ความโดดเดี่ยวในการอยู่บนโลกใบนี้

ผู้เยี่ยมชม

หากชีวิตของเราต้องไร้ญาติขาดมิตร ไม่มีพ่อแม่ อาภัพในความรักทุกด้าน ไม่มีอะไรดีเลย ต้องต่อสู้ชีวิตด้วยตัวคนเดียว ทำไมถึงมีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้นกับเรา เพราะเราได้ทำอะไรไว้ในอดีตชาติหรือเปล่า ถึงได้เป็นเช่นนี้

ตอบเมื่อ: 28 เม.ย.2007, 4:40 pm

เรื่องนี้เป็นสัจจะธรรมดาประจำวัฏฏสงสารมานานแล้ว

ไม่ใครก็อาจมีอาจเกิดได้ เพียงแต่กรรมนั้นจะส่งผลช้าหรือเร็ว

กรรมที่คุณเคยทำนั้นมีมากมายหลายแบบ ซึ่งมันเกินวิสัยของมนุษย์ธรรมดาอย่างเราที่จะรู้ได้

วิบากของกรรมมันก็มีมากมายหลายแบบเหมือนกัน ซึ่งในกรณีของคุณ

อาจจะเป็นแบบตรงไปตรงมาตามเหมือนที่ทำไว้ หรืออาจจะเป็นแบบอ้อมๆไม่เกี่ยวกันเลยก็ได้

ถ้าหากให้ผมสันนิษฐาน ผมก็อาจบอกได้ว่า ชาติหนึ่งชาติใดก็ดี คุณอาจจะได้อธิษฐานไว้ว่า คุณไม่อยากมีมิตร มีญาติที่ไหนเพราะหน่ายต่อ ความรับชอบเหล่านั้น หรือเบื่อก็ได้ หรืออาจเป็นเพราะคุณไม่เคยได้ทำบุญสร้างบุญกับใครไว้เลย ในทางกลับกันอาจทำให้มีแต่ศัตรูด้วย ทำให้ต้องมาอยู่ในภพที่โดดเดี่ยว หรืออาจเป็นเพราะคุณเคยอาจเป็นคนที่ ทนงตน ถือตัว ในความมีฐานะสูงกว่าของตัวเอง มีคนอยากรู้จักด้วยแต่คุณพายามหลีกลี้หนีห่าง เพราะไม่อยากคบด้วย หรือเคยไปขัดขวางใครเขาไว้ไม่ให้รู้จักกันก็ได้ ทั้งหมดนี้อาจเกิดขึ้นอย่างใดอย่างหนึ่ง หรืออาจเพราะทำไว้ทั้งหมดอย่างละนิดอย่างละหน่อย มันก็เป็นการสะสมกรรม และกรรมนั้นก็รอส่งผลอยู่ จนในที่สุดก็มาถึง ก็เป็นได้ทั้งนั้น ทั้งนี้ทั้งนั้นมันก็เป็นแค่ข้อสันนิษฐานของผมเท่านั้น มันอาจไม่เป็นอย่างที่ผมว่าไว้ก็ เพราะอาจมีอย่างอื่นที่นอกเหนือจากนี้อีกครับ แต่คุณเองก็ได้ครับ คิดได้แล้วก็จงทำให้มันตรงกันข้ามกันครับ

แต่สิ่งหนึ่งที่คุณควรทำก็คือ รู้ไว้ว่าเรากำลังชดใช้กรรมเก่าอยู่ แต่ไม่ใช้ให้ไปโทษกรรม

เราจะปล่อยไปตามยถากรรมหรืออย่างไร ถ้าทุกคนคิดแบบนี้กันหมดว่าอะไรก็กรรม อะไรก็กรรม แบบนี้มันก็แย่เพราะรั้งแต่จะทำให้เราหมดกำลังใจ ไม่คิดจะทำอะไรให้มันดีขึ้นแต่การที่เราว่ามันเป็นเพรากรรมนั้นก็เพราะจะทำให้เรารู้แล้วเข้าใจว่ามันเป็นอย่างนี้ เหตุผลของชีวิตเรา เมื่อเรารู้แล้วเราก็ควรปล่อยมัน ไม่ไปยึดมันจนคิดมาก แล้วหาโอกาสทำความดี เพื่อเป็นแรงหนุนให้เกิดเหตุเเห่งกรรมที่ดีได้ต่อไป แบบนี้ไหมครับ ถ้าคุณคิดกันแบบนี้ก็น่าจะเป็นทางออกได้ แล้วไม่ต้องไปโทษกรรมที่ไหน ให้ช้ำใจ ว่าไหมครับ?

ถ้าหากเป็นอย่างสถานการณ์ที่คุณว่า ผมว่าถ้ามองดีๆอาจจะเป็นความโชคร้ายในความโชคดีก็ได้นะครับ ทุกอย่างมีดีในเสีย มีเสียในดีทั้งหมดแหละครับ

เพราะไม่ต้องไปเกี่ยวข้องกับใครให้ปวดหัว ไม่ต้องขัดแย้งกับใคร ไม่มีใครมารบกวน หาเลี้ยงตัวคนเดียว ยิ่งเกี่ยวข้องกันมากมีมิตรมากมันก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลยไม่ใข้หรอครับ รั้งแต่จะพาเราไปทุกข์หนักกว่าเก่าอีก หากมิตรเหล่านั้นที่คุณต้องการไม่ใช่กัลยาณมิตร

ยิ่งอยู่มากยิ่งมากความ ใช่ว่าคนที่เขามีพ่อมีแม่ มีมิตรสหายเยอะแยะไปหมด จะดีนะครับ มันก็ต้องประสบชะตากรรมของแต่ละคนแตกต่างกันไป บางทีคนที่มีมากก็คิด อยากไม่มี คนที่ไม่มีก็อยากมี มันสาระวนหาทางออกไม่ได้ใช่ไหมละครับ

ทางออกมันอยู่ในใจแล้วไงครับ เริ่มต้นด้วยการทำความเข้าใจตัวเอง ในกรณีของคุณ อยู่เดียวคนผมว่าดีด้วย ทำให้มีสติ เพราะจิตเราไม่ต้องไปคิดถึงใครให้วุ่นวาย ถ้าหากมีมันก็วุ่นคิดถึงคนนู้นคนนี้อยู่นั้นแหละครับ

May the Dhamma be with you. ขอธรรมจงสถิตอยู่กับท่าน

ตอบเมื่อ: 28 เม.ย.2007, 8:14 pm

ทุกข์เพราะเหงาและว้าเหว่
โดย พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก
http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=557

พระปฏาจาราเถรี
ผู้สูญเสียสามี, ลูกน้อย 2 คน, พ่อ, แม่ และพี่ชาย ในเวลาไล่เลี่ยกัน ถึงกับเสียสติ
http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=6788

ผู้เยี่ยมชม

อย่าวุ่นวายใจนักเลยนะ ในโลกใบนี้มิได้มีเราเพียงคนเดียวที่ต้องอยู่ตามลำพัง ยังมีอีกหลายคนหลายชีวิตที่ต้องอยู่ตามลำพังอย่างโดดเดี่ยวและทุกข์ทรมานยิ่งกว่าคุณอีกนะ อย่างน้อยก็น่าจะมีคนที่รู้จักเราและเรารู้จักเขา ที่สามารถทำให้เรามีทั้งความสุขและทุกข์ได้

สุข-ทุกข์ใครเป็นคนกำหนด หากมิใช่เรา จะสุขก็อยู่ที่จิตใจกำหนดว่าสุขหนอ จะทุกข์ก็จิตใจเป็นตัวกำหนดว่าทุกข์หนอ หากยามเราทุกข์แล้วจิตยิ่งตอกย้ำว่าทุกข์แล้วเราก็ยิ่งทุกข์ทรมานหนัก

ในยามที่เราเป็นทุกข์แล้วหากเรารู้จักสำรวจที่มาแห่งความทุกข์เหล่านั้นได้ และเราสามารถปล่อยวางและยอมรับกับผลเห่งความทุกข์นั้นๆได้อย่างน้อยก็ช่วยบันเทาความทุกข์นั้นลงได้นะ ไม่มีคนไหนที่เกิดมาแล้วชวิตมีแต่ทุกข์ตลอดชีวิต คนเราตอนมีความสุขมักลืมความทุกข์ที่ผ่านมา

ตอนที่เรามีความสุขนั้นมักลืมความทุกข์ที่ผ่านมาจริงไหม ในชีวิตคนต้องพบและเคยผ่านทั้งความสุขและความทุกข์ด้วยกันทั้งนั้นจริงไหม เสี้ยวหนึ่งของความสุขย่อมมีความทุกข์นั้นอยู่ด้วยไม่มากก็น้อย

เสี้ยวหนึ่งของความทุกข์ย่อมมีความสุขอยู่ด้วยไม่มากก็น้อย จะทุกข์ขนาดไหนในบางเวลาเราก็ยังสามารถยิ้มได้ใช่ไหม ชวิตของคนที่ต้องทนทุกข์ทรมานอย่างไร แบบไหนก็ตามอย่างน้อยๆ ครั้งหนึ่งจะต้องเคยยิ้มอย่างมีความสุข แล้วชวิตของคุณยิ้มมากี่ครั้งแล้วละ หากมากกว่าหนึ่งครั้งก็ถือว่าชีวิตนี้เคยมีความสุขแล้วนะ

ผู้เยี่ยมชม

สิ่งที่ผ่านมาอย่าไปคิดถึงเลย ทำชีวิตในปัจจุบันให้มีคุณค่า เจริญทาน ศีล ภาวนา ให้ชีวิต ข้างหน้าสว่างไสวเถิด

ผู้เยี่ยมชม

ดิฉัน ไม่มีพ่อ ไม่มีแม่ ท่านเสียตั้งแต่ยังเล็ก แต่ระลึกถึงท่านเป็นสรณะเสมอ ว่างจากการงานก็แอบหนีห่างพวกพ้องไปถือศีลเข้าวัด เพื่อบุญกุศลนี้ให้ท่านเป็นสุข พวกเพื่อน และที่ทำงานไม่รู้เรื่องเลยที่เรามักจะไปปฏิบัติธรรม

ถ้ามัวแต่นั่งทุกข์ เสียใจ ไงก็ไม่ช่วยให้พ่อแม่ได้บุญหรอก สู้ไปเอาบุญ แถมละตัวตน ลิเสลภายในใจของตนออกไป จะพบความสุขที่แท้จริง

ต้องกราบขอบพระคุณของพ่อแม่ยิ่งนัก ที่ทำให้เราเกิดมา ลูกคนนี้ไม่เคยกล่าวโทษบุญทำกรรมแต่งเลย ลูกคนนี้ กราบพ่อแม่ที่ทำให้ได้พบพระศาสนาที่ทำให้หลุดพ้น

ทั้งที่ตอนเด็กโดนสารพัด ก็ไม่เคยโกรธโทษอะไร รู้แต่ว่า ควรทำใจให้มีความดีสู้กะสิ่งที่จะต้องเผชิญให้ได้ก็แค่นั้น แลบลิ้น

ผู้เยี่ยมชม

ผู้เยี่ยมชม

ในที่สุด...ธรรมะเองก็สอนให้เราอยู่อย่างโดดเดี่ยวมิใช่หรือ
บางครั้ง...บางเวลาเราอยากอยู่อย่างโดดเดี่ยวบ้าง..แต่ช่างยากเย็นเหลือเกิน
ความทรงจำในอดีต...มักอยู่เป็นเพื่อนเราเสมอ รอยยิ้มและหยดน้ำตาก็เช่นกัน
ฝนเริ่มตกอีกแล้ว......

ตอบเมื่อ: 05 พ.ค.2007, 9:41 pm

คุณวิภาดาถ้าผ่านไปแถวปากเกร็ด ลองแวะไปเยี่ยมเด็กๆ ที่บ้านเฟื่องฟ้า หรือที่บ้านนทภูมิ เด็กๆ ที่นั้นกำลังใจดีมากๆ แล้วเราจะรู้ว่าปัญหาของเรามันเล็กนิดเดียว

อย่าลืมให้กำลังใจตัวเองก่อนนะคะ
สู้คะ

ผู้เยี่ยมชม

สามีไม่เคยเห็นพ่อ-แม่ ตั้งแต่เกิด เขาโดนญาติผู้ใหญ่เอาไปอยู่สถานสงเคราะห์ ทั้งที่ลุงเป็นระดับรัฐมนตรีขณะนั้น ยังไม่รับเลี้ยงเลย เขายังไม่เคยโกรธโทษพ่อ-แม่ และโชคชะตาที่มีชีวิตแบบนี้ มีเวลาว่างก็จะเข้าวัดปฏิบัติกรรมฐานที่วัดอัมพวันกัน เอาบุญให้พ่อ ให้แม่ ของเรากัน ว่างๆ ก็มักจะสนทนาธรรมกัน ชี้แนะกัน ลูกได้ยิน ได้ฟังพ่อแม่คุยกันตั้งแต่เล็กจนโต เขาก็เป็นเด็กดีไปด้วย

ดิฉันเอง ก็กำพร้ามาตั้งแต่เล็ก ดีที่ยังจำหน้าท่านได้
แต่สามีไม่มีสิทธิ์เลย ได้แต่รู้ชื่อพ่อ-แม่ ของตัวเอง ต้องอยู่ในสถานสงเคราะห์จนโต

สามีทำงานเจอปัญหา เกือบโดนออก เพราะโดนใส่ร้าย
บางครั้งโดนเพื่อนแกล้ง...ไปปล่อยยางบ้าง
หนักที่สุดคือ...โดนตัดเบรครถ ดีที่สามีช่างสังเกตุเลยเห็นก่อนครอบครัวจะประสบอุบัติเหตุ ก็ปล่อยวางไม่โกรธให้อภัยเขา ถือว่าโชคดีที่เราเห็นก่อน เลยระวัง เดี๋ยวเขาก็แพ้ภัยเอง ในไม่นานก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ คนที่แกล้งเขาโดนไล่ออกจากงานเลย

ถ้าคนเราหมั่นตั้งหน้า ตั้งตา ถือศีล เป็นนิจ ปฏิบัติธรรมเป็นประจำ แล้วจะมองโลกในแง่ดีหมดแหล่ะน่ะ จะให้อภัยคนอื่นเป็นกิจวัตร และช่วยเหลือคนอื่นโดนไม่หวังผล จะคิดดี แม้เจออุปสรรคต่างๆ