหว
มายาไกวพลิ้วใจฉันสั่น
เธอขับเพลงพรานเบ็ดอีกแล้วนั่น
เห็นใจฉันเป็นปลาหรือไรนะ

สิริมงคล
๐๑/๐๑/๔๕

ตอบเมื่อ: 29 ม.ค. 2008, 10:15 pm

อืมม ก็ธรรมดา นะ รัก โลภ โกรธ หลง ย่อมเรียก และ หลอกล่อ ใจ คนเล่นเสมอ หละ สาธุ

ตอบเมื่อ: 31 ม.ค. 2008, 1:19 pm

ฤาเป็นเพราะชะตาฟ้ากำหนด

มิอาจปลดพันธนาการแห่งใจได้

เหมือนมีบ่วงห่วงโซ่มัดคล้องใจ

ไม่อาจไป..ไกลจากเธอได้สักครา

หรืออาจเพราะมนต์แห่งรักมามัดสาป

คอยขนาบหัวใจให้ผวา

เหมือนเรียวหนามกุหลาบรัดตรึงตรา

จนไม่กล้าก้าวล่วงจากบ่วงพราน