เขินอาย

ตอบเมื่อ: 01 ก.ค.2007, 11:42 am

เขินอาย

ลมรวยรวยรินรินกลิ่นน้ำค้าง
หอมจางจางห่มใจใต้ฟากฟ้า
โลกย์กลิ้งกลอกหยอกฉันด้วยมายา
ให้หวนหารวงรังอันรังรุง

เป็นรวงรังเรืองรองล่องลอยฟ้า
แซมดาราวาบไหวไต่ฟ้าสูง
กล่อมบรรเลงเพลงรักมาชักจูง
ให้ใจมุ่งซบรักพิงพักใจ

โอ้เดือนเอยเดือนเด่นเห็นอยู่นี้
บอกฉันทีว่ามายามาจากไหน
ฉันจากรวงรังรักมาสุดฟ้าไกล
แล้วไฉนยังหอบรักมาทักทาย

ลมรวยรวยรินรินกลิ่นดินหญ้า
กระซิบสั่งฟากฟ้าดาวเดือนฉาย
ให้ฟ้ารู้ดินเห็นแม้เดียวดาย
จะไม่หมายมองรักมาหมางเมิน

ฉันอยู่ไกลฟากฝั่งที่ฝากรัก
เนิ่นนานักคืนวันพลันห่างเหิน
ขืนหากหวนคืนกลับรับรักเดิน
คงต้องเกิน เขินอาย ในเวลา

สิริมงคล
๑๐/๐๕/๔๕

ตอบเมื่อ: 03 ก.ค.2007, 9:33 am

ลมรวยรวยรินกลิ่นไอฝน
เหมือนดังมนต์เล่ห์รักเสน่หา
ให้หอมหวลอวลอบในอุรา
ติดตรึงตราฝังใจมิลืมเลือน

เรื่อยเรื่อยเรียงเรียงเสียงนกร้อง
กังวานก้องกู่ไกลใฝ่หาเพื่อน
เป็นคู่เคียงรังรักดังย้ำเตือน
ฤทัยเหมือนหวั่นไหวด้วยอาลัย

มนต์มายามารหมายมุ่งมาด
ช่างฉลาดนำฉ้นเฝ้าหลงใหล
ตกอยู่ในห้วงรักงามวิไล
สุดยากไซร้จักถอนคอนคืนคลาย

ฝากฝนฝากฟ้าฝากฝันใฝ่
บันดาลให้ได้สมอารมณ์หมาย
แม้ขวยเขินข้อนอกอดแอบอาย
แม้อย่างไรใจยังคนึงครวญ

แม้ห่างไกลฟากฝั่งยากฝากรัก
สายลมรักจักนำดังฉนวน
ฝนโปรยปรายพรายพรมห่มรัญจวน
โอ้เนื้อนวลหวลรำพึงทุกทุกครา

สุข เย็น สงบ
สายน้ำ ลูกนก

ตอบเมื่อ: 20 ก.ค.2007, 8:22 am

ธรรมสวัสดีครับท่านสันติสุข
สายน้ำ ที่ต่อกลอนครับ

สาธุ