ความโกรธไม่ดีเลย (สมเด็จพระญาณสังวรฯ)

ตอบเมื่อ: 15 พ.ค.2007, 8:39 am

“ความโกรธไม่ดีเลย”

และไม่ใช่ความโกรธของผู้อื่นเท่านั้นที่ไม่ดี ความโกรธของตนเองก็ไม่ดี และสำหรับตนเอง ความโกรธของผู้อื่น แม้ไม่ดีเพียงไร ความโกรธของตนเองยิ่งไม่ดีกว่ามากมายนัก เป็นโทษกว่ามากมายนัก

แน่นอน แต่พากันคิดผิดเข้าใจผิดไปเสียหมด เวลาตนเองโกรธจึงลืมคิดไปว่าเป็นความไม่ดี เพราะไปมุ่งเพ่งเล็งปรุงแต่งไป ว่าเขาทำอย่างนั้น เขาพูดอย่างนั้น ซึ่งล้วนทำให้เราเกิดความโกรธ เป็นความผิดความไม่ดีของเขา

พุ่งความคิดไปโทษผู้อื่นจนไม่มีความคิดหลงเหลือให้เห็นความโกรธในตนเอง จึงลืมคิดไปด้วยว่าความโกรธของตนก็คือความไม่ดีของตน และลืมคิดให้รู้แก่ใจ ว่าความโกรธที่เกิดแก่ตนทุกครั้งไป ไม่ใช่ความไม่ดีของผู้ใดอื่น แต่เป็นความไม่ดีของตนเอง

แน่นอน ใคร่ขอให้จำไว้ให้มั่นว่าความโกรธไม่มีคุณ มีแต่โทษ ใครโกรธคนนั้นมีความไม่ดีเกิด เสมอไป

: แสงส่องใจ ๒๕๔๕
: สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก

สาธุ

..สวัสดียามเช้าครับ.. ยิ้มเห็นฟัน

ตอบเมื่อ: 15 พ.ค.2007, 9:27 am

สาธุ สาธุ สาธุ

...ความโกรธไม่ดีเลย...
...อภัยให้กันนะ...

ธรรมะสวัสดีค่ะ

ดอกไม้

ตอบเมื่อ: 15 พ.ค.2007, 1:01 pm

ถูกแล้วครับ..

การให้อภัย คือการบริหารจิต ผู้ที่อบรมจิตให้คุ้นเคยกับการให้อภัย แม้ไม่ได้รับการขอโทษ ก็ให้อภัยได้ ตรงกันข้ามผู้ที่ไม่คุ้นเคยกับการอบรมจิต ถึงจะขอโทษ ก็อาจจะไม่ให้อภัยได้

การให้อภัยมีคุณยิ่งนัก คุณสำหรับผู้ให้มากกว่าผู้รับ เมื่อเกิดขึ้นในใจผู้ใด จะยังจิตใจของผู้นั้นให้ผ่องใสพ้นจากความมืดมัวของโทสะ

ค่อยๆ ทำที่ละเล็กละน้อย ซึ่งจะเป็นการยกระดับของจิตให้สูงขึ้น ดีขึ้น มีค่าขึ้น

ธรรมสวัสดีครับ ..คุณลูกโป่ง ยิ้ม