ครูน้อยหายาก ครูมากหาง่าย

ตอบเมื่อ: 24 พ.ค.2007, 7:34 am

สอน

สอนใครสอนได้ใครก็สอน
สอนตัวตนก่อนไปสอนไหม
นี่ไม่มีนี่ไม่เห็นเป็นไป
เห็นแต่ใครสอนใครไม่สอนตน

สิริมงคล

ผู้เยี่ยมชม

ตอบเมื่อ: 30 พ.ค.2007, 9:01 pm

ร่วมเล่นกลอนน่ะครับ ยิ้ม

สอนตน

สอนคน...สอนใครให้ถี่ถ้วน
เป็นสำนวนเตือนใจไม่สับสน
ดีแท้แน่นอนคือสอนตน
รอดพ้นเสียก่อนค่อยสอนใคร

สอนผู้อื่น...ดื่นดาษอาจมิยาก
ที่ลำบากคือสอนตนพ้นเฉไฉ
เมื่อตนพ้นทุกข์พบสุขใจ
สิ่งต่อไปคือเผื่อแผ่แก่สังคม

สอนตน...ดีก่อนค่อยสอนท่าน
จึงเบิกบานใสสดงดงามสม
ทุกข์ลุล่วงปวงชนคนนิยม
ดังคารมอุทาหรณ์ที่สอนกัน

ตรงประเด็น
30 พ.ค. 50

ตอบเมื่อ: 06 มิ.ย.2007, 9:07 pm

มาต่อ กลอนครับ ยิ้ม

สอนตน (2)

สอนตน...ด้วยตนได้ใครจะเหมือน
สอนเตือนตนให้ไร้เศร้าหมอง
สอนถูกสิ้นช้ำน้ำตานอง
จึงกลั่นกรองเป็นกลอนไว้...สอนตน

สอนใจ...ใช้คำสอนบวรพุทธ
บริสุทธิ์ดุจน้ำค้างกลางเวหน
ชุ่มฉ่ำเยือกเย็นเช่นสายชล
พาผ่านพ้นทุกข์ใจได้ทุกครา

ตรงประเด็น
6 มิ.ย. 50

ตอบเมื่อ: 06 มิ.ย.2007, 9:35 pm

ครู คือผู้ให้น้ำ ใจชน
ครู คือผู้มีเหตุผล ผ่องแผ้ว
ครู คือผู้ฝึกฝนตน ของตนก่อน
ครู ฝึกตนได้แล้ว ฝึกลูกศิษย์ตาม

ด้วยจิตคารวะแด่ครู ที่เป็นครูทุกท่าน
สิริมงคล

ตอบเมื่อ: 07 มิ.ย.2007, 7:12 am

ความเอ๋ย... ความเป็นครู
มิใช่เพียง มีความรู้ เพื่อสอนเขา
คนที่ต้อง สอนก่อน นั้นคือเรา
และให้เขา ทำตาม จึงงามดี

พูดให้จำ ทำให้ดู อยู่ให้เห็น
สิ่งนี้เป็น หลักสำคัญ ชูศักดิ์ศรี
เพราะครูเอง ทำจริงได้ ไม่เพียงชี้
จึงได้มี ศิษย์ทำตาม งามสวยเด่น

การสั่งสอน คนทั้งหลาย ให้มีธรรม
พูดให้จำ ทำให้ดู อยู่ให้เห็น
การทำดี ให้เขาดู นี้จำเป็น
อยู่ให้เห็น ว่ามีสุข ทุกเวลา

ใครเป็นครู ผู้เป็น เช่นดังว่า
เป็นผู้นำ มรรคา อย่างกล้าหาญ
สมเป็นครู ผู้นำ ทางวิญญาณ
ควรสมาน ผูกมิตร ใกล้ชิดเอย.

พระบุญส่ง อุปสโม
วัดทรงเมตตาวนาราม

ตอบเมื่อ: 07 มิ.ย.2007, 7:17 am

เปลวเทียน ละลายแท่ง เพื่อเปล่งแสง อันอำไพ
ชีวิตครู มลายไป เหลือสิ่งใด ทิ้งให้เห็น

ศิษย์รัก คือความหวัง ดุจพลัง อันโดดเด่น
พร่ำสอน ทุกเช้าเย็น ถึงลำเค็ญ ก็สู้ทน

เพียงศิษย์ เกิดปัญญา เพื่อวันหน้า ไม่หมองหม่น
เหนื่อยนัก หรือขัดสน ครูเฝ้าทน ไม่ท้อถอย

อยากเห็น เจ้าได้ดี มีศักดิ์ศรี ไม่ต่ำต้อย
ชีวิตครู ไม่เลิศลอย หวังศิษย์น้อย สว่างไสว

แสงเทียน ดูน้อยนัก ส่องทางศิษย์ เพียงรำไร
ก้าวเถิด ก้าวต่อไป เป็นโคมไฟ เปล่งรัศมี

ส่องสว่าง ดุจตะวัน โลกสุขสันต์ เพียงศิษย์ดี
เทียนน้อย ไม่หมองศรี ไส้ในมี ไม่ไร้แสง

ลมพัด โหมกระหน่ำ ถึงล้มคว่ำ นอนตะแคง
เทียนยน้อย ยังส่องแสง ด้วยเรี่ยวแรง คุณความดี

จากศิษย์ มาปกป้อง ประคับประคอง เทียนเล่มนี้
ตั้งใหม่ ได้ทุกที่ ตราบเท่าที่ ยังมีเปลว

เทียนเล่มนี้ เหลือน้อยนัก หวังศิษย์รัก ล้มเหลว
กลับตัว ละชั่วเลว สิ่งเหลวไหล ไม่ครวญหา

เปลวเทียน ก่อนสิ้นแสง... ริบหรี่ ฝากใจนี้ ก่อนไร้ค่า
สุดท้าย ฝากวาจา ว่าห่วงเจ้า... เกินรำพัน

พระบุญส่ง อุปสโม
วัดทรงเมตตาวนาราม

ผู้เยี่ยมชม