ทำสมาธิแล้วรู้สึกว่าเหมือนจะไม่หายใจ ทำไงดีคะ

ตอบเมื่อ: 26 มี.ค.2007, 3:29 pm

คือเดี๋ยวนี้นะคะ รู้สึกว่าพอทำสมาธิไปไม่นานก็จะรู้สึกเหมือนว่า เอ๊ะ ตัวเองหายใจอยู่มั้ย แล้วจะรู้สึกอึดอัด เหมือนหายใจไม่ทั่วท้อง ต้องรีบสูดหายใจอีกครั้ง ต้องทำอย่างไรคะ

ตอบเมื่อ: 27 มี.ค.2007, 9:10 pm

สำรวมสติ จิต ไหว้พระ ระรึกคุณพระธรรม อาจารย์ บิดา มารดา แผ่เมตตาแก่เจ้ากรรมนายเวร ผมคิดว่า น่าจะมาจากเจ้ากรรมเก่านะ

ปกติ ถ้าทำสมาธิถึงระดับหนึ่งแล้ว ลมหายใจจะอ่อนมาก เหมือนไม่ได้หายใจ แต่ก็ไม่ทำใหเกิดวิตกนะคับ เพราะมันมีพื้นฐานของความสงบอยู่

ยังไงซะ เราก็ต้องตาย กลัวทำไม เราตายมามากต่อมาก ตาเพราะโลภ โกรธ หลง แล้วเราจะตายเพราะการภาวนาสักชาติ จะเป็นไรไป อิอิ บายๆ ก๊าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

ตอบเมื่อ: 27 มี.ค.2007, 9:18 pm

เดินจงกรมแทน ครับ ทำให้มากติดต่อกันหลายสัปดาห์ แล้วค่อยย้อนกลับมานั่งสมาธิใหม่

สาธุ

ผู้เยี่ยมชม

คุณต้องปรึกษาผู้รู้แล้วละครับ เพราะอาจเป็นสภาวะญาณ (ในญาณ 16 - การเกิดวิปัสนาญาณ ) ขอแนะนำให้ไปถามที่ฝ่ายวิปัสนาธุระของมหาจุฬา ถามพระอาจารย์ ผ.อ. ได้ยิ่งดี ถ้าเป็นสภาวะญาณต้องมีผู้ควบคุมครับ เศร้า

ผู้เยี่ยมชม

ถ้าเป็นบ่อย ๆ จะทำให้นอนกรน และจะทำให้ธาตุในตัวไม่สมดุล

ผู้เยี่ยมชม

ทำสมาธิต่อไปนะครับ คือว่าลมของคุณยังไม่ละเอียดพอ เลยเกิดอาการอึดอัด ก่อนทำให้หายใจยาว เข้าออกสักห้าครั้ง แล้วเริ่มทำใหม่ พอทำใหม่ไม่ต้องบังคับลม ปล่อยให้หายใจไปตามปกติ นั่งภาวนาดูลมเข้าออกไป พอจิตมีสมาธิมากขึ้น ลมจะละเอียดมากขึ้น จนไม่หายใจ แต่ความจริง กายยังหายใจอยู่ แต่จิตเราแยกออกจากประสาทได้มาก เลยไม่รู้สึกว่าหายใจ แต่กายก็ไม่ตาย จิตจะรู้สึกสว่างมาก ก่อนถึงช่วงนี้จิตเราจะเริ่มเป็นสุขมาก ต่อมาลมหายใจจะเบาลง ต่อมา กายเราจะมีความรู้สึกเกร็งๆเหมือนถูกมัด ต่อมาจิตจะสว่างโพรน ล้วนแต่เป็นอาการของสมาธิที่สูงขึ้นจนถึงฌาณ 4 ของคุณก็เริ่มดีมากๆแล้วครับ ทำต่อไปนะครับ

ผู้เยี่ยมชม

ตามตำราแล้ว เมื่อใจละเอียดเรามองลมไม่ออก อารมณ์ฌานมันเป็นเช่นนั้น แต่ถ้าต้องการรู้จริง ควรถามครูบาอาจารย์

ผู้เยี่ยมชม

มีอาการนี้เลยค่ะ( ช่วงหัดนั่งใหม่ๆ) เหมือนที่คุณอำนวยภรณ์ว่า...... อำนวยกรณ์
ผู้เยี่ยมชม

ตอบเมื่อ: 28 ม.ีค.2007, 8:43 pm
ถ้าเป็นบ่อยๆ จะทำให้นอนกรน และจะทำให้ธาตุในตัวไม่สมดุล
�

ผู้เยี่ยมชม

อ้างอิงจาก:

คือเดี๋ยวนี้นะคะ รู้สึกว่าพอทำสมาธิไปไม่นานก็จะรู้สึกเหมือนว่า เอ๊ะ ตัวเองหายใจอยู่มั้ย แล้วจะรู้สึกอึดอัด เหมือนหายใจไม่ทั่วท้อง ต้องรีบสูดหายใจอีกครั้ง
ต้องทำอย่างไรคะ

ตอนทำสมาธิ ดูที่ลมหาย ใช่หรือป่าว ...
ถ้าใช่ ลองย้ายไปดูที่การไหว ของร่ายกายแทน...
พอรู้สึก หายใจปกติ ก้อย้ายกลับไป ดูที่ลมหายใจเหมือนเดิม...

ปล. ลองทำดูนะ จะเป็นกะลังใจ สู้ สู้

ตอบเมื่อ: 01 เม.ย.2007, 8:03 pm

--------------------------------------------------------------------------------
พูดโดยภาพรวม ๆ

การปฏิบัติกรรมฐาน คือ การเรียนรู้สภาพธรรมตามเป็นจริง หรือตามที่มันเป็น

มันเป็นอย่างไร ก็กำหนดรู้อย่างนั้น....พอเข้าใจนะครับ

-อารมณ์ อาการที่เกิดขึ้นดังที่เล่ามานั้นแหละ คือสิ่งที่เราต้องเรียนรู้ตามที่มันเป็น
ลมหายใจอ่อนๆ ก็รู้ กำหนดรู้ (ไม่คิดสงสัยดังกล่าว) เมื่อสงสัยก็กำหนดสงสัยซ้ำไปอีก เพราะเป็นนิวรณ์..

ลมหายใจหายก็รู้ แล้วไปกำหนดรู้ที่จุดอื่นซึ่งเด่นชัดกว่าก่อนได้
เมื่อลมคืนแล้ว จึงค่อยกำหนดลมใหม่ (ไม่ควรไปสูดไปแต่งลมหายใจดังกล่าว)
รู้เท่ารู้ทันตามที่มันเป็น

ตอบเมื่อ: 09 เม.ย.2007, 8:11 am

ผู้ซึ่งปฏิบัติกรรมฐานแล้วเกิดสภาวะคล้ายๆ กับ จขกท.นี้...

ผ่านมา 2 วัน แล้ว ยังไม่มีใครตอบ

ที่ลิงค์นี้...

http://larndham.net/index.php?showtopic=25631&st=0

-อาการนี้ ก็คือ สภาวธรรมซึ่งเกิดจากการภาวนาโดยแท้

อันที่จริงลมหายใจ ไม่ได้หายไปไหนดอก แต่มันละเอียดจนโยคีจับไม่ได้

เนื่องจากตนยังกำหนดรู้ (ปริญญา) ไม่ทันปัจจุบันอารมณ์แต่ละขณะอย่างสม่ำเสมอต่อเนื่อง ก็

จึงตามไม่ทัน แต่ก็ไม่ผิดแต่อย่างใด

-เมื่อโยคีประสบกับปัญหาเช่นนี้

กำหนดรู้ลมหายใจไม่ได้ (ลมหาย) ก็ให้กำหนดรู้ที่จุดอื่น ซึ่ง

ปรากฎได้ ไม่อย่างนั้นแล้ว จิตจะไร้ที่ยึดที่เกาะ จะเกิดอาการฟุ้ง ดังกล่าว

เมื่อลมคืนแล้ว ก็กำหนดรู้ลมต่อไป

ผู้เยี่ยมชม

ไม่ต้องตกใจครับ เป็นปกติของคนฝึกสมาธิ เมื่อจิตใจจะเริ่มตั้งมั่น เป็นสมาธิ ลมหายใจจะละเอียดเนียน เหมือนไม่หายใจ ถ้ามีประสบการณ์ ใหม่ๆ จะตกใจ กลัวตัวเองจะไม่หายใจ ก็เลยรีบหายใจ ก็จะเกิดความฟุ้งซ่าน วิตกกังวล หรืออาการกลัวตาย ไม่ต้องกลัวตายครับ

ถ้าใจเป็นสมาธิแล้ว ลมหายใจเราจะละเอียดเนียน เหมือนไม่หายใจ ลมหายใจจะอ่อนๆ ทีเขาเรียกว่า ลมปราณ นะครับ ก็จะมีลมปราณนี่ละคอยปนเปรออยุ่ในร่างกาย คนทำสมาธิจึงสงบทั้งกายและใจ เมื่อจิตเป็นสมาธิแล้ว ก็จะเกิดองค์คุณ องค์แห่งฌาน วิตก วิจาร ปีติ สุข และเอกัคคตา

ถึงระดับนี้ จิตเป็นสมาธิถึงขั้นฌานจิต ร่างกายไม่ได้สนใจแล้วครับ ตัวหายหมด ความรู้สึกว่ามีกายนั่งสมาธิไม่มีแล้วครับ มีแต่จิตที่เป็นเอกัคคตารมณ์ เมื่อใจตั้งมั่น เป็นสมาธิดีแล้ว เราจะพิจารณาะรรม ก็รู้ตามเป็นจริง เพราะกิเลสนิวรณ์สงบระงับด้วยองค์แห่งฌาน ครับ

ตอบเมื่อ: 15 เม.ย.2007, 2:22 pm

อย่าวิตกครับ จริง ๆ แล้วยังหายใจอยู่ ลมจะละเอียดมากครับ หายใจเข้า ออกยาว ๆ สักสามถึงห้าครั้ง แล้วกำหนดจิตอีกครับ คุณกำลังทำได้ดีครับ ขอเพียงตั้งมั่นแล้วอย่าวิตกเท่านั้นพอครับ

ตอบเมื่อ: 16 เม.ย.2007, 10:24 pm

ผมคิดว่า ต้องนั่งสมาธิแบบลืมตา รับรอง เรื่องหายใจ ไม่มีปัญหาครับ

ผู้เยี่ยมชม

ไม่เป็นไร ตามดูเฉยๆ
แล้วหายใจให้ทั่วท้องสักครั้งนึงก็ได้

ต่อไปลมจะละเอียดขึ้น พยายามหายใจลึกๆ ไม่ต้องแรง
หายใจให้ละเอียด ละเอียดจนเหมือนไม่มีลมนี่ดีแล้ว

แสดงว่าลมละเอียด ใจละเอียด

ลมเป้นอย่างไร ใจเป้นอย่างนั้น

เคยสังเกตุใช่ไหม เวลาโกรธ ลมหายใจมันฟืดฟาด เพราะเป้นตามจิต
เวลาดีใจ ลมหายใจมันแรง เวลาสงบ ลมหายใจก็จะละเอียด
รักษาลมหายใจได้ คือรักษาใจได้

ตอนลืมตาทั่วไป ก็ควรรักษาลมหายใจให้ดี

ผู้เยี่ยมชม

เมื่อก่อนเคยเป็นเช่นนี้ ไปถามมาหลายรายยังไม่ได้คำตอบ และบางเวลามีงานรบกวน จึงลืมเรื่องลมหายใจไป เดี๋ยวนี้เวลานั่งสมาธิ อาการลืมหายใจหายไป แต่กลับเป็นเหมือนตัวเองง่วงนอนตัวโยกไปข้างหน้าเหมือนสัปหงก แต่ไม่ใช่ง่วงนอน และไม่ใช่สัปหงกด้วย คืออะไรคะ

ตอบเมื่อ: 20 เม.ย.2007, 2:19 pm

นี่แหละครับ ที่เรียก ว่าลมหายใจปรุงแต่งกาย ลมหายใจหยาบกายก็หยาบ ลมหายใจละเอียดกายก็ละเอียด

ตอบเมื่อ: 20 เม.ย.2007, 3:16 pm

เห็นด้วยครับกับคงวามคิดเห็นส่วนใหญ่ เหมือนกับที่พระอาจารย์ชาวพม่าท่านหนึ่งที่ผมเคยไปฝึกด้วยเขาบอกว่า ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเป็นโอกาสที่ดีที่จะได้รู้มัน แล้วศึกษามันจนได้ปริญญาคือการกำหนดรู้ในปัจจุบัน รู้สภาวะธรรมนั้นที่เกิดขึ้น ไม่ต้องไปคิด ไปทำอะไรกับมันทั้งนั้น กำหนดรู้มันอย่างเดียว รู้อาการที่เกิดขึ้น ทรงตัวอยู่ชั่วขณะ แล้วก็มอดหายไป
ท่านว่าหากเราคิดต่อมันก็จะเป็นกรรม ฉะนั้นหากเราไม่อยากมีกรรมแบบนี้อีกก็อย่าไปคิดอย่าทำ จงเฝ้ารู้เฝ้าดูเฝ้าเห็นอย่างสงบเย็นที่สุด แค่นี้เราก็จะสามารถรู้เห็นไตรลักษณ์ได้ด้วยจิตเลย ไม่ใช่ด้วยคัมภีร์หรือหนังสือที่ไหนครับผม

May the Dhamma be with you. ขอธรรมจงสถิตอยู่กับท่าน

ตอบเมื่อ: 20 เม.ย.2007, 4:09 pm

กราบสวัสดี คุณtambun

ไม่ว่าจะนั่งสมาธิ กำหนดลมหายใจแล้วบางทีเหมือนลมหายใจก็หายไป หรือทำงานอยู่จนลืมเรื่องลมหายใจไป กำหนดหรือไม่กำหนด ลืมหรือไม่ลืม ลมหายใจก็ยังมีอยู่เป็นปกติ ไม่ต้องไปพะวงว่ามันจะลืมหรือหาย ไม่ต้องไปวิตก ปฏิบัติแล้วลมละเอียดขึ้นเหมือนว่าไม่มีอยู่ หรือหายไปนั่นเอง ลมละเอียดจิตเป็นสมาธิ สงบ ก็เพลิน จะรู้สึกง่วง สติอ่อนกำลัง เผลอไปเพ่งหรือนิ่งอยู่ตรงฐานใดฐานหนึ่งในร่างกายทำให้เกิดอาการโยก เหมือนสัปหงก ก็คือเพลินแล้วเผลอหลับไปนิดนึงหรือตกภวังค์นั่นเอง

ให้แก้ไขด้วยการทำความรู้สึกตัวทั่วพร้อมไว้ คือตรงความรู้สึกร้อน หรือมีลมเย็นเข้ามากระทบรอบๆกาย หรือตรงฐานที่นั่งสัมผัสพื้น สลับกับดูอารมณ์ ความรู้สึกตรงจิต อยู่เนืองๆ สลับไปมา จะทำให้หายจากอาการนี้ได้ เป็นการเชื่อมสมถะเข้าสู่วิปัสสนา

เจริญในธรรม

มณี ปัทมะ ตารา

ผีเสื้อ

ผู้เยี่ยมชม

สมาธิเป็นการฝึกจิตให้ตั้งมั่น ต้องปล่อยวางกาย ลมหายใจเป็นอาการของกาย เกี่ยวข้องกับกาย
ลมหายใจเป็นกาย ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติของมัน